เรารู้จักทัชมาฮาลมาตั้งแต่เด็กๆ ในฐานะของ 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก จากตำราและคำสอนของคุณครู ในตอนเด็กก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาเห็นด้วยตาเพราะการจะมีโอกาสได้ขึ้นเครื่องบินหรือข้ามน้ำข้ามทะเลมันดูเป็นเรื่องเกินกำลังของอายุในตอนนั้น เราเคยมาเที่ยวอินเดียหนึ่งครั้งเมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้วแต่ตอนนั้นเป็นการเที่ยวในแถบแคชเมียร์ ซึ่งมันเป็นอินเดียคนละบรรยากาศกับที่เจอในครั้งนี้ แผนการเดินทางในครั้งนี้เกิดขึ้นจากความไม่ตั้งตัวเนื่องจากตั๋วเครื่องบินราคาโปรโมชั่นที่เราชอบทำมือลั่นใส่ ราคาที่ได้ถูกหรือไม่ก็ไม่รู้ๆแต่ว่าจัดการจองไปเรียบร้อย หลังจากนั้นก็เริ่มหารีวิวอ่าน แผนการเดินทางคือ 19-24 ตุลาคม 2561
เดินทาง 19 ต.ค. ถึงสนามบินชัยปุระตอนดึก นอนสนามบิน
20 ต.ค. - เวลา 03.00 น. - ออกเดินทางไปมันดาวา(Mandawa) ค้างมันดาวา 1 คืน
21 ต.ค. - เวลา 06.00 น. - ออกเดินทางไปอัครา (Agra) แวะเที่ยวระหว่างทาง ค้างอัครา 1 คืน
22 ต.ค. - เวลา 05.00 น. - เที่ยวทัชมาฮาล ,Agra Fort > เดินทางกลับชัยปุระ
23-24 ต.ค. - เที่ยวในชัยปุระ แล้วเดินทางกลับตอนกลางคืนของวันที่ 24

เราเดินทางออกจากมันดาวาตั้งแต่เช้าเพื่อเข้าสู่เมืองอัคราเมืองที่เป็นที่ตั้งของทัชมาฮาล โดยเราจองโรงแรมไว้ที่ Hotel Taj Resorts แผนของวันรุ่งขึ้นตั้งใจว่าจะออกจากโรงแรมตั้งแต่ตี 5 เผื่อเวลาเดินเวลาซื้อตั๋วไว้เรียบร้อย จากโรงแรม  Hotel Taj Resorts เดินมาทัชมาฮาลฝั่งประตู East เพียง 800 เมตร ออกจากโรงแรมเลี้ยวขวาแล้วเดินตรงอย่างเดียวง่ายมากๆ ประตูที่เข้าออกทัชมาฮาลมีหลายประตูนะคะมีประตูฝั่งตะวันตก ตะวันออก และทางทิศใต้ แต่เราว่าประตูตรง East มันดูไม่เปลี่ยว เดินง่าย และสะดวกด้วยค่ะ ..อินเดียต้องขอวีซ่าวิธีขอวีซ่าอินเดียออนไลน์
และแล้วก็ได้เวลายลความงดงามของอนุสรณ์สถานแห่งนี้ เราเดินไปถึงหน้าประตูทางเข้าทัชมาฮาลเป็นสองคนแรกเจอคุณลุงมาทราบชื่อตอนหลังว่าชื่อลุงดอนๆถามเราว่า Ticket? เราก็ตอบว่า yes เท่านั้น และยืนรอจนประตูเปิดปรากฏว่าแจ๊คพอตเจ้าหน้าที่มาถามหาตั๋ว(บัตรเข้า) อ้าว!อิบอายแล้วตั๋วอะไรหล่ะที่มาต่อคิวเนี่ยไม่ได้มาต่อคิวซื้อตั๋วหรอกหรือ 555 ไม่ใช่สิจ๊ะเราต้องไปซื้อตั๋วอีกที่หนึ่งก่อนซึ่งอยู่ใกล้ๆกับประตูทางเข้านี่แหล่ะแล้วค่อยมาต่อคิวนี้เพื่อเข้าด้านใน โอ้ว!!แม่เจ้าที่เรายืนรอมาตั้งนานแถมจะได้เข้าก่อนใครทุกอย่างจบ รีบวิ่งไปซื้อตั๋วอย่างเร็ว และคิวซื้อตั๋วก็ช่างวุ่นวายเสียเหลือเกิน (สถานที่ซื้อตั๋วถ้าหันหน้าเข้าประตูทางเข้าทัชมาฮาล ประตู East จะอยู่เยื้องๆไปทางหลัง ใกล้ๆกันเลยค่ะ)

