เราแค่อยากเล่าเรื่องของเราเฉยๆค่ะ
ตอนนี้เราเรียน ม.6 เทอม 2 แล้ว เราขาดเรียนบ่อยมากค่ะ ปัญหาหลักๆเลยคือทางบ้านค่ะ ทั้งเรื่องการเงิน เรื่องสุขภาพของคนในครอบครัว และไปโรงเรียนเราก็ไม่มีเพื่อนด้วยค่ะ (แยกออกจากกลุ่มมาอยู่คนเดียว)
1 . เรามีปัญหาด้านการเงินช่วงนี้บ่อยมาก ค้างค่าน้ำ ค่าไฟมา 2 เดือน มีหนี้สินซึ่งมีมานานแล้ว แถมยังไม่มีรายได้ทุกวันหรือเพียงพอต่อการไปโรงเรียนและใช้จ่ายในบ้านอีก เราหยุดเรียนเพราะไม่มีเงินไป
2. เรื่องเพื่อน จริงๆเราไม่โฟกัสหรอกค่ะ อยู่คนเดียวได้ แค่อยู่ให้รอด ถ้าไป อึดอัดนิดหน่อย ไม่มีความสุข แต่มันจำเป็นต้องเรียนให้จบ เราเลยไม่สนใจค่ะ
3. แม่เราป่วยไอมานานเกือบ 2 เดือน ไม่มีเงินไปหาหมอ ไปมากสุดแค่ร้านขายยา เอายามากิน ก็ดีขึ้น แต่แม่ก็เครียดเรื่องเงิน อาการเลยกลับมาไอเหมือนเดิม ไอจนอาเจียน ดึกๆตื่นมาไอก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ส่วนพ่อทำงานทุกวันจันทร์ - ศุกร์ พ่อเรามีโรคประจำตัวเลยคือ หอบหืด ความดัน จริงๆแม่เราก็เป็นความดันเหมือนกัน พักนี้เราเลยหยุด ไม่มีเงินด้วย อยู่ดูแลแม่ด้วยค่ะ
คือเราแอบเครียดหนักมากแบบ ในขณะที่เราอายุ 18 ปี แม่เราอายุ 60 แล้ว พ่อเราก็ 50+ แล้ว เรากังวลเรื่องเขามากค่ะ เราแอบร้องไห้ตลอด เรากลัวว่าเขาจะจากเราไปเร็ว ยิ่งเขาเครียด และป่วยแบบนี้ เงินก็ไม่มี
บัตร 30 ก็ช่วยไม่ได้เยอะเลยค่ะ แม่เคยไปเมื่อต้นปีตอนนั่นป่วย ตัวร้อน ปวดหัวมากๆ ไปรอตรวจนานมาก 4-5 ชั่วโมง สิ่งที่ได้มาคือหมอบอกว่าให้อาบน้ำบ่อยๆ+กับยาแก้ปวด แม่เราอยากขอยาลดความดันเพิ่ม คนจัดยาบอกว่าต้องไปรอถามคุณหมออีกซึ่งแม่เราต้องรออีก ข้าวยังไม่กิน แม่เลยไม่รอ
เราเคยแอบอิจฉาเพื่อนๆที่พ่อแม่อายุยังน้อย ยังพาไปเที่ยวนั่นนี่กับพ่อแม่ 😂 แต่เราก็เลิกคิดแบบนั้นไปแล้วค่ะ
รายได้จากครอบครัวมาจากพ่อซึ่งเงินเดือนออกมาก็ใช้หนี้หมด แทบไม่เหลือจริงๆ แม่เป็นแม่บ้านแต่ก็ยังรับซักรีด ชิ้นละ 5 บาท รายได้วันนึงคือเริ่มตั้งแต่ 10 บาท -100 ถ้ามีคนมาเอาผ้า วันไหนไม่มีก็คือไม่มี
