คบกับแฟนมาได้สักระยะหนึ่งแล้วค่ะ. เราเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะกัน หออยู่ใกล้กันประมาณ800 เมตร เราอายุแก่กว่าแฟน2ปีก่อนคบกันเราก็มีการพูดคุยกันว่าไม่เปิดตัวกันทางโซเซียล ซึ่งในความคิดของเราคือไม่ลงรูปไม่แท๊กหาทั้งใน เฟส ไลน๋ ไอจี แต่พอเอาเข้าจริง คือไม่เปิดตัวให้ทุกคนรับรู้แม้กระทั่งเพื่อนของแฟน คือคบกัน2คนค่ะ. 2 คนจริงๆ ซึ่งนี่ก็เกิดเป็นการนัอยใจ และเกิดคำถามขึ้นมามากมาย ว่าจะปิดอะไรขนาดนั้น คุณกลัวคนอื่นจะรู้หรือกลัวใครจะเห็น ปิดในโลกโซเชียลอย่างเดียวพอรับได้ แต่ปิดไม่ให้ทุกคนรับรู้เลยอย่างนี้รับไม่ไหวจริงๆค่ะ. แต่พอทักถามว่าทำไมต้องปิดกันขนาดนี้ มีใครรึป่าวแฟนก็บอกว่าก็เราคุยกันแล้วตั้งแต่แรกนิว่าจะไม่เปิดตัว แล้วก็ไม่มีใครด้วย แล้วทำไมต้องเปิดตัว ทำไมต้องให้คนอื่นรับรู้ ถามทุกครั้งก็ได้คำตอบแบบนี้ทุกครั้ง และพอนานวันเข้ามันกลายเป็นความอึดอัดชนิดที่ไม่สามารถพุดออกไปได้ แล้วเวลาไปไหนด้วยกันกลัวเพื่อนจะเห็น เราก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเพื่อนเห็น และพอเราถามแฟนก็จะบอกว่า. ไม่อยากให้เค้าเอาไปนินทา ไม่อยากให้คนอื่นมองเราไม่ดี  ซึ่งเแฟนเป็นคนแคร์เพื่อนมากเพื่อนสำคัญเป็นที่1 สำคัญจนเราเองน้อยใจ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ทนคบกันนี่ทนคบเพื่ออะไร ดูยังไงๆก็ไม่มีวันเห็นอนาคต จะเรียกว่าโง่ก็ได้น่ะค่ะ. โง่กับคำว่ารัก พยายามจะตัดใจแล้วก็ทำไม่ได้ 😭 ไม่ใช่ไม่มีตัวเลือกน่ะค่ะเรามีคนเข้าหาตลอด แต่เราถือว่าเรามีแฟนแล้วเราซื่อสัตย์กับแฟน ตัดทุกคนที่เข้ามา เรายอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อแฟนมากมาย เปลี่ยนจนจะไม่เหลือความเป็นตัวเองแล้ว แต่เราก็ยังเหมือนไร้ตัวตนอยู่ดี. 😭 ซึ้งรู้สึกไร้ตัวตนมากๆ แต่มันก็จะมีคำถามที่เต็มไปหมดในหัวว่าทำไมคุณไม่ภูมิใจที่มีฉันเป็นแฟน หรือคุณอายที่เราอาจจะไม่ได้หน้าตาดีหุ่นเป๊ะเหมือนคนอื่น หรือเป็นเพราะเราเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไม่มากพอ  หรือเป็นเพราะว่าเราเคยพูดกับเค้าไว้ตั้งแต่แรกว่าไม่เปิดตัว เราเลยไม่สามารถที่จะเรียกร้องอะไรได้ 😭 แต่เราก็เคยถามน่ะค่ะว่าเมื่อไหร่ที่คิดจะเปิดตัว แฟนบอกว่า ค่อยเปิดจัววันที่จะแต่งงานเลย และนี่เราควรดีใจหรือเสียใจ ซึ่งไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงรึป่าว 😢