เห็นพยากรณ์อากาศ เเจ้งว่าประเทศไทย เข้าสู่ฤดูหนาวเเล้ว เเล้วทำให้คิดถึงอากาศที่หนาวเย็นจับใจ  คิดถึงทะเลหมอกหยอกล้อทิวเขาสูง คิดถึงผ้านวมหนาๆห่มนอนในเต็นท์ ที่เต็มไปด้วยน้ำค้าง ใบไม้เปลี่ยนสี  ดอกไม้เมืองหนาวเบ่งบานตามฤดูกาล เเค่นึกก็ฟินละ 55555 เอาละเกริ่นมาตั้งเยอะเเยะ ถ้าพูดถึงสถานที่ท่องเที่ยวบนยอดดอยที่สวยงาม เดินทางไม่ลำบากเกินไป ที่พักมี ที่กินมี ที่เที่ยวมี และมีความปลอดภัย  "ดอยอ่างขาง" เป็นเป้าหมายอันดับต้นๆ ในความคิดผมเลย เพราะเคยมาเที่ยวคนเดียวเเล้วสองครั้ง ครั้งเเรกมาถ่ายรูปรับปริญญาให้เพื่อนม.ปลาย ที่จบ มช. เลยเเว๊ปมาเที่ยวคนเดียว นั่งรถโดยสารจากเชียงใหม่ แล้วโบกรถขึ้นมาเที่ยว  ครั้งที่ ๒ เเว้นเเมงกะไซด์มาจากเมืองตาก เล่นเอาซะดากชา กว่าจะถึง 5555 นึกถึงเเล้วก็เฮ้อ สนุกดีวะ เเต่คงไม่ลำบากขนาดนั้นเเล้ว พอโตขึ้น ความกล้า ความห่าม ความบ้ามันลดลง เลยมาเเบบง่ายๆ ไม่เหงา ตั้งเเต่ได้มาทำงานทางใต้ ก็ไม่เจออากาศหนาวเลย ไม่รู้เลยว่ามันรู้สึกยังงัย อากาศหนาว เจอเเต่อากาศเย็นจากแอร์เก่าๆ ของสำนักงาน 5555 เลยวางเเผนไว้ ต้นปี 61 ช่วง กลางเดือนกุมภาพันธ์ ได้มีโอกาสมาเที่ยวเชียงใหม่ อีกครั้ง ครั้งนี้ตั้งใจว่าจะไปนอนดอยซักสองคืน  เลยได้ชวนเพื่อนผู้หญิง ที่เเสนห้าว ผู้เคยทำงานสายป่าไม้ด้วยกันมาก่อน ซึ่งเพื่อนชื่อ ญ ปลั๊ก ได้ไปบรรจุเป็นสาวเกษตร  เเถวภาคตะวันออกของไทย ซึ่งปลั๊กเองก็ได้มาอบรมที่เชียงใหม่พอดี เเม้ มันโชคดีมาอบรมยังได้มาเที่ยวต่อ ที่ทำงานที่เที่ยวที่เดียวกัน ประมาณนั้น เราได้พักโฮสเทลในตัวเชียงใหม่หนึ่งคืน เเละเช่ารถมอเตอร์ไซด์ขับขึ้นดอยอ่างขาง พร้อมสัมภาระพะลุงพะลัง กระเตงกันไป โดยไปเเวะเที่ยวที่สวนพฤกษศาสตร์ ที่อำเภอเเม่ริมก่อน ซึ่งผมชอบมากไอ้เจ้าปลั๊กก็เเต่งตัวสไตน์คนสวน  ส่วนผมก็ทำหน้าที่เป็นตากล้องเก็บภาพให้มันซักหน่อย คอนเซ็ป เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ เอาความสวยงามของบรรยากาศ กดความห้าวของเพื่อนให้ดูเป็นผู้ญ ให้มากขึ้น 55555
  
