[ขอ1กระทู้] เรื่องราวความในใจของคนนอกด้อมที่ภูมิใจมากๆกับความสำเร็จของ BTS!!!

เราขอออกตัวก่อนว่าเราไม่ใช่อาร์มมี่ และเราไม่ได้ตามบังทัน ไม่ได้ข้องเกี่ยวอะไรกับคน7คนนี้เลย ถ้าหากไม่เชื่อลองไปค้นประวัติกระทู้ดูก็ได้ ตอนแรกจะเอาแอคเห็บมาตั้งแต่กลัว หาว่าเราเป็นอาร์มมี่ปลอมตัวมา5555 เลยเอาแอคหลักนี้แหละจริงใจดี5555


เริ่มเลยล่ะกัน

วันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 2013 วันเดบิวต์ บังทันโซนยอดัน cr.วิกิ

ตอนนั้นเราอายุประมาณ 12-13 ดูเด็กเนาะ55555แต่ตอนนั้นคือรู้เรื่อง รู้ความ รู้ประสาล่ะ  เราก็เล่นเฟสบุ๊กปกติ ชีวิตประจำวันของเรา จู่ๆในกลุ่มเคป๊อบอะไรสักอย่างประกาศหาแอดมิน เพจBTS Thailand เราก็ไม่รู้จัก รู้แค่ว่าพึ่งเดบิวต์ใหม่ๆสดๆร้อนๆเลย ด้วยความที่ติ่งโซชิอยู่ตอนนั้น ด้วยความที่ว่างง5555 เลยกดสมัครไป สรุปคือได้เป็นแอดมิจเพจบ้านบังทันไทยแลนด์55555 ด้วยอายุเท่านั้นนั่นแหละ มันเป็นครั้งแรกอ่ะเนาะ เราไม่รู้อะไรเลย อะไรคือแอดมิน นอกจากโพสข่าวแล้ว ต้องทำอะไรอีก??? แต่ที่รู้ๆคือต้องไปศึกษาประวัติวงนี้ ก็เลยจำหน้าและจำชื่อได้ทุกคน ตอนนั้นเพจพึ่งตั้งได้ไม่นานนัก ยอดไลค์โพส ยอดฟอลอันน้อยนิดเรายังจำได้ดี แอดมินอย่างเราๆก็ต้องหาอะไรเป็นจุดสนใจให้คนมารู้จักพวกเขาเยอะๆ ถึงจะตกคนไม่ได้มาก แต่เราก็สนุกกับมันนะช่วงนั้น เราเป็นแอดมินได้ไม่นาน ช่วงหลังจากเพลง BOY IN LUV อ่ะค่ะ เราก็ถูกเด้ง5555




เพราะเราไม่ค่อยมีเวลาให้เพจ พี่ที่มาเด้งเราออกก็พูดจากับเราดีๆ ก็คุยกันรู้เรื่อง เราควรพอดีกว่า อีกอย่างเราก็ไม่ได้มีความสนใจในตัวพวกเขาด้วย แต่ก็นะ นอกจากโซชิแล้ว ช่วงนั้นเราก็ไม่ได้คลุกคลี้อะไรกับวงไหนเลยนอกจากพวกเขา555555 มันก็ผูกพันแบบแปลกๆ หลังจากที่เราโดนเด้งเราก็ส่องดูความเคลื่อนไหวเขาเรื่อยๆจากนิตยสาร และอินเตอร์เน็ต พวกเขาค่อยๆเป็นที่สนใจขึ้นหลังจากเพลง N.O เริ่มมีคนสนใจพวกเขามากขึ้น แนวเพลงก็ยังคงคอนเซปความเป็นบังทัน Boy In Luv ก็เริ่มได้รับความสนใจขึ้น ช่วงนั้นโคฟเวอรืเต้นเพลงนี้บ่อยมากนะ เราเองก็คือหนึ่งในนั้น5555 หลังจากตรงนี้เราก็ไม่ได้ตามต่อแล้วค่ะ55555555




