ตอนม1-3เรามั่นใจแน่วแน่มากว่าอยากเป็นinterior designer เพราะวิชาที่ชอบมีแค่ศิลปะกะภาษาอังกฤษ
ม4-5 ติวฐาปัตแบบเรียนๆเลิกๆ จนล้มเลิกความตั้งใจไปในมี่สุดเพราะเราว่าเราเรียนศิลปะไม่รอด ทั้งที่ชอบนะ แต่เหมือนชอบเสพผลงานคนอื่น ไม่ได้ชอบลงมือทำเอง(แต่ไม่ยอมตั้งใจทำเท่าไหร่เลย) ทั้งที่ในใจชอบคณะ อินด้า จุฬามากๆๆๆ แบบเท่อะ ทำงานโปรกันมากๆ เด็กมีแต่อินเตอจริงๆ ดูได้ทั้งภาษาอังกฤษและความรู้สถาปัตแน่นๆ แต่นั้นแหละ ล้มเลิกความคิดเกี่ยวกะศิลปะถาวรไปเลย
ม6 จะเข้าบัญชีให้ได้ เลยตั้งใจอ่านแพทกะแกทมากๆ เพราะเนื่องจากมันใช้ข้อสอบแค่2ตัว แล้วเราถนัดอังกฤษมาก ชนิดที่ว่าได้รางวัลของมหาลัยอินเตอร์ช่วงมปลาย สอบพาร์ทwritingของมหาลัยได้94/100
ปี1 ติดคณะบัญชี สาขาบริหาร สามย่านในที่สุด — เมื่อเรียนไปเรื่อยๆ เราพบว่า ทุกอย่างเพอร์เฟก สังคม เพื่อน อาจาร แต่มี2ปัญหา ที่เราพบ คือ 1)ภาษาเราดรอปลงไปมากๆ ปิดเทอมวิ่งเรียน4สถาบันสอนพิเศษ (ทั้งตัวต่อตัว และ british council) เราเหนื่อยมาก แบบปิดเทอมควรได้หาตัวเองสิ ไม่ใช่เอาเวลาไปเรียนพิเศษเหมือนปลาย 2)เกรดแย่มากกกก 2.0-2.5 แบบเราเครียดว่าเราจะต่อโทไม่ได้
ปี2 เราเรียนไปได้สองอาทิต เราก้มานั่งคิดตั้งแต่ปิดเทอมแล้วแหละว่าเราอยากได้ภาษา แบบถนัดอย่างเดียวก็เอาให้ดีแหละวะ เลยมหาลัยใหม่ที่อินเตอที่สุดในไทย (ตอนแรกพี่เราบอกให้เอาม.ตปท แต่เราติดปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย) เราเลยเจอวิทยาลัยนานาชาติ แถว ศาลายา เราเลยซิ่วไปเรียนคณะเดิม (แต่ดรอปที่จุฬาไว้1ปี)ซึ่งความอินเตอก็ตอบโจทย์แหละ พอเรียนมาได้1เทอม ก็พบว่าได้คุยกะคนต่างชาติเยอะจริงๆ แต่เราก็ยังคิดถึงมอเก่ามากๆ แบบคิดตลอดว่า ถ้ากลับไปเอาชื่อเสียง+ทนๆให้จบๆ แล้วไปวิ่งเรียนภาษาเหมือนเดิม เพราะทุกวันนี้มีแต่คนถามเยอะมากว่าซิ่วมาทำไม (บันไดของการเรียนปี1ซ้ำไม่ได้มีขั้นเดียวจริงๆTT) เราท้อว่าที่นี้มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราอยากกลับไปแต่เราก็ไม่อยากลังเล เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดีคะ หือออ เบื่อนิสัยตัวเองมากๆ ถ้ากลับไปจะไม่ลังเลละคะ อยู่ต่อก็เหมือนกัน จะเลิกคิดแล้ว แต่ขอตัดสินใจครั้งสุดท้าย เพราะประเดนเราเรียนไม่เก่งคะ ถนัดแค่อังกริดจริงๆในชีวิต วิชาการเน่ามาก พอมาอยู่ที่ใหม่กลัวเกรดดรอปเหมือนเดิม แล้วชื่อมันไม่เท่าที่เก่า กลัวจะมีปัญหา การทำงาน ไม่ได้ความว่าที่นี่ไม่ดีนะคะ แต่บริษัทก็มองฬเป้นที่แรกอยู่แล้ว