ผมชื่อ ลักกี้ อายุ 2 ขวบ กว่าๆ วันที่ 8 ธันวาคม 61 ผมก็จะอายุครบ 3 ขวบ แล้วครับ  

ผมเป็นสุนัขเพศผู้   น้ำหนัก 19.5 ก.ก.ครับ  มีนิสัยร่าเริง เเข็งเเรง ผสมดื้อตาใสครับ เพราะถ้าคุณแม่กลับบ้านช้าผมจะไม่กินข้าวครับ

ทุกๆวันผมจะวิ่งไปส่งคุณแม่ก่อนออกจากบ้านไปทำงาน และ ไปยืนตอนรับคุณแม่กลับบ้านครับ


วันเสาร์ที่ 17 พฤศจิกายน 61

ตอนเช้า
ผมมาแจะเลือดตอนเช้า ก่อนทำหมัน และจะทราบผลเลือดตอนเย็นครับ

ตอนเย็น
ผลเลือดผมผ่านครับ สุขภาพผมสมบูรณ์แข็งแรงดีครับ พรุ่งนี้ไข่ผมจะหายแล้วครับ



วันอาทิตย์ที่  18 พฤศจิกายน 61

ไปส่ง เวลา 10 โมงเช้า
-ผมมาก่อนเวลาเป็นชั่วโมงแต่กว่าคุณแม่จะยอมให้ผมลงรถก็ 10 โมงเช้าพอดี ( ทำจายกันนานจังครับ )

ไปรับ    เวลา 5 โมงเย็น ( หลังทำหมันเสร็จและพักฟื้น )
-คุณแม่มารับผมตามเวลานัดหมาย 5 โมงเย็น เป๊ปๆ แต่ผมยังมึนๆอยู่เลยครับ คุณหมอจึงให้ผมนอนพักต่อ แล้วเเจ้งให้คุณเเม่กลับมารับผมอีกครั้งตอน 2 ทุ่ม ( ถึงผมจะนอนมึนๆอยู่แต่ผมก็กะดิกหางรัวๆให้รู้แล้วนะครับ ว่าผมดีใจมากๆ )
-ก่อนกลับคุณหมอจ่ายยาฆ่าเชื้อมาให้ผมทาน แต่ผมโครตตตจะไม่ชอบทานยาเลยครับ ผมเลยโดนฉีดยาฆ่าเชื้อไปตามระเบียบ(ฉีดยาฆ่าเชื้อแบบ 15 วัน )

ถึงบ้าน
-ผมยังมึน งง ซึม และหิวน้ำมากๆครับ แต่คุณหมอสั่งมาว่าให้ลดน้ำ ลดอาหารลงครึ่งนึง ซึ่งผมไม่มีความอยากอาหารเลยจริงๆ  แต่ผมอยากจะกินน้ำ ( เดินวนแต่ชามน้ำ )
-ผมรู้ว่าคุณแม่กลัวผมสำลัก เลยเทน้ำให้ผมที่ละนิด เพื่อให้ผมแค่จิมๆ ให้หายคอแห้ง ครับ



วันจันทร์ที่ 19  พฤศจิกายน 61

-เช้าวันแรกหลังทำหมัน ผมยังคงมึนๆ ซึมๆ เอาแต่นอน วันนี้แค่หายใจก็รู้สึกเหนื่อยมากๆ แล้วครับ
-คุณแม่เป็นห่วงผมมากเลยโทรแจ้งคุณหมอ ........คุณหมอก็รีบขับรถดิ่งมาหาผมทันที………
-ผมลุกขึ้นมายืนตอนรับคุณหมอที่หน้าบ้านด้วยครับ...
-คุณหมอตรวจดูอาการ พบว่าผมไม่มีไข้ การเต้นของหัวใจก็ปกติดี  คุณหมอจึงให้ยาแก้ปวดผมก่อนไปครับ
-วันนี้ทั้งวันเป็นวันที่ผมไม่มีความอยากทั้งน้ำ และอาหารเลยจริงๆ แต่ก็โดนฉีดไซริ่งน้ำแดงบังคับให้กินบ้าง