แต่ประเด็นคือ เราขาดเรียนบ่อยๆ เปิดเทอมวันที่ 29 ตุลาจนปัจจุบันวันนี้วันที่ 27 พฤศจิกาไปเรียนแค่ 5 วัน เราคุยกับครูที่ปรึกษาแล้วค่ะเพราะราขาดบ่อยว่า แม่ป่วย นั่นนี่แต่ยังไม่เคยพูดเรื่องเงิน ครูก็บอกให้พยายามมาเรียนนะ เพราะคงแก้ได้เท่านี้ แต่เรากังวลที่สุดคือ ครูวิชา คณิตศาสตร์ แกเป็นคนอารมณ์เดาไม่ได้อะค่ะ แบบวันนี้สดใสแกก็พูดดี ตลก วันนี้อารมณ์ไม่ดีก็พาล บ่น ด่า ตะโกน ไม่สอน น้อยใจ ฯ คือวิชาคณิตศาสตร์เราเรียน หลัก 2 คาบ เพิ่ม 2 คาบต่อสัปดาห์ ครูคนเดียวกัน พอเราขาดบ่อยเขาจะรับรู้ได้ทันที่ว่าเราหายไป 😂 เราว่าจะคุยกับครูว่าเราหายไปไหน มีปัญหาอะไรเผื่อครูจะเข้าใจ แต่ก็แอบกังวลว่า ถ้าเขาไม่เข้าใจหล่ะ จริงๆเรากลัว มส นั่นแหละค่ะเพราะขาดบ่อย แต่เรา ม.6 เทอม 2 แล้ว จะเข้ามหาลัยใช้เกรด 5 เทอม เทอมนี้ไม่ได้ใช้ เราเลยไม่กังวลเรื่องเกรด แต่กังวลว่าจะจบไปแบบมี 0 ร มส มผ นี่แหละค่ะ แต่เราคิดเสมอว่าพวกนี้มันแก้ได้ แต่พ่อกับแม่ที่ป่วยถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมามันแก้ไม่ได้แล้วนะ พอเราคิดแบบนี้ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนมากขึ้นเลยค่ะ เราอยากอยู่บ้าน อยู่กับแม่ ช่วยแม่ทำนั่นนี่ ให้แกเหนื่อยน้อยลง พยายามหาขายของออนไลน์เผื่อจะมีรายได้บ้าง แต่ยากเหลือเกินค่ะ TT ยังไงก็พยายามไปเรื่อยๆ
ครอบครัวเรามีกันแค่ 4 คนค่ะมีพ่อ แม่ เรา น้องเรา น้องเรา ม.4 เรา ม.6 น้องก็ขาดบ่อยค่ะ ถ้าสมมุติมีเงินพอให้ไปโรงเรียนได้ 1 คน เราให้น้องไปค่ะ เพราะน้องต้องเรียนรู้อีกเยอะ เราเป็นพี่ เราหยุดดูแลแม่เอง
เราไม่รู้ว่าควรจะเล่าอะไรยังไง เรียงลำดับยังไง แต่เราอยากเล่าให้ใครสักคนได้ฟัง ได้อ่าน เพราะตอนนี้เราติดการคุยคนเดียวมากๆค่ะ เราชอบพูดคนเดียว แอบมาพูดคนเดียวในห้อง คือมันเหมือนได้ระบายความในใจออกมาให้เราหายเครียดเลยค่ะ เราสบายใจขึ้นเมื่อได้พูดคนเดียว
ปัญหาที่เจอตอนนี้อาจจะเป็นประสบการณ์ชีวิตช่วงนึงของเรา เราคิดว่ายังไงก็ต้องผ่านไปให้ได้ ถึงแม้จะไม่มีคนเข้าใจเราเยอะ ขอแค่ครูเข้าใจว่า ที่เราหยุดไป เราไม่ได้หนีเรียน ขี้เกียจมาเรียน หรือโดดเรียนไปไหน เราดูแลแม่อยู่ที่บ้าน แม่ไม่เคยบังคับเราหยุดเรียน แต่เงินมันไม่มีจริงๆและเราเองก็เลือกอยู่ดูแลแม่มากกว่าไปเรียน
ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ทุกคนเข้าถึงความรู้สึกของเรา แต่ ขอบคุณมากๆนะคะที่อ่านมาจนจบ เราอาจจะพิมไม่รู้เรื่อง ยังไงขอโทษด้วยนะคะ 🙏💕
