ผมเลิกติดตามบอลไทยมานาน กลับมาดูตอนซิโก้คุมทีม ผมพบว่า ฟุตบอลไทยกำลังมาถูกทางมากๆ ทั้งทัศนคติของนักเตะ แนวทางการทำทีม ผมเคยฟังซิโก้บอกว่า เค้าจะทำทีมแบบค่อยเป็นค่อยไป สร้างรากฐานไปเรื่อยๆ ซิโก้ยังเคยบอกเลยว่าอย่าเพิ่งคาดหวังว่าไทยจะได้ไปบอลโลกแต่ขอให้เข้ารอบ 10 ทีมสุดท้ายของเอเชียเป็นประจำก่อน

ผมได้ฟังซิโก้พูดแบบนี้ ผมเห็นความหวังของฟุตบอลไทยเลยครับ คือ มันเป็นแผนระยะยาวไม่ฉาบฉวยแบบสมัยก่อนที่มีแต่ออกมาพ่นๆ ว่าไทยจะไปบอลโลกๆ

ตอนแข่งรอบ 10 ทีมสุดท้ายเอเชีย ถึงจะแพ้ แต่บางนัดก็มีลุ้นชนะทีมระดับเอเชียเลยด้วยซ้ำ ผมนี่ฝันหวานเลย ถ้าซิโก้ยังได้คุมทีมต่อ บอลไทยมีอนาคตแน่ๆ ใครจะว่าแพ้ตกรอบ แต่เฮ้ยย 10 ทีมสุดท้ายจากเอเชียนะ ญี่ปุ่นนี่เข้ารอบ 16 ทีมสุดท้ายบอลโลกนะ แค่ได้แข่งกับทีมระดับนี้บ่อยๆ ถึงแพ้ก็เป็นประสบการณ์ที่แสนคุ้มค่าแล้ว

แต่อยู่ๆ ก็โดนปลด เพราะแพ้ทีมหัวแถวเอเชีย เฮ้ยยย ทีมไทยทำได้เท่านี้ ศักยภาพเท่านี้พวกเอ็งจะให้เก่งขนาดไหน หลังจากนั้นผมแทบเลิกติดตามทีมไทยไปเลย ส่วนหนึ่งเพราะมีลูกด้วย

จนได้มาดู 2 นัดที่เจอมาเลย์ จากบอลบุกลูกเล่นแพรวพราว ต่อบอลสั้นกันแม่น กลายเป็นบอลอุดที่มีช่องโหว่เยอะสุดๆ ตอนเตะที่มาเลย์ถ้าเปลี่ยนเป็นทีมกองหน้าคมๆ คงโดนไม่ต่ำกว่า 3 แถมจังหวะสวนกลับง่อยสุดๆ

กลับมาแข่งในบ้าน ทั้งๆ ที่จะหมดเวลาอยู่แล้วแถมเสมออยู่ซึ่งตกรอบแน่ๆ แต่ก็ยังไม่เห็นเล่นเกมบุกเลย ขึ้นมาแดนหน้าเห็นวิ่งกันอยู่ 2-3 คน ผมเห็นแล้วส่ายหัว ตอนแรกๆ ผมก็ยังคิดว่า เล่นเกมรับรอสวนก็เป็นแผนที่ดี แต่มันควรมีแผนบุกที่หลากหลายกว่านี้ป่ะครับ เท่าที่ผมรู้มาฟุตบอลเค้าต้องยิงประตูถึงจะชนะไม่ใช่เหรอ นี่มันไม่ใช่รับแล้วสวนกลับ แต่เป็นรับแบบไปไม่กลับมากกว่า

ถ้ายังเล่นแบบนี้ อย่าว่าแต่เอเชียเลย แข่งกับเพื่อนบ้านอาเซี่ยนก็แย่แล้วครับ