แต่………ผมก็ยังคงเดินไปส่งคุณแม่ก่อนออกจากบ้าน และเดินไปตอนรับคุณแม่กลับบ้านอยู่เหมือนเดิมครับ




วันอังคารที่ 20  พฤศจิกายน 61

ช่วงเช้า
-เข้าสู่วันที่สองหลังทำหมัน ผมยังคงมึนๆ ซึมๆ เหมือนเดิมครับ แต่ก็ลุกขึ้นมาได้บ่อยขึ้น ไม่ได้เอาแต่นอนเหมือนวันแรก
-วันนี้ช่วงเช้าผมไม่มีความอยากทั้งน้ำ และอาหารเลย และก็โดนฉีดไซริ่งน้ำแดงบังคับให้กินบ้างไปตามระเบียบ

ช่วงบ่าย-เย็น
-ผมรู้สึกเริ่มอยากอาหารบ้างแล้ว ผมกินตับไป 2 ไม้ และเดินไปกินน้ำเองได้แล้ว (ไม่โดนบังคับฉีดไซริ่งแล้ว) แต่ยังคงมึนๆ ซึ่มๆ

แต่......ผมยังคงเดินไปส่งคุณแม่ก่อนออกจากบ้าน และเดินไปตอนรับคุณแม่กลับบ้านอยู่เหมือนเดิมนะครับ




วันพุธที่ 21  พฤศจิกายน 61    วันนี้เป็นวันสุดท้ายของผมแล้วครับ ( น้ำตาไหลไปหลายรอบแล้ว )

-ผมมีอาการดีขึ้นเล็กน้อย เริ่มอยากน้ำ อยากอาหาร และเดินไปกินเองได้บ้างแล้ว แต่ก็กินได้ไม่เยอะ


-ผมเริ่มรบเร้าให้พาผมออกข้างนอกตามปกติ แต่ไม่มีใครยอมพาผมออก เพราะคุณหมอสั่งมาว่าผมต้องพักผ่อนเยอะๆ (โดนจำกัดพื้นที่ )
.
.
.

เวลาประมาณ 12.30 น.
-ก่อนที่ลมหายใจจะดับลง ผมล้มตัวนอนบริเวณหน้าประตู หายใจหอบและหอน  2 ครั้ง ก่อนจากไปอย่างสงบ

-วันนี้ผมมีโอกาสเดินไปส่งคุณแม่ก่อนออกจากบ้าน เเต่ไม่มีโอกาสเดินออกไปตอนรับคุณแม่อีกแล้ว แต่ผมก็พยายามล้มตัวนอนหน้าประตูในวาระสุดท้าย เพื่อที่เเม่กลับมาจะได้เห็นผมทันทีครับ




นี้คือเรื่องราวทั้งหมดของผมครับ

สุดท้ายนี้ร่างของผมถูกส่งให้คณะสัตวแพทย์มหิดล เพื่อการเรียนการสอนครับ ( ขอบคุณคณะสัตวแพทย์มหิดล ที่รับร่างกายของผมและให้ผมได้ทำทานอันยิ่งใหญ่ในวาระสุดท้ายของชีวิต )


สุดท้ายนี้ อยากให้ทุกคนศึกษา หาข้อมูลน้องหมาก่อนที่จะพาไปทำหมันให้รอบด้านครับ อย่าเชื่อเพียงแค่น้องดูแข็งแรงหรือผลตรวจเลือดผ่านเพียงอย่างเดียว การกู้ชืพสุนัขเบื้องต้นก็สำคัญมากๆๆๆๆ ครับ อย่ารอแต่หมอจะมาช่วยเพียงอย่างเดียวครับ #เสียใจมากๆครับ#

19 เม.ย.59 วันแรกที่เราเจอกัน
21 พ.ย.61 คือที่เราต้องจำจากกัน  
ขอบคุณที่มาสร้างความสุข และความรัก สร้างความสัมพันธ์ให้กับคนในบ้าน
รักและอยู่ในความทรงจำตลอดไป ไปดีนะกี้น้อย