คือเท้าความก่อนนะ เราเป็นผู้หญิง อายุก็จะ 20 ล่ะ ตอนอยู่ ม.4 เราเคยมีแฟนอยู่คนนึง คุยกันไปได้สีกพักเขาก็ขอเราเลิก ความจริงเราก็ไม่ได้ชอบอะไรเขามาแต่เเรกหรอก ที่เราคบด้วยเพราะว่า เพื่อนของเขาก็คบกับเพื่อนเราไง เราเลยคบเป็นเพื่อนเพื่อนแต่คุยกันได้ไม่นาน 3 เดือนกว่าๆ เขาก็ขอเลิกกับเรา คงเพราะเราน่าเบื่อมั้ง เราเป็นคนที่คุยไม่เก่งด้วย เเละเราก็ไม่ใช่คนหวาน ชอบพูดจาอ้อนแบบเเฟนทั่วไป เราไม่ค่อยแสดงออกอะไรเลย คือเลิกกันแรกๆ เราก็เสียใจนะ เพราะเค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา เหมือนขาดๆ อะไรไปสักอย่างอ่ะ แต่พอสักพัก อะไรๆ มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม คือ ความโสดไง
         พอเราโสด เราก็เริ่มมีคนคุยอยู่บ้าง แต่พอคุยไปคุยมา เราเริ่มรู้สึกเบื่อๆ รู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะ อยากอยู่คนเดียวมากกว่า เวลามีคนคุยเราก็รู้สึกเบื่อ รำคาญเขา แต่พอไม่มีเราก็รู้สึกเหงา คือ เราต้องการอะไรกันแน่ 555555
         แล้วอีกเหตุผลที่ทำให้เราไม่อยากคบใครก็เพราะว่า พ่อเราเป่าหูมาตั้งแต่เด็ก ว่าถ้ามีแฟนในระหว่างเรียนก็เลิกเรียนซะ 5555 แล้วออกมาเลี้ยงควายเลย เราเลยเเบบจำคำพูดของพ่อขึ้นใจมาจนถึงทุกวันนี้ แล้วแฟนคนเเรกของเรา เราก็แอบคบกัน ที่เราคบด้วยก็เพราะว่าเราอยากมีประสบการณ์การมีแฟนในวัยเรียนกับคนอื่นเขาดูมั้ง ว่ามันจะมีความรู้สึกยังไง แต่สุดท้ายก็เลิก 555555 เราเลยไม่อยากมีแฟนจนถึงตอนนั้นมา