เคยไปอ่านเจอใน IG มา... เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง แต่ไม่เคยมีใครบอกได้ว่านานแค่ไหน
เราเลิกกับแฟนมาได้เกือบ 1 เดือนค่ะ เค้ามีแฟนใหม่หลังจากเลิกกับเราได้ประมาณ 14 วัน เราเองเป็นฝ่ายบอกเลิกค่ะแต่จะไม่ขอพูดถึงนะคะว่าใครผิดใครถูก ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า อันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าว เรามีอาการท้อแท้กับชีวิตเป็นพักๆ เรารู้สึกเหมือนว่าค่าของเรามีไม่มากพอที่จะทำให้เราอยู่ต่อไป แต่ก็ยังไม่เคยมีที่คิดว่าตัวเองอยากตายนะคะ เราพยายามหาข้อต่างๆให้ตัวเองรู้สึกมีค่าอยู่ตลอด บางครั้งเราก็เหมือนคนเพ้อฝันที่นอนๆอยู่ก็นึกภาพอนาคตของเราที่มีแฟนเก่าเราอยู่ในนั้น เรารู้สึกว่าเรามีความสุขกับภาพที่เราสร้างขึ้นมาในหัวอยู่บ่อยครั้ง ตอนนี้เรารู้สึกว่าการที่เรานอนหลับมันทำให้เรามีความสุขมากกว่า ขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันอีกค่ะ ... เพื่อนเราหรือคนรู้จักพยายามที่จะพาเราออกจากวังวนนี้ แต่มันก็เหมือนการหลอกตัวเองไปแค่พักหนึ่ง เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเองไม่มีใครที่สามารถจะอยู่กับเราได้ตลอดเวลา เรายอมรับกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราได้ทุกๆข้อนะคะ แต่ที่เราทำไม่ได้คือ พาตัวเองก้าวผ่านลูปชีวิตตอนนี้ เวลาผ่านมาเกือบ 1 เดือน เราไม่เคยรู้สึกว่ามันจะดีขึ้น แต่สิ่งเดียวที่เรารู้สึกได้คือเราหลอกตัวเองว่าเราดีขึ้นมากกว่า เราต้องใช้ชีวิตกับลูปเดิมๆ วังวนเดิมๆแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เวลาที่ว่าเยียวยานี่มันช่วยได้จริงๆใช่ไหมคะ เราเองก็ไม่อยากทรมานแบบนี้ เราอยากหลุดพ้นเหมือนกัน แต่ทำไมยิ่งเราพยายามมันเหมือนยิ่งวิ่งเข้าไปในความรู้สึกเดิมๆ...
เวลา ความรู้สึก หลุดพ้น
เราเลิกกับแฟนมาได้เกือบ 1 เดือนค่ะ เค้ามีแฟนใหม่หลังจากเลิกกับเราได้ประมาณ 14 วัน เราเองเป็นฝ่ายบอกเลิกค่ะแต่จะไม่ขอพูดถึงนะคะว่าใครผิดใครถูก ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า อันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าว เรามีอาการท้อแท้กับชีวิตเป็นพักๆ เรารู้สึกเหมือนว่าค่าของเรามีไม่มากพอที่จะทำให้เราอยู่ต่อไป แต่ก็ยังไม่เคยมีที่คิดว่าตัวเองอยากตายนะคะ เราพยายามหาข้อต่างๆให้ตัวเองรู้สึกมีค่าอยู่ตลอด บางครั้งเราก็เหมือนคนเพ้อฝันที่นอนๆอยู่ก็นึกภาพอนาคตของเราที่มีแฟนเก่าเราอยู่ในนั้น เรารู้สึกว่าเรามีความสุขกับภาพที่เราสร้างขึ้นมาในหัวอยู่บ่อยครั้ง ตอนนี้เรารู้สึกว่าการที่เรานอนหลับมันทำให้เรามีความสุขมากกว่า ขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันอีกค่ะ ... เพื่อนเราหรือคนรู้จักพยายามที่จะพาเราออกจากวังวนนี้ แต่มันก็เหมือนการหลอกตัวเองไปแค่พักหนึ่ง เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเองไม่มีใครที่สามารถจะอยู่กับเราได้ตลอดเวลา เรายอมรับกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราได้ทุกๆข้อนะคะ แต่ที่เราทำไม่ได้คือ พาตัวเองก้าวผ่านลูปชีวิตตอนนี้ เวลาผ่านมาเกือบ 1 เดือน เราไม่เคยรู้สึกว่ามันจะดีขึ้น แต่สิ่งเดียวที่เรารู้สึกได้คือเราหลอกตัวเองว่าเราดีขึ้นมากกว่า เราต้องใช้ชีวิตกับลูปเดิมๆ วังวนเดิมๆแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เวลาที่ว่าเยียวยานี่มันช่วยได้จริงๆใช่ไหมคะ เราเองก็ไม่อยากทรมานแบบนี้ เราอยากหลุดพ้นเหมือนกัน แต่ทำไมยิ่งเราพยายามมันเหมือนยิ่งวิ่งเข้าไปในความรู้สึกเดิมๆ...