ตอนนี้เรากำลังสงสัยว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ชอบน้อยใจ ไม่เข้าใจ ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองได้รับมา คือแม่เราเป็นคนหวงเราเอามากๆ แต่เราก็เข้าใจท่าน เราชอบขอท่านไปเที่ยวกับเพื่อน ทำรายงานบ้านเพื่อน แต่ก็ไม่ให้ไป ไม่ให้ทำ เพราะดลัวว่าจะกงหนีเที่ยว,เกเร,ติดผู้ชาย แต่เราไม่ใช่คนอบบนั้น เราอยากใช้ชีวิตในช่วงมัธยมที่วัยรุ่นทั่วไปเขาทำกัน ไม่ว่าจำทำรายงานบ้านเพื่อน ไปเที่ยวห้างใกล้บ้านกับเพื่อน อยากทำบ้าง มองไปที่บ้านคนอื่น เขาก็ไม่กักขังลูกตัวเองขนาดนี้ เราอึดอัด เก็บกด เครียดจนทำร้ายตัวเอง ทุบตีตัวเอง โวยวาย ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ เราไม่มีความสุขเลย #แบบนี้เรียกว่าโรคซึ้มเศร้าไหม