เราแอบชอบเพื่อนสนิทเราค่ะ แอบชอบมานานมากแล้ว แสดงออกอย่างชัดเจนเลย คิดว่าเขาก็คงรู้อยู่แล้วด้วย
ทั้งการดูแลเอาใจใส่ของเรา มันเห็นชัดอยู่แล้วว่ามีใจ แต่เขาก็ไม่เคยออกห่าง เราสนิทกันมากขึ้นในทุกๆวัน
มีไปรับ-ส่งบ้าง เพราะเราขับรถไม่เก่ง ในใจลึกๆเราน่ะคิดมาตลอดว่าคนนี้ต้องไม่นกแน่ๆ เขามีท่าทีตอบรับกลับมาขนาดนี้
แต่เขาก็ไม่เคยพูดนะคะว่าเราคุยๆกันอยู่ ไปๆมาๆเราก็รู้ว่า เขาไม่เคยมีแฟน หรือจีบใครมาก่อน เขาหน้าตาดี
มีแต่คนเขาหาเขาเต็มไปหมด ปฏิเสธคนเป็นว่าเล่นเลยค่ะ การที่เราสนิทกันแบบนี้ ก็มีคนให้ความสนใจไม่น้อย
ว่าคบกันเหรอ ถ้าที่ไหนมีเรา ต้องมีเขา ประมาณนั้น

จนมาเมื่อวานก่อน มีคนส่งข้อความบอกเขาว่าเราชอบเขา มันทำให้เราทำตัวไม่ถูก เพราะเขานิ่ง คือเขาไม่พูดอะไรอะค่ะ
ไม่ได้ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย มันทำให้เราคิดว่าการที่เขานิ่งๆคือปฏิเสธไปแล้ว เขาอึดอัดใจแน่ๆที่มีเราอยู่ตรงนั้น เราเลยเริ่ม
สร้างระยะห่าง เราพูดกับเขาน้อยลงเป็นเวลาสองสามวัน ไปๆมาๆเพื่อนเขาก็มาบอกว่าเขาเอาแต่ถามคนอื่นๆว่าเราเป็นอะไร
หรือเขาทำอะไรไมาดีให้เราโกรธเหรอ เพื่อนเขาบอกว่าเขากลุ้มใจนะ แต่เรามองว่าทำไมเขาไม่ถามเราตรงๆอะ

เราเห็นเขาคุยกับเพื่อนเขา เเาว่าเป็นเรื่องเราแน่นอนค่ะ ซึ่งก็ใช่ เพื่อนเขาบอกว่า เขาพูดว่า (สมมติว่าเราชื่อเอม)
‘กุว่ากุก็ชัดเจนแล้วนะ เอมไปไหนมาไหนด้วยกัน เอมก็บอกว่าเป็นเพื่อนกัน’ เขาบอกว่าเราเป็นคนพูด ใช่ค่ะ เราเคยพูดแบบนั้นจริงๆ
เราก็ตอบตามความจริงนี่คะ จะให้บอกว่าคุยกันก็กลัวเขาคิดไม่ตรงกัน เพราะเขาไม่พูดอะไรเลย เราอึดอัดมากวันนั้น
เลยตัดสินใจส่งข้อความไปบอกเขาว่า
‘ถึงเวลาที่จะคุยเรื่องของเรารึยัง’ แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า ‘เดี๋ยวเจอกันค่อยคุย’
นี่เราทำถูกไหมคะ คำว่าชัดเจนของเขามันคือการปฏิเสธหรือเปล่า เราควรขอโทษเขาใช่ไหม
ตอนเราเลือกจะออกมา เราทำตามอารมณ์สุดๆไปเลย ฮือ