เรากับแฟนคบกันมา1ปี เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้นมาตลอด
ไม่มีเรื่องคนอื่นให้ทะเลาะเลย เขาไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นด้วยซ้ำ เขาบอกรักเราากหวงมาก
แต่การกระทำที่เขาทำมันทำให้เราอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
เราชอบอะไร อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ชอบถ่ายรูปก็ไม่ได้ถ่ายแล้ว
เราเป็นคนชอบแต่งตัวมากๆๆครั้งแรกเลยคือห้ามไม่ใส่ชุดอะไร ขาสั้นอย่าหวัง
ใส่ได้แค่เสื้อยืดเกงยีนส์ ชุดบอลงี้ ตอนนี้ดีขึ้นมาคือให้ใส่ขาสั้นได้แต่ให้ใส่สะเต
แต่เสื้อเวลาเราจะซื้อจะคอยถามตลอดว่าใส่ไปไหน ซื้อไปไหน
คือเราผญอ่ะเราก็อยากสวย อยากแต่งตัว ไม่จำเป็นว่าต้องไปไหนค่อยซื้อป้ะ
พอเราซื้อเสื้อยืดคอกลมคือไม่ถาม ยิ้มแฉ่งเลยจ้า คือในใจก็แบบไม่ได้อยากใส่เว้ยแต่ขี้เกียจตอบว่าเสื้ออีกแบบจะใส่ไปไหน
เราจะไปหาเพื่อน ก็ห้าม!!!! คือจะไปหาเพื่อนต้องมีเขาไปด้วย (เราเลิกเหล้านานแล้วไปหาเพื่อนคงไม่ไปร้านเหล้าแน่นอน)
เราแค่จะไปทำบุญกับเพื่อนก็บอกไม่ได้ต้องมีเขาไปด้วย คือเราก็อยากมีเวลาส่วนตัวป้ะ อยากอยู่กับเพื่อน
อยากคุยเล่นกับเพื่อน บลาๆถ้ามีแฟนไปด้วยมันก็ไม่สนุกอ่ะ ผญทั้งนั้นแล้วจะมาบ่นทีหลังว่าเราไม่สนใจ
เราเคยพาไปบ้านแล้วเราก็อยู่กับครอบครัว เขาก็นั่งเล่นบนโซฟา เราเห็นนั่งคนเดียวก็ไปนั่งด้วยแต่ไม่ได้คุย เพราะไม่รู้จะคุยอะไร
แล้วก็มาทะเลาะว่าเราไม่สนใจเขา ไม่เล่นกับเขา เห้ยยยคือเราอยู่กับครอบครัวเว้ยจะให้เราไปเล่นอะไร
เราต้องกลับกรุงเทพตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้นเพราะเขาบอกไม่อยากอยู่ อึดอัด ทั้งๆที่ครอบครัวเรานัดไปเที่ยวกัน
แล้วครอบครัวก็คุยกันว่าเราเป็นอะไร ทั้งๆที่ตอนกินข้าวก็ยังดีๆอยู่ แต่เช้ามาก็รีบกลับ
เราก็บอกกลัวรถติดบลาๆ เราทำงานเลิกค่ำเขามารอ พอเราเลิกก็รีบมาหาแล้วก็ชักสีหน้าใส่คือเราไม่ได้บอกให้มารอเลย
เราบอกแล้วว่าวันนี้ค่ำนะแต่เขาก็ยังมา คือเอาง่ายๆคือเฝ้าเราตลอดที่เขาว่าง
เราไม่มีแม้แต่อิสระที่จะไปเดินซื้อข้าวกับเพื่อน เราบอกเขาว่าไปซื้อข้าวกับเพื่อนนะเขาก็รีบขับรถมาหาแล้วเราปิดเสียงโทรศัพท์ไม่ได้ยิน
ไม่ได้ตอบไลน์ เขาไลน์มารัวๆประมาณนาทีนึงเรารู้สึกอะไรสั่นๆเลยหยิบขึ้นมาดูเห็นแชทเขา เราก็กำลังจะตอบแต่เขาโทรมาก่อนพอรับเราก็บอกว่าอยู่ไหน