อยากเล่าอะไรให้ฟัง 😂
ตอนนี้เราเรียน ม.6 เทอม 2 แล้ว เราขาดเรียนบ่อยมากค่ะ ปัญหาหลักๆเลยคือทางบ้านค่ะ ทั้งเรื่องการเงิน เรื่องสุขภาพของคนในครอบครัว และไปโรงเรียนเราก็ไม่มีเพื่อนด้วยค่ะ (แยกออกจากกลุ่มมาอยู่คนเดียว)
1 . เรามีปัญหาด้านการเงินช่วงนี้บ่อยมาก ค้างค่าน้ำ ค่าไฟมา 2 เดือน มีหนี้สินซึ่งมีมานานแล้ว แถมยังไม่มีรายได้ทุกวันหรือเพียงพอต่อการไปโรงเรียนและใช้จ่ายในบ้านอีก เราหยุดเรียนเพราะไม่มีเงินไป
2. เรื่องเพื่อน จริงๆเราไม่โฟกัสหรอกค่ะ อยู่คนเดียวได้ แค่อยู่ให้รอด ถ้าไป อึดอัดนิดหน่อย ไม่มีความสุข แต่มันจำเป็นต้องเรียนให้จบ เราเลยไม่สนใจค่ะ
3. แม่เราป่วยไอมานานเกือบ 2 เดือน ไม่มีเงินไปหาหมอ ไปมากสุดแค่ร้านขายยา เอายามากิน ก็ดีขึ้น แต่แม่ก็เครียดเรื่องเงิน อาการเลยกลับมาไอเหมือนเดิม ไอจนอาเจียน ดึกๆตื่นมาไอก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ส่วนพ่อทำงานทุกวันจันทร์ - ศุกร์ พ่อเรามีโรคประจำตัวเลยคือ หอบหืด ความดัน จริงๆแม่เราก็เป็นความดันเหมือนกัน พักนี้เราเลยหยุด ไม่มีเงินด้วย อยู่ดูแลแม่ด้วยค่ะ
คือเราแอบเครียดหนักมากแบบ ในขณะที่เราอายุ 18 ปี แม่เราอายุ 60 แล้ว พ่อเราก็ 50+ แล้ว เรากังวลเรื่องเขามากค่ะ เราแอบร้องไห้ตลอด เรากลัวว่าเขาจะจากเราไปเร็ว ยิ่งเขาเครียด และป่วยแบบนี้ เงินก็ไม่มี
บัตร 30 ก็ช่วยไม่ได้เยอะเลยค่ะ แม่เคยไปเมื่อต้นปีตอนนั่นป่วย ตัวร้อน ปวดหัวมากๆ ไปรอตรวจนานมาก 4-5 ชั่วโมง สิ่งที่ได้มาคือหมอบอกว่าให้อาบน้ำบ่อยๆ+กับยาแก้ปวด แม่เราอยากขอยาลดความดันเพิ่ม คนจัดยาบอกว่าต้องไปรอถามคุณหมออีกซึ่งแม่เราต้องรออีก ข้าวยังไม่กิน แม่เลยไม่รอ
เราเคยแอบอิจฉาเพื่อนๆที่พ่อแม่อายุยังน้อย ยังพาไปเที่ยวนั่นนี่กับพ่อแม่ 😂 แต่เราก็เลิกคิดแบบนั้นไปแล้วค่ะ
รายได้จากครอบครัวมาจากพ่อซึ่งเงินเดือนออกมาก็ใช้หนี้หมด แทบไม่เหลือจริงๆ แม่เป็นแม่บ้านแต่ก็ยังรับซักรีด ชิ้นละ 5 บาท รายได้วันนึงคือเริ่มตั้งแต่ 10 บาท -100 ถ้ามีคนมาเอาผ้า วันไหนไม่มีก็คือไม่มี