เมื่อเที่ยวเดินชมจนครบเเล้วเราก็เเว้นมอเตอร์ไซด์ ออกเดินทางต่อ น้ำมันรถใกล้หมดก็ได้เเวะเติมในปั้มทางผ่าน เเต่ดันไม่รู้ว่าว่าเปิดฝาถังน้ำมันยังงัย 55555 อายเด็กปั้มมาก  เราผ่านอำเภอเชียงดาว ต่อด้วยอำเภอไชยปราการ ซึ่งช่วงที่ขับกำลังออกจากตัวอำเภอไชยปราการ รถมอเตอร์ไซด์ดันเกิดอุบัติเหตุ ล้ม ไถลไปกับพื้นถนน สะบักสะบอม กันทั้งคู่ รองเท้าขาด กางเกงตรงหัวเข่าขาด โชคดีที่กล้องที่ยืมมาไม่เป็นอะไร 55555 รอดไปชาดำเอ้ย ส่วนเจ้าปลั๊กบาดเจ็บเล็กน้อย ชาวบ้านก็มาช่วยยกพวกเราขึ้นจากถนน  ขอบคุณน้ำใจพี่ๆชาวไชยปราการมากครับ นั่งพักแปบนึงก็เดินทางต่อ เเต่ใจไม่ค่อยดีละ ใจฝ่อเลยเชียว เป็นการเริ่มทริปที่ไม่เเฮปปี้เลย เจ็บตั้งเเต่เริ่ม เราขับรถถึงบนดอยอ่างขางกันประมาณเกือบห้าโมงเย็น ตอนขึ้นมาขับเส้นฝาง ซึ่งทางชันมาก มอเตอร์ไซด์ออโต้ที่เราเช่ามา ต้องลุ้นมากว่ามันจะรอดมั้ย5555 นึกเเล้วก็ขำว่ารอดมาได้งัย เเขนที่เจ็บก็บิดไม่ค่อยได้ เเถมมือเป็นแผลก็ปิดคันเร่งไม่ค่อยได้อีก 55555 ลำบากดีเเท้ชีวิต  เราเลือกนอนคืนเเรกที่ "ม่อนสน" ซึ่งเป็นทั้งลานกางเต็นท์ จุดชมวิว มองลงไปจะเห็นเส้นทางคนเคี้ยวขึ้นดอยอ่างขาง พอเอาสัมภาระเข้าเต้นท์แล้วก็สำรวจบาดเเผล สรุป โหเจ็บเยอะกว่าที่คิด เเขนเริ่มช้ำยกไม่ขึ้น ขาเริ่มปวด เดินเป๋ๆๆ 555 สวนเจ้าปลั๊กถอดเสื้อเเขนยาวดู มีเเผลหนึ่งจุดตรงข้อศอก มันก็ร้องไห้ใหญ่เลย เล่นเอาซะผมสำนึกผิดไปไม่ถูกเลย  พาเพื่อนมาเจ็บ 5555 เนื่องจากเป็นการนั่งซ้อนรอมอไซด์ที่ไกลที่สุดในชีวิตของมันนั้นเอง  ครั้งเเรกก็ไม่สวยซะเเเล้ว 5555 ม่อนสนมีลานกว้างๆ มีทิวสนกับเต้นท์ที่กางรองรับนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด เป็นพื้นที่ในความรับผิดชอบของ   อุทยานเเห่งชาติดอยผ้าห่มปก ฝั่งถนนตรงข้ามจะมีชาวบ้านขายอาหาร ของกิน หมูกระทะ หมูปิ้ง น้ำดื่มและอื่นๆอีกมากมาย ราคาพอรับได้ รสชาติกับบรรยากาศนั้นเข้ากันดีสุดๆ หมูกระทะบนดอย 5555  บรรยากาศม่อนสนยามเย็นก็จะประมาณนี้
  
เราตื่นเช้ากันมาเเบบปวดเนื้อปวดตัวจากอุบัติเหตุรถมอไซด์ล้มเมื่อวานเย็น หลังจากล้างหน้าเเปลงฟัน เราก็รีบพาสังขารสู้กับอากาสหนาว โดยรีบขั้บมอไซด์ลงดอยจากม่อนสน ไปยังไร่สตรอเบอรี่ บ้านนอเเล ซึ่งจะมีทะเลหมอก กับทิวเขาเเละไร่สตรอเบอรี่ เป็นขั้นบันไดสวยงาม เมื่อไปถึงก็เป็นดั่งที่คิดไว้ สวยงามตามฤดูกาล สตรอเบอรี่เก็บสดๆ ยามเช้า มันเผา หมูปิ้ง แก้หิวให้มีพลังดีเเท้  



