เราเป็นผู้หญิงที่ สวย ขาว ผมน่าม้า หน้าขาวปาก สีชมพูเเดงๆ เเต่ก็ไม่ขนาดนั้นอะเราเป็นคนยิ้มง่ายนะ เวลาอยู่กับเพื่อนก็เฮฮาดี เเต่ถ้าวันไหนง่วงมากก็ไม่ยิ้มเลยล่ะเหมือนสมองปิดทุกการตอบสนองอะ เเต่เวลาเพื่อนชวนคุยก็จะยิ้มเเบบฝืนๆ เเต่ถ้าวันไหนนอนมาเต็มอิ่มนี้ก็สดใสอะยิ้มให้ทุกคนที่เดินผ่านบ้างละ ตลกมาก เวลาเรียนคือเรียนเล่นคือเล่น  เเต่ติดอยู่ที่ทำไมถึงไม่มีเเฟนสักทีนี้สิ เรามันเเย่มากขนาดนั้นเลยอ่อ จีบใครก็จีบไม่ติดท้อเเท้ในโชคชะตามาก เเต่ก่อนเราเคยเป็นสิวหนักมากเยอะสุด กลับมาบ้านร้องไห้ทุกวันอะคือเเบบรักษายังไงก็ไม่หาย จีบใครก็ไม่มีใครชอบ เเต่สิวพึ้งจะมาหายเมื่อตอนเปิดเทอมมาตอนม.2เทอม2 ก็ดีขึ้นน่าตานี้ดีเลยหละ เเต่เราเป็นคนเขิลใครเเล้วชอบนิ่งใส่ นิ่งมาก ทำตัวปกติทุกอย่างเพราะกลัวว่าจะเสียฟอม ไม่สบตา เเต่จะทักเเชทไปเเทน ไม่ชอบเปิดเผยความรู้สึกในใจให้ใครรู้ ชอบใครก็ชอบเเบบเก็บความรู้สึก อะ เพราะเราเจ็บจนกลัวที่จะจีบใครก่อนอีกเเล้วอะ เราเคยชอบเเอบชอบผู้ชาย อยู่3คนนะซึ้งเเต่ละคนก็ชอบต่างเวลานะ ไม่ใช้ชอบทีเดียว3คน เเต่ละคนเราทุ่มเทมาก ทั้งยิ้มให้ บอกเพื่อนว่าชอบคนนี้นะ เพื่อนก็ไปบอกคนที่เราชอบ เพื่อน ก็เเซวเราต่อหน้าคนที่ชอบ ชี้คนที่เราเเอบชอบเวลาเดินสวนกัน เฟสก็ทักไปคุยเเต่ไม่ตอบไม่รับเเอด จนเขารู้ว่าเราชอบเขาอะ เเต่เขาก็ไม่ได้ชอบเราตอบเเต่อย่างใด อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเราหน้าดำตัวขาวสิวเยอะหน้าโทรม ก็ได้ ชอบเเต่ละคนนี้เป็น4-5เดือนอะ กะว่าเราขึ้นมัธยมเเล้วจะมีเเฟนสักคนเอาไว้รับฟังความรู้สึกเราบ้างอะ เพราะเพื่อนมันก็มีเเฟนกันหมดเเล้วอะปี1+อะเเต่ละคน ถึงเราจะยังเด็กอยู่เเต่ก็มีความรู้สึกเเย่ๆที่อยาก ระบายให้ใครสักคนรับฟังมากอะ เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องที่บ้าน. เราคงเป็นเด็กที่โชคร้ายคนนึงอะเนาะ
เราเคยพูดควาทรู้สึกเเบบนี้ให้เพื่อนกะที่บ้านฟังนะ เเต่ก็เฉยๆกันหมดอะ เเต่ถ้าเรามีคนดีๆเข้ามารับฟังเราสักคนก็คงดีล้ะ มันรู้สึกโลกสดใสดีมีกำลังใจเรียนมากขึ้นอะ


คือสรุปเลยอยากถามคุณผู้ชายว่า ชอบผู้หญิงเเนวนี้มั้ยหรืออยากให้เราปรับตัวปรับบุคลิกให้เป็นเเนวไหนผู้ชายถึงจะชอบ

เเล้วเวลาเห็นคนสวยๆเดินผ่านเเล้วมองนี้ ไม่คิดจะเข้าไปจีบบ้างหรอ