เราคบกับแฟนได้ 3 ปีแล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะต่างคนต่างต้องทำงาน แต่อยู่จังหวัดเดียวกัน เจอกันอาทิตย์ละ 2 ครั้ง ต่อสัปดาห์ แค่มาทานข้าวด้วยกันไม่กี่ชั่วโมงและต่างคนต่างแยกย้าย มีมานอนค้างที่บ้าน เดือนละ 1 ครั้ง ระยะหลัง แฟนเราชอบบ่นว่าไม่มีเวลาส่วนตัวเลย เพราะถ้าเขาว่างจากทำงานก็ต้องมาทานข้าวกับเรา เฉลี่ย อาทิตย์ละ 2 ครั้ง มันทำให้เวลาส่วนตัวเขาหายหมดเลย เราเองก็เข้าใจ เลยบอกเขาไปว่าไม่เป็นไร รอเขาว่างจริงๆก็ได้ ค่อยนัดมา เพราะเราพร้อมสำหรับเขาเสมอ การคบหาระหว่างเรา 2 คนก็ดำเนินไปแบบนี้เรื่อยๆ เราเองก็รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว แต่เราก็คิดแง่ดีว่า คนเราทุกคนต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ต่อให้เรารักเขามากแค่ไหนอยากอยู่กับเขามากแค่ไหนก็ตาม เวลามีปัญหา หรือ เวลาเราเหนื่อย เราแค่บอกปัญหาให้เขา เขาก็ไม่สนใจ แล้วชอบบอกเราบ่อยๆ ว่าเราเรียกร้องจากเขามากเกินไป เขาจะหงุดหงิดทุกครั้งที่ถามว่าจะว่างมาเจอกันวันไหนได้บ้าง เราก็ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องหงุดหงิดด้วย เราแค่ถามตามประสาคนรักที่อยู่ใกล้กันจังหวัดเดียวกัน ขับรถมาไม่ถึง 20  นาที ที่ไม่ได้เจอกันเท่านั้นเอง ทุกวันนี้เราก็ได้แต่รอ กับ ความรู้สึกที่ว่า มีแฟนก็เหมือนไม่มี ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะตัดสินใจกับความรักครั้งนี้ต่อไปดี ทุกวันนีเรามองไม่เห็นอนาคตของเรากับเขาเลย หรือว่าเราคิดมากไปเอง