พอเขามาถึงก็ชักสีหน้าใส่ บอกว่าร้อนทำไมไม่ตอบไม่รับ คือเราก็ไม่ได้ให้ตามมาป้ะแล้วมาชักสีหน้าใส่เราเพื่อ
ทุกครั้งที่เขาอารมณ์ไม่ดี เราต้องเป็นคนที่เข้าไปหาเขา เข้าไปคุย เค้าไปโอ๋ทั้งๆที่บางครั้งเราก็นอยด์อยู่
คือเขาชอบเอาแต่ใจ พ่อแม่ไม่เคยด่าเอาใจตลอดแล้วมาเจอเราที่ไม่เอาใจเขาเลยหงุดหงิดง่ายสุดท้ายเราก๋็ต้องยอม
เราแค่อยากรู้ว่าเราผิดมากไหมที่ตอนนี้เราไม่ได้รักเขาแล้ว อยู่กันเหมือนอยู่กับเพื่อนมากกว่า
อยากมีอิสระมากกว่านี้ เคยคุยกันแล้วแต่ก็ไม่เคยคุยกันลงตัว เขาไม่ยอมเรา เราก็ต้องไปขอโทษไปโอ๋
คือเราก็เหนื่อย แต่เขาไม่เลิกเราบอกเลิกทุกครั้งเพราะเรากลัววันนึงทนไม่ไหวแล้วเผลอทำร้ายตัวเองขึ้นมาแล้วกลัวตัวเองตายก่อน
เช็คทรศทกเช้าเที่ยงเย็นก่อนนอน คือเราไม่โอเคมากเพราะเราไม่ได้คุยกับใครอยู่แล้ว
เราพูดกับใครไม่ได้เลยต้องเก็บไว้คนเดียว เราคิดไงเขาก็ไม่รู้ เรายิ้มตลอดเขาถึงดูไม่ออกว่าเราไม่โอเค
ถ้าเขาเข้ามาอ่านคิดดูว่าจะทะเลาะกันหนักแค่ไหน เพราะเขาคงไม่คิดว่าตัวเองผิด
เราผิดเองทุกอย่างมั้งที่ต้องการมากไป ทะเลาะทุกครั้งเราก็เจ็บตัวทุกครั้งเพราะเราไม่รู้จะทำอะไรเลยทำร้ายตัวเอง
ถ้าเรื่องนี้เขาเห็นเราอาจจตายได้ ช่วยตอบหน่อยนะคะว่าเราผิดมากหรอ หรือเราต้องการมากไปจริงๆหรอ??????
ผิดไหมที่อยู่กับแฟนแต่ไม่ได้รักแฟนเลย???
ไม่มีเรื่องคนอื่นให้ทะเลาะเลย เขาไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นด้วยซ้ำ เขาบอกรักเราากหวงมาก
แต่การกระทำที่เขาทำมันทำให้เราอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
เราชอบอะไร อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ชอบถ่ายรูปก็ไม่ได้ถ่ายแล้ว
เราเป็นคนชอบแต่งตัวมากๆๆครั้งแรกเลยคือห้ามไม่ใส่ชุดอะไร ขาสั้นอย่าหวัง
ใส่ได้แค่เสื้อยืดเกงยีนส์ ชุดบอลงี้ ตอนนี้ดีขึ้นมาคือให้ใส่ขาสั้นได้แต่ให้ใส่สะเต
แต่เสื้อเวลาเราจะซื้อจะคอยถามตลอดว่าใส่ไปไหน ซื้อไปไหน
คือเราผญอ่ะเราก็อยากสวย อยากแต่งตัว ไม่จำเป็นว่าต้องไปไหนค่อยซื้อป้ะ
พอเราซื้อเสื้อยืดคอกลมคือไม่ถาม ยิ้มแฉ่งเลยจ้า คือในใจก็แบบไม่ได้อยากใส่เว้ยแต่ขี้เกียจตอบว่าเสื้ออีกแบบจะใส่ไปไหน
เราจะไปหาเพื่อน ก็ห้าม!!!! คือจะไปหาเพื่อนต้องมีเขาไปด้วย (เราเลิกเหล้านานแล้วไปหาเพื่อนคงไม่ไปร้านเหล้าแน่นอน)
เราแค่จะไปทำบุญกับเพื่อนก็บอกไม่ได้ต้องมีเขาไปด้วย คือเราก็อยากมีเวลาส่วนตัวป้ะ อยากอยู่กับเพื่อน
อยากคุยเล่นกับเพื่อน บลาๆถ้ามีแฟนไปด้วยมันก็ไม่สนุกอ่ะ ผญทั้งนั้นแล้วจะมาบ่นทีหลังว่าเราไม่สนใจ
