ตามชื่อเรื่องเลยค่ะ เราสงสัยมานานแล้ว จากการใช้ชีวิตคู่มาหลายปี
เวลาเลิกงานถึงบ้าน เราต้องกลับไปทำงานบ้าน ทำกับข้าว เก็บกวาดบ้าน ล้างจานชาม
วันไหนหนื่อย ขอให้สามีช่วย ก็ไม่ค่อยได้รับความร่วมมือสักเท่าไหร่
จนเมื่อวาน เราทำงาน ไม่ได้หยุด แต่สามีหยุด อยู่บ้านไม่ได้ไปไหน
เราก็คาดหวังว่า สามีจะเก็บกวาดบ้าน ล้างจานบ้าง เพราะอยู่บ้านทั้งวัน ไม่ได้มีธุระไปนอกบ้าน
แต่เราก็ต้องผิดหวัง เพราะกลับไปถึงบ้าน สำรับข้าวที่สามีกินมื้อเที่ยงวางแผ่เต็มพื้นกลางบ้าน
ไหนจะถุงกับข้าวที่แกะๆ ก็วางข้างๆกัน จริงๆก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เราก็เก็บทุกครั้ง มีบ่นไปตามประสา
แต่สุดท้ายก็คือเก็บ มีบ้างที่เขาช่วยเก็บ แต่ไม่ได้ช่วยบ่อยๆ
เมื่อคืนเราก็บ่น เลยลามไปทะเลาะกัน เขาก็พูดมาคำนึงว่า
" ก็งานบ้านมันเป็นหน้าที่ของผู้หญิง ตัวเองก็ต้องทำสิ พี่เป็นผู้ชายนะ  "
เราเลยถามกลับว่า ในเมื่องานบ้านคือหน้าที่ผู้หญิง แล้วหน้าที่ผู้ชายคืออะไร
เขาก็ตอบไม่ได้ค่ะ แล้วก็พูดประชด " เออๆ พี่ผิดเองแหล่ะ เถียงไปก็ไม่ชนะ เอาที่สบายใจ "
จบการถกเถียงไป เขาก็เข้าห้องไปนอนดูทีวีเฉย ไม่ได้จะมาสนใจเก็บจานที่ตัวเองกินไปมื้อเที่ยง
สุดท้ายก็เป็นเราที่ก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดบ้าน ทั้งที่กลับจากทำงานมาเหนื่อยๆ

ในความคิดเห็นที่อาจจะแตกต่าง เรามองว่า งานบ้านเป็นหน้าที่ของผู้หญิง ถ้าเป็นสมัยโบราณนานปีก็อาจจะใช่
เพราะเมื่อก่อน ผู้ชายต้องออกไปหาอาหาร ไปทำงาน หาเงินมาจุนเจือครอบครัว
ผู้หญิง ไม่ได้ไปทำงาน ไม่ได้ไปไหน ก็ต้องดูแลบ้าน ดูแลลูกเต้า ทำงานบ้านงานเรือน

แต่ทุกวันนี้มันเป็นยุค 4.0 ผู้หญิงก็ทำงานเหมือนกัน ออกไปหาเงินเหมือนกัน เหนื่อยเหมือนกัน
แล้วทำไม งานบ้านถึงยังเป็นหน้าที่ของผู้หญิงอยู่เหมือนเดิม
แล้วทำไมผู้ชายถึงจะต้องกลับมาถึงบ้านแล้วนอนไขว้ขากระดิกเท้าดูทีวี ไม่ทำงานบ้านเนื่องจากทำงานมาเหนื่อยแล้ว

จะบอกว่า เพราะสามีหารายได้ ได้มากกว่า ขอบอกว่าไม่ใช่บ้านเราค่ะ เพราะเงินเดือนเรามากกว่าสามีเกือบหมื่น
ไปทำงานเราก็ขี่มอไซไป ส่วนสามีขับรถยนต์ แต่ค่างวดรถยนต์ สามีรับผิดชอบไป เรารับผิดชอบค่าบ้าน และส่งให้ลูก

เราไม่ได้เหมารวมผู้ชายทุกคนนะคะ แต่ส่วนใหญ่ที่พบเจอจะเป็นแบบนี้ ทั้งสามีตัวเอง ทั้งสามีเพื่อนที่ทำงานเกือบทุกคน เป็นแบบนี้ค่ะ