จากรูปด้านล่างคือสถานที่ขายตั๋วหรือบัตรเข้าชม แต่ประตูนี้เป็นประตูทางออก แต่ตอนนั้นเรารีบมากไม่ทันมองว่าเป็นทางออกก็วิ่งเข้าไปเลยค่ะมารู้ทีหลังว่าเป็นทางออก พอตอนออกไปออกทางประตูเข้าซะอย่างนั้น 555 ตอนนั้นฟ้ามันยังสลัวๆและรีบด้วย (รูปนี้มาถ่ายตอนออกมาจากทัชมาฮาลแล้ว)
จากภาพด้านล่างคือประตูทางเข้าเพื่อไปยังที่จำหน่ายตั๋วต้องเข้าด้านนี้นะคะ
เข้ามาก็จะมีแถวสำหรับผู้หญิง ผู้ชาย เวลาซื้อตั๋วเข้าสถานที่ท่องเที่ยวของอินเดียไม่ต้องรีบนะคะลองมองดูป้ายต่างๆ เพราะบางทีมีรายละเอียดที่เราต้องอ่านให้ดี อย่างหนึ่งที่ต้องทำความเข้าใจของการซื้อตั๋วที่อินเดียคือแถวคิวมักจะแยกหญิงชาย บางทีเราก็ลืม และทำให้เราหน้าแตกได้ เรื่องมันก็มีอยู่ว่าเราไปเข้าคิวซื้อตั๋วเข้าสถานที่แห่งหนึ่งปรากฏว่ามีชายอินเดียคนหนึ่งมาแซงคิว อิฉันก็เปรี้ยวสิคะต่อว่าเขาว่าเขาแซงคิว ชายอินเดียคนนั้นก็น่ารักผายมือประมาณว่าได้สิเชิญคุณก่อนได้เลย ทันใดนั้นเพื่อนเขาอีกคนก็ชี้ไปที่แถวที่มีแต่ผู้หญิงยืนประมาณบอกเป็นนัยๆว่า "เจ๊ไปตรงโน้นนี่มันแถวผู้ชาย" กร๊ากอิฉันนี้อยากจะเอาหน้าแทรกไปในแผ่นดิน หนีไปให้ไกลแสนไกล (จากภาพด้านล่างเป็นภาพที่ถ่ายหลังจากที่ออกมาจากทัชมาฮาลแล้วคนก็จะเบาบางไม่วุ่นวายเหมือนตอนที่เรามาซื้อ)
แค่เริ่มซื้อตัวก็วุ่นวายแล้วใช่ไหม555 จริงๆก่อนไปก็อ่านข้อมูลแล้วนะคะ และไปอ่านคนที่เกิดเหตุการณ์เดียวกับเราด้วยคือไปยืนรอด้านหน้าประตูแล้วไม่มีตั๋วต้องวิ่งกลับมาซื้อตั๋วใหม่ และแล้วเราก็ทำตามเขาทุกอย่างสิน่า
ราคาค่าตั๋วนักท่องเที่ยวต่างชาติกับคนอินเดียราคาจะต่างกันแต่เนื่องจากประเทศไทยเป็นสมาชิกของกลุ่มบิมสเตก (BIMSTEC) หรือมีชื่อเต็มๆว่ากลุ่มความริเริ่มแห่งอ่าวเบงกอล เพื่อความร่วมมือหลากหลายสาขาทางวิชาการและเศรษฐกิจ(Bay of Bengal Initiative Multi-Sectoral Technical and Economic Cooperation)

