ทำไมผมถึงโกรธ เพราะ เกือบทำครอบครัวพัง สร้างแต่ปัญหาให้ครอบครัว สร้างความเดือดร้อนให้พ่อแม่ ดูถูกผมเหมือนหมา พูดจาหยาบใส่พ่อแม่
คือครอบครัวเกือบล่มสลาย เอาลูกมาให้พ่อแม่เลี้ยงแล้วหนีไปพ่อแม่ก็ไม่ได้ทำงานเงินก็ไม่ส่ง ผมแค้นมาก
บางทีก็คิดว่ามันไม่ถูกที่ผมไปโกรธแต่ก้ไม่ไหวจริงๆแผลมันลึกมากจนผมวางไม่ลง ก็ความลำบากครั้งนั้นคือจุดเปลี่ยนชีวิตผมเลยถ้าผมไม่ใช่คนเข้มแข็งแล้วสู้ป่านี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ตอนนั้นมันทำห้ผมต้องหน้าหนาด้วย  ชีวิตผมเองพังแล้วเพราะพี่น้อง ครอบครัวเกือบพังดีที่ผมตั้งหลักได้และประคองไว้ก็ค่อยๆดีขึ้น ผมทบทวนตัวเองทุกวันทุกปีก่อนขึ้นปีไหม ผมวางมันไม่ได้เลย