มาเจอพวกเขาได้อีกทีก็ตอน ไฟเออออร์5555555555555555  เราเป็นเพลงมันปังมากๆ โรงเรียนเปิดบ่อยจนเราเอี้ยน5555 แล้วมารู้ทีหลังว่าวงที่ร้องก็คือ "BTS" ตอนนั้นเราตกใจมากๆๆๆๆๆๆๆ อารมณ์ เห้ยยยยยใช่หรออออ พอรู้แบบนั้นก็รู้สึกคิดถึงพวกเลยไปค้นประวัติ เป็นไงบ้างตอนนี้?  พอนั่งไล่อ่านไทม์ไลน์ที่เราไม่ตามข่าวดูก็เห็นว่าในเกาหลีเริ่มเป็นที่ยอมรับแล้ว และอินเตอร์ก็กำลังบูมมากๆด้วย ตอนนั้นคือเราโล่งอกค่ะ อารมณ์เหมือนแม่ที่เห็นลูกได้ดี555555 แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นมันจะพีคมากกว่านี้






ก็คือพวกเขาก็แค่เดินไปตามเส้นทางที่พวกเขารักซึ่งนี้ก็ไม่คิดว่าถนนเส้นนั้นมันจะสูงขนาดนี้ ล่าสุดพวกเขาได้เข้าชิงแกรมมี่ แบบบรางวัลจากเวทีแกรมมี่เลยนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

รู้อะไรไหม ตอนเราเห็นข่าวนี้เราน้ำตาไหลเลยนะ เนี๊ยยยพิมพ์กระทู้อยู่ก็ไหล เราก็งง คือเราไม่ได้เป็นอาร์มมี่จริงๆนะ555 เราไม่ฟอลแฟนไซต์เมมเบอร์วงเลยสักคน ทวิต ไอจีก็ไม่ ก็คือไม่ได้ตามมมม แต่เราแบบมาคิดดูย้อนหลังก่อนจะประสบความคามสำเร็จขนาดนี้เขาก็เจออะไรแย่ๆมาเยอะเหมือนกัน ถ้าให้เปรียบเทียบเขาเป็นแค่ต้นไม้อ่ะ ดินไม่ดี ปุ๋ยไม่มี ฝนไม่ตก พวกเขาสร้างอาหารโดยการสังเคราะห์แสง สู้ทนกันเอาเอง  ตอนที่เป็นแอดมินก็พอจะรู้เรื่องราวดราม่าต่างๆนาๆที่พวกเขาต้องสู้ต้องข้ามกันมาจนมากว่าจะถึงจุดนี้อ่ะ


ในวันที่ยังไม่มีคนรักเขามากมายขนาดนี้เราเองก็เคียงข้างเขามาตลอด จนตอนนี้ที่ๆเราเคยยืน เราได้ถอยให้คนนับล้านเข้าไปแทน เราอยู่ไกลๆได้มองพวกเขาประสบความสำเร็จแบบนี้ มันดีมากๆเลยนะ
ความสัมพันธ์ของเรากับบังทันคือ "เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เราภูมิใจในตัวนายนะเว้ย" นายขยันสร้างเรื่องให้เราตกใจตลอดเลยจริงๆ ถึงเราจะไม่ใช่คนในด้อมนาย แต่พวกนายช่วยสร้างเรื่องให้เราเซอร์ไพซ์ให้วงการเพลงเกาหลีใต้ต่อไปนะ เราอาจไม่ได้ไปตะโกนแฟนชานน์ในคอน ไม่ได้ซื้อบงไปโบก แต่เราขออยู่มุมนี้แหละ มองพวกนายประสบความสำเร็จไกลๆก็พอ
สู้ๆนะอาร์มมี่ บังทันโซนยอดัน


ปล.หากอ่านไม่เข้าใจหรือน้ำเยอะไปเนื้อหาน้อยนิด กับภาษาที่ใช้หากไปทำให้ใครไม่พอใจขออภัยด้วยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่