กลุ่มนี้มีขึ้นมาเพื่อส่งเสริมโอกาสด้านการค้า การลงทุน และการท่องเที่ยวระหว่างไทยกับภูมิภาคเอเชียใต้ โดยมีวัตถุประสงค์หลัก คือ การสร้างความเจริญทางเศรษฐกิจและสังคมในภูมิภาคที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเท่าเทียมกัน และส่งเสริมผลประโยชน์ร่วมกันทางด้านเศรษฐกิจ สังคม เทคโนโลยี และความช่วยเหลือระหว่างประเทศสมาชิก ในรูปของการฝึกอบรม รวมถึงการค้นคว้าวิจัย และการกระชับความร่วมมือระหว่างประเทศเพื่อใช้ประโยชน์จากภาคกสิกรรมและอุตสาหกรรม การขยายการค้าและการลงทุน ตลอดจนปรับปรุงการสื่อสารและการคมนาคม เพื่อยกระดับความเป็นอยู่ของประชากรในภูมิภาค และส่งเสริมความร่วมมือที่ใกล้ชิดกับองค์การระหว่างประเทศ

เมื่อเราเป็นสมาชิกของกลุ่ม BIMSTEC สถานที่ท่องเที่ยวหลายๆแห่งในอินเดียเราจะได้ราคาพิเศษ แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสถานที่แห่งไหนเราจะได้สิทธิ์ BIMSTEC ก็ให้ดูที่ป้ายตรงเค้าเตอร์จำหน่ายตั๋วได้เลยค่ะ เขาจะมีเขียนบอกไว้ วิธีการแสดงตนว่าเราเป็นสมาชิก BIMSTEC ก็แค่ยื่นพาสปอตเท่านั้นเอง

สำหรับผู้ที่ถือหนังสือเดินทางไทยเราจะเสียค่าเข้าทัชมาฮาลเพียง 540 รูปี ตอนซื้อตั๋วเราก็ยื่นพาสปอต พร้อมกับพูดว่า Thai Passport คนจำหน่ายตั๋วก็ยิ้มและพูดว่า โอ้ว!!ไทยพาสปอต 555 ตอนเรายืนซื้อตั๋วคนมากกว่าภาพตามด้านล่างนะคะ ภาพที่เราถ่ายเป็นภาพถ่ายตอนที่เราเข้าชมทัชมาฮาลเสร็จแล้วๆกลับเข้ามาถ่าย ถ้าใครมาเช้ามากๆเช่นตีห้ากว่าคิวจะยาวและคนจะหนาแน่นมาก คิวก็จะรอนานเราว่าเจ้าหน้าที่ก็ช้าด้วยนะ เหมือนค่อยๆทำละเลียดๆอย่างไรก็ไม่รู้ ระหว่างที่เรารอคิวอยู่นั้น คุณลุงดอนก็เดินมาหาเหมือนเป็นห่วงว่าแกจะรอดไหม 555 รู้สึกดีใจที่มีคนเป็นห่วง
หลังจากซื้อตั๋วเสร็จให้เดินมาทางเค้าเตอร์ตรงซ้ายมือเพื่อมารับถุงคลุมรองเท้า และน้ำดื่มฟรี 1 ขวด
เมื่อจัดการเรื่องตั๋วเสร็จเราก็รีบวิ่งมาประตูทางเข้าทัชมาฮาลเลยค่ะ (ประตู East) ซึ่งตอนนั้นคิวเพิ่งถูกปล่อยเข้าไปไม่นาน(ภาพนี้ถ่ายตอนหลังค่ะ) เจ้าหน้าที่ที่เฝ้าประตูรีบให้เราลัดคิวแล้วเข้าไปเลย 
(ประตูทางเข้าฝั่ง East ซึ่งเป็นทางที่เดินตรงมาจากโรงแรม Hotel Taj Resorts)
หน้าตาของตั๋วเข้าทัชมาฮาลค่ะ
ตั๋วเข้าทัชมาฮาลเก็บไว้ดีๆนะคะ เพราะว่าเดี๋ยวเราจะไปเที่ยว Agrafort ต่อซึ่งตอนซื้อตั๋ว Agrafort แล้วโชว์ตั๋วเข้าทัชมาฮาลเราก็จะได้ราคาลดอีกด้วยค่ะ ที่ตั๋วจะบอกวันที่เราเข้า และบอกเวลาเริ่มต้นถึงเวลาสิ้นสุดด้วยนะคะ แต่เราอยู่เกินเวลาก็ไม่เห็นมีใครมาตรวจตั๋วนะ อันนี้จริงๆเป็นอย่างไรเราก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ
ตั๋วพร้อมแล้วก็ลุยกันเลยค่ะ ทัชมาฮาล(Taj Mahal)  นับได้ว่าเป็นสถาปัตยกรรมแห่งความรักที่สวยที่สุดในโลก ทัชมาฮาลเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกที่สวยงาม และนับเป็นผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาด การได้มาเห็นสักครั้งในชีวิตนับเป็นกำไรจริงๆนะ การเตรียมตัวไปทัชมาฮาลแนะนำให้ไปแต่เช้าจะได้ไม่ร้อน แต่จริงๆทัชมาฮาลก็เที่ยวได้ทั้งวันเช้าสายบ่ายเย็น เอาเป็นว่าสะดวกช่วงไหนก็จัดไปช่วงนั้น และไม่ควรพกสิ่งของเข้าไปเยอะๆ เพราะที่นี่จะมีการ x-ray กระเป๋า และตรวจกระเป๋าเข้มมาก ขาตั้งกล้องห้ามนำเข้า หมากฝรั่ง ขนมต่างๆห้ามนำเข้า เราไม่ได้เอาเข้าไปเลย แต่ของในกระเป๋าเราเยอะมากแล้วเขาก็รื้อทุกอย่างซึ่งเสียเวลามากๆ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเข้าไปดูความสวยงามสุดอลังของทัชมาฮาลกันค่ะ