เราใช้เวลาอยู่ที่ไร่สตรอเบอรี่นานพอสมควร พอเริ่มอิ่มกับบรยากาศแล้วพระอาทิตย์ขึ้นเเล้ว เราอิ่มพอมีพลังเเลงเเล้วก็เเว้นต่อโดยมีเป้าหมาย ที่ไร่ชา 2,000 ซึ่งบรรยากาศ สวยงามไม่เเพ้ไร่สตรอเบอรี่เลยเชียว เเค่เรามาสายไปนิดหมอกจาง อากาสเริ่มอุ่นขึ้น เราเดินชมไร่ชา เเบบคนพิการ 555 ถ่ายรูปก็ท่าจับกล้องแปลกๆ ภาพสวยๆของทริปนี้ เเลกมาด้วยความเจ็บปวดในการกดชัตเตอร์ หลังม่านกับภาพที่ออกมาต่างกันยิ่งนักทรมานเหลือเกิน 555555



เราถ่ายภาพและนั่งจิบชากันจนสาย อากาสเริ่มร้อนขึ้น เริ่มหิวอีกครั้ง เลยขับรถกันลงมาที่สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง เสียค่าเข้าชมสถานีคนละ 50 บาท ชมได้ทั้งวัน เราก็เดินชมพรรณไม้ แล้วก็เเวะถ่ายภาพหลายจุด ถ้าไมเจ็บเเบบนี้ว่าจะเดินเทลเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ชมแปลงรวมรวมพรรณไม้สนต่างประเทศ เเต่เสียดาย เจ็บซะก่อนเลยรู้ตัวเองว่าเดินไม่ไหว 55555 เดินจนเพลิน จนหมดเเรงเลยหาข้าวกินตรงร้านอาหารของสถานีเกษตรหลวงอ่างขาง ซึ่งตรงจุดนั้นดอกซากุระ บานได้สะพรั่งมาก สีชมพูสด ดอกใหญ่ ซึ่งจากการสอบถามเจ้าหน้าที่บอกว่ามีพันธุ์จากญี่ปุ่นกะไต้หวัน ส่วนดอกพญาเสือโคร่งของไทยนั้นจะดอกเล็กกว่า แต่ก็สวยงามตามท้องเรื่อง เเละฤดูกาลไม่เเพ้กัน






เที่ยวจนครบ รอบสถานีก็ขับมอไซด์กลับมาที่ม่อนสน มาอาบน้ำตอนบ่ายแก่ๆ จะได้ไม่หนาวมาก เเต่เมื่อน้ำโดนเเผลบอกเลยสะท้านทรวงมาก 5555 มันเป็นความสวยงามที่เจ็บปวด ความทรมานที่ต้องแลกมากับการได้ภาพสวยๆ บรรยากาศดีๆ



ถ่ายภาพเก็บตกยามเย็น กินหมาล่า หมูกระทะ เเละเข้านอน วันนี้นักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะมาก เสียงดังพอสมควร เมื่อได้เวลา หลังจากอิ่มเเละนั่งสนทนากับพอสมควรก็เเยกย้ายพักผ่อน  วันนี้นักท่องเที่ยวเต้นท์ข้างเป็นกลุ่มน่าจะเป็นนักศึกษาคุยกันเสียงดังโวยวายพอสมควร โถ่วกะจะนอนเงียบๆฟังเสียงลมหนาวซักหน่อย 55
เช้านี้เราตั้งใจมารับเเสงเช้า ที่สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง กะว่าจะมาถ่ายรุปซากุระยามเช้า กับนางเเบบที่เเสนห้าว พอเหนื่อยก็กะจะนั่งจิบกาแฟเอาเเรง เเละตระเวนถ่ายรูปตามขึดต่าง ๆ อีกเล็กน้อยก็จะกลับไปเก็บของที่ม่อนสนเพื่อขับรถลงดอยกลับเชียงใหม่











บรรยากาศค่อนดีมากๆ อากาศก็หนาวมากเช่นกัน สององศา ฆ่าฉันเถอะ 5555  เรียกได้ว่ามาทริปนี้ได้ภาพสวยงาม กินอิ่มนอนหลับ แต่ก็เจ็บปวดพอสมควร 555







ขอจบการรีวิว ดอยอ่างขางเพียงเท่านี้ หวังว่าการเที่ยวเมืองไทยจะสร้างความประทับใจ ความสุข ให้ทุกท่าน ผมหวังเสมอว่า ธรรมชาติที่สวยงามเมื่อเราไปถูกที่ ถูกเวลา ย่อมได้ความประทับใจกลับมาเสมอ ขอฝากรีวิวอ่างขางด้วยนะครับ อย่างน้อยก็เป็นการโปรโมทการท่องเที่ยวเมืองไทย กระจายรายได้สู่ชุมชน