ผมไม่มีความสุขกับชีวิตตอนนี้เลยครับ ทำตามคำแนะนำในเน็ตบ้างก็แล้ว เคยบอกคนรอบข้างแล้วเขาให้เราลองเปิดใจทำอะไรใหม่ๆก็แล้วก็ไม่เห็นมีความสุขเลย ตอนเช้าเวลาตื่นก็รู้สึกเหนื่อยไม่อยากลุกไม่อยากไปไหน เวลาจะนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ ชอบนึกกลับไปในอดีตว่าวันนี้เราทำอะไรบ้างแล้วก็ชอบถามตัวเองว่าทำไมวันนี้ไม่ทำแบบนี้ หรือทำไมวันนี้เราต้องทำแบบนี้ แล้วตอนนี้มันเป็นปัญหามากมองย้อนกลับไปว่านานเท่าไหร่แล้วที่เป็น ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นแบบนี้มา 5 ปีแล้ว

แล้วหลังๆมานี้เริ่มจะกลัวที่คนเยอะๆ บางทีเวลาอยู่บนตึกสูงๆก็คิดว่าถ้าโดดลงไปจะเป็นไงจะหลับไปโดยไม่ต้องตื่นมาเจอเรื่องวุ่นวายอีกหรือป่าว รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากไม่มีคนเข้าใจ ไม่ได้แค่รู้สึกนะครับแต่ผมมั่นใจว่าคนรอบข้างเขาแสดงออกมาแบบนั้นจริงๆชอบอยู่กับตัวเอง อยู่กับความคิดตัวเอง พอเห็นแบบนี้แล้วใจมันก็ยิ่งบั่นทอนเข้าไปอีก

มีผู้ใหญ่บางคนถามผมว่าเป็นอะไรรึป่าว ทำไมเวลายิ้มเหมือนฝืน ผมเลยกลับมาที่บ้านยิ้มให้กระจก แล้วมันคือความจริงเลยครับ ผมรู้สึกเหนื่อยแต่ก็ไม่รู้ว่าเหนื่อกับอะไร หรือผมอาจรู้แต่ก็ไม่ยอมรับเอง รู้สึกเบื่อ รำคาญกับสังคมเมืองมันวุ่นวายจนถึงมันไม่เกี่ยวกับผมแต่มันสามารถส่งมาถึงผมได้ ผมอยากไปที่ไปสงบๆไม่วุ่นวาย มีคุณยายใจดีเป็นเพื่อนบ้าน มีชุมชนที่เหมือนครอบครัวเดียวกันเหมือนในหัวที่ผมคิด


ผมอาจจะเวิ่นเว้อไปหน่อยแต่สิ่งที่ผมพิมพ์คือความรู้สึกของผมจริงๆ