ประตูขนาดใหญ่สร้างด้วยหินทรายสีแดงมีชื่อว่า ชอว์กกีจิโลกานา (Chowki-Jilo Khana) เมื่อเดินพ้นประตูนี้มาเราก็จะพบกับทัชมาฮาล
หลังจากผ่าน x-ray ปุ๊บลุงดอนก็มาประกบเลยจ้า 'ลุงดอน'  ผู้มีหน้าที่เปิดปิดประตูเข้าทัชมาฮาลมากว่า 40 ปี ลุงดอนเป็นชายสูงวัยร่างเล็ก สวมเสื้อเชิตสีขาวๆติดกระดุมครบทุกเม็ดยันคอเหมือนเด็กแนวบ้านเรา ยัดปลายเสื้อไว้ในกางเกงทรงกระบอกสีเทาเพิ่มความสุภาพด้วยเข็มขัดสีดำ   แม้อายุของลุงจะมากถึง 72 ปี แต่แกกระฉับกระเฉงและเดินเร็วมากๆ แกพาเรารีบเดินไปตามจุดต่างๆของทัชมาฮาลโดยไม่ได้ร้องขอ พร้อมยึดแทปเลทของเราไปกดภาพตามมุมต่างๆที่แกคิดว่าสวยของแก ตอนแรกตั้งใจจะมายึดกล้องของฉันแต่ไม่สิฉันไม่ให้อยากถ่ายก็ถือแทปเลทไปแล้วกัน

ลุงดอนสั่งให้เรายืนตรงนั้น นั่งตรงนี้ ทำท่าอย่างโน้น ทำท่าอย่างนี้ ยกเท้าขวา วางเท้าซ้าย มือไม้ต้องจัดอย่างโน้นอย่างนี้ ให้ใส่แว่น ให้ถอดแว่น โอ้ย!!...เดี๋ยวๆๆๆอะไรของลุง เราไม่อวดรูปของเราที่คุณลุงถ่ายให้นะคะ แต่ขออวดรูปเบื้องหลังของคุณลุงดีกว่า 555
การที่คุณลุงพาเราเดินไปตรงโน้นตรงนี้มันก็มีข้อดี แต่มันก็ไม่ดีตรงที่ทุกอย่างมันเร็วเพราะแกอยากให้เราถ่ายรูปตอนพระอาทิตย์กำลังขึ้นในจุดที่แกคิดว่ามันสวยมากๆ ทำให้เราไม่ได้ละเลียด และที่สำคัญเราไม่ได้ถ่ายรูปทัชมาฮาลในมุมมหาชนมาเลยแม้แต่รูปเดียว มุมมหาชนคือมุมตรงที่มีทางทอดยาวสองข้างทางเป็นต้นไม้ทางทอดยาวนี้มุ่งไปหาทัชมาฮาล คือตอนนั้นก็กะว่าเดี๋ยวพอคุณลุงปล่อยตัวแล้วเราจะกลับมาถ่าย ที่ไหนได้ลืมไปเลย ขออวดรูปเท่าที่มีแล้วกันค่ะอยากกลับไปแก้ตัวใหม่ที่ทัชมาฮาลอีกสักครั้ง