คนพอเวลาอายุมากๆเข้า ก็หลงลืมบ้าง อารมณ์ไม่มั่นคงเดี๋ยวอารมณ์เสียใส่คนโน้นที คนนี้ที โดยเฉพาะกับคนที่บ้าน เอะอะก็อ้างว่าทำงานเยอะจนไม่มีเวลาใส่ใจความรู้สึกใคร จริงๆลูกหลานก็อยากจะดูแล อยากทำอะไรให้คนแก่สบายๆๆๆ แต่ความหงุดหงิด บางครั้งก็จู้จี้ มันทำให้ เสียอารมณ์ ได้เหมือนกันนะ. จริงๆแล้วทำงานได้เยอะ แต่กระทบกระทั่งคนอื่นไปทั่ว อยู่เฉยๆไม่ดีกว่าเหรอครับ โดยเฉพาะกับคนในครอบครัว. อยากให้ป้าที่บ้านไปปฏิบัติธรรม สายวัดป่า เดินจงกรม อะไรแบบนี้ จะได้ใจเย็นๆ และจะได้ออกกำลังกาย ไปด้วย ไม่ต้องมาทำงานงกๆเงิ่นๆ แถมทวงบุญคุณลูกหลานอีก
คนอายุมากๆควรหันหน้าเข้าปฏิบัติธรรม แผ่เมตตา ให้มากๆ ให้ลูกหลานได้โอกาสเลี้ยงดูตอบแทนไม่ดีกว่าเหรอ???