เราเคยพาไปบ้านแล้วเราก็อยู่กับครอบครัว เขาก็นั่งเล่นบนโซฟา เราเห็นนั่งคนเดียวก็ไปนั่งด้วยแต่ไม่ได้คุย เพราะไม่รู้จะคุยอะไร
แล้วก็มาทะเลาะว่าเราไม่สนใจเขา ไม่เล่นกับเขา เห้ยยยคือเราอยู่กับครอบครัวเว้ยจะให้เราไปเล่นอะไร
เราต้องกลับกรุงเทพตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้นเพราะเขาบอกไม่อยากอยู่ อึดอัด ทั้งๆที่ครอบครัวเรานัดไปเที่ยวกัน
แล้วครอบครัวก็คุยกันว่าเราเป็นอะไร ทั้งๆที่ตอนกินข้าวก็ยังดีๆอยู่ แต่เช้ามาก็รีบกลับ
เราก็บอกกลัวรถติดบลาๆ เราทำงานเลิกค่ำเขามารอ พอเราเลิกก็รีบมาหาแล้วก็ชักสีหน้าใส่คือเราไม่ได้บอกให้มารอเลย
เราบอกแล้วว่าวันนี้ค่ำนะแต่เขาก็ยังมา คือเอาง่ายๆคือเฝ้าเราตลอดที่เขาว่าง
เราไม่มีแม้แต่อิสระที่จะไปเดินซื้อข้าวกับเพื่อน เราบอกเขาว่าไปซื้อข้าวกับเพื่อนนะเขาก็รีบขับรถมาหาแล้วเราปิดเสียงโทรศัพท์ไม่ได้ยิน
ไม่ได้ตอบไลน์ เขาไลน์มารัวๆประมาณนาทีนึงเรารู้สึกอะไรสั่นๆเลยหยิบขึ้นมาดูเห็นแชทเขา เราก็กำลังจะตอบแต่เขาโทรมาก่อนพอรับเราก็บอกว่าอยู่ไหน
พอเขามาถึงก็ชักสีหน้าใส่ บอกว่าร้อนทำไมไม่ตอบไม่รับ คือเราก็ไม่ได้ให้ตามมาป้ะแล้วมาชักสีหน้าใส่เราเพื่อ
ทุกครั้งที่เขาอารมณ์ไม่ดี เราต้องเป็นคนที่เข้าไปหาเขา เข้าไปคุย เค้าไปโอ๋ทั้งๆที่บางครั้งเราก็นอยด์อยู่
คือเขาชอบเอาแต่ใจ พ่อแม่ไม่เคยด่าเอาใจตลอดแล้วมาเจอเราที่ไม่เอาใจเขาเลยหงุดหงิดง่ายสุดท้ายเราก๋็ต้องยอม
เราแค่อยากรู้ว่าเราผิดมากไหมที่ตอนนี้เราไม่ได้รักเขาแล้ว อยู่กันเหมือนอยู่กับเพื่อนมากกว่า
อยากมีอิสระมากกว่านี้ เคยคุยกันแล้วแต่ก็ไม่เคยคุยกันลงตัว เขาไม่ยอมเรา เราก็ต้องไปขอโทษไปโอ๋
คือเราก็เหนื่อย แต่เขาไม่เลิกเราบอกเลิกทุกครั้งเพราะเรากลัววันนึงทนไม่ไหวแล้วเผลอทำร้ายตัวเองขึ้นมาแล้วกลัวตัวเองตายก่อน
เช็คทรศทกเช้าเที่ยงเย็นก่อนนอน คือเราไม่โอเคมากเพราะเราไม่ได้คุยกับใครอยู่แล้ว
เราพูดกับใครไม่ได้เลยต้องเก็บไว้คนเดียว เราคิดไงเขาก็ไม่รู้ เรายิ้มตลอดเขาถึงดูไม่ออกว่าเราไม่โอเค
ถ้าเขาเข้ามาอ่านคิดดูว่าจะทะเลาะกันหนักแค่ไหน เพราะเขาคงไม่คิดว่าตัวเองผิด
เราผิดเองทุกอย่างมั้งที่ต้องการมากไป ทะเลาะทุกครั้งเราก็เจ็บตัวทุกครั้งเพราะเราไม่รู้จะทำอะไรเลยทำร้ายตัวเอง
ถ้าเรื่องนี้เขาเห็นเราอาจจตายได้ ช่วยตอบหน่อยนะคะว่าเราผิดมากหรอ หรือเราต้องการมากไปจริงๆหรอ??????