กะว่าจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว แต่ว่าช่วงนั้นติดสอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยไม่มีโอกาสเขียน ได้แต่แจ้งไปทางห้างครับ ซึ่งทางห้างก็จัดคนมาดูนะ แต่ก็ยังมีเล็ดรอดมาอยู่ดี
โอเคครับเริ่มกันเลย
ช่วงประมาณเดือน ตุลา ปีที่แล้ว 2017 ผมก็เป็นนักเรียนที่ไปเรียนพิเศษที่นั่นแหละครับ คราวนี้ผมลงมากินอาหารที่ food court ข้างล่าง เจอป้าแก่ๆคนนึง เรียกผม
ป้า: หนูๆ ป้าขอเงินหน่อย ตอนนี้ป้าหิวมาก ไม่มีเงินกินข้าว เนี่ยเบาหวานมันขึ้นเนี่ย (เสียงป้าแกมีเอกลักษณ์นะเสียงนุ่มๆ)

ผมก็สงสารเลยให้ไป 40 บาท เพราะอาหารแถวนั้นก็ประมาณนี้แหละ ป้าแกก็รับไว้ละเดินไป จากนั้นผมกินข้าวเสร็จไปเข้าห้องน้ำกลับมา จะมาซื้อชานมกินเสียหน่อย คือ.... กูอึ้งครับป้าแกต่อแถวรอซื้อชานม ochaya อยู่ คือแบบฮะ เดี๋ยวๆๆไหนบอกเบาหวาน เหมือนป้าแกเห็นผมมั้ง ก็มองผมแบบไม่พอใจอ่ะ มองแรงด้วย จากนั้นก็เดินหลบไป ไปขอเงินคนอื่นที่นั่งกินข้าวอยู่เพิ่มครับ
หลังจากนั้นผมก็แจ้งทางห้างเรื่องนี้

ผ่านไป สามสี่วัน ผมดันเจอป้าแกอีก คราวนี้มาแบบเดินมาคล้องแขนผมเลยละบอกว่า หนูๆป้าขอตังหน่อยพอดี ต้องไปเยี่ยมพี่ชายที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานที่หมอชิต (ต่อในเม้น)