แต่ประเด็นคือ เราขาดเรียนบ่อยๆ เปิดเทอมวันที่ 29 ตุลาจนปัจจุบันวันนี้วันที่ 27 พฤศจิกาไปเรียนแค่ 5 วัน เราคุยกับครูที่ปรึกษาแล้วค่ะเพราะราขาดบ่อยว่า แม่ป่วย นั่นนี่แต่ยังไม่เคยพูดเรื่องเงิน ครูก็บอกให้พยายามมาเรียนนะ เพราะคงแก้ได้เท่านี้ แต่เรากังวลที่สุดคือ ครูวิชา คณิตศาสตร์ แกเป็นคนอารมณ์เดาไม่ได้อะค่ะ แบบวันนี้สดใสแกก็พูดดี ตลก วันนี้อารมณ์ไม่ดีก็พาล บ่น ด่า ตะโกน ไม่สอน น้อยใจ ฯ คือวิชาคณิตศาสตร์เราเรียน หลัก 2 คาบ เพิ่ม 2 คาบต่อสัปดาห์ ครูคนเดียวกัน พอเราขาดบ่อยเขาจะรับรู้ได้ทันที่ว่าเราหายไป 😂 เราว่าจะคุยกับครูว่าเราหายไปไหน มีปัญหาอะไรเผื่อครูจะเข้าใจ แต่ก็แอบกังวลว่า ถ้าเขาไม่เข้าใจหล่ะ จริงๆเรากลัว มส นั่นแหละค่ะเพราะขาดบ่อย แต่เรา ม.6 เทอม 2 แล้ว จะเข้ามหาลัยใช้เกรด 5 เทอม เทอมนี้ไม่ได้ใช้ เราเลยไม่กังวลเรื่องเกรด แต่กังวลว่าจะจบไปแบบมี 0 ร มส มผ นี่แหละค่ะ แต่เราคิดเสมอว่าพวกนี้มันแก้ได้ แต่พ่อกับแม่ที่ป่วยถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมามันแก้ไม่ได้แล้วนะ พอเราคิดแบบนี้ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนมากขึ้นเลยค่ะ เราอยากอยู่บ้าน อยู่กับแม่ ช่วยแม่ทำนั่นนี่ ให้แกเหนื่อยน้อยลง พยายามหาขายของออนไลน์เผื่อจะมีรายได้บ้าง แต่ยากเหลือเกินค่ะ TT ยังไงก็พยายามไปเรื่อยๆ
ครอบครัวเรามีกันแค่ 4 คนค่ะมีพ่อ แม่ เรา น้องเรา น้องเรา ม.4 เรา ม.6 น้องก็ขาดบ่อยค่ะ ถ้าสมมุติมีเงินพอให้ไปโรงเรียนได้ 1 คน เราให้น้องไปค่ะ เพราะน้องต้องเรียนรู้อีกเยอะ เราเป็นพี่ เราหยุดดูแลแม่เอง
เราไม่รู้ว่าควรจะเล่าอะไรยังไง เรียงลำดับยังไง แต่เราอยากเล่าให้ใครสักคนได้ฟัง ได้อ่าน เพราะตอนนี้เราติดการคุยคนเดียวมากๆค่ะ เราชอบพูดคนเดียว แอบมาพูดคนเดียวในห้อง คือมันเหมือนได้ระบายความในใจออกมาให้เราหายเครียดเลยค่ะ เราสบายใจขึ้นเมื่อได้พูดคนเดียว
ปัญหาที่เจอตอนนี้อาจจะเป็นประสบการณ์ชีวิตช่วงนึงของเรา เราคิดว่ายังไงก็ต้องผ่านไปให้ได้ ถึงแม้จะไม่มีคนเข้าใจเราเยอะ ขอแค่ครูเข้าใจว่า ที่เราหยุดไป เราไม่ได้หนีเรียน ขี้เกียจมาเรียน หรือโดดเรียนไปไหน เราดูแลแม่อยู่ที่บ้าน แม่ไม่เคยบังคับเราหยุดเรียน แต่เงินมันไม่มีจริงๆและเราเองก็เลือกอยู่ดูแลแม่มากกว่าไปเรียน
ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ทุกคนเข้าถึงความรู้สึกของเรา แต่ ขอบคุณมากๆนะคะที่อ่านมาจนจบ เราอาจจะพิมไม่รู้เรื่อง ยังไงขอโทษด้วยนะคะ 🙏💕