เราอายุ 32-33 มีแฟนเป็นคน กัมพูชา เด็กกว่าเรา 5-6ปี คบกันได้ประมาณ1ปีก้อมายุด้วยกัน แต่ยังไม่ได้แต่ง ครอบครัวแฟนยุนี่กันหมด เค้าพาเราไปรุ้จักครอบครัวเขา ยุบ้านเข้า เราค้าขายเอง ทำแต่งาน ยุครอบครัวใหญ่ต้องช่วยทั้งงานที่บ้านแฟนและงานร้านเราเอง  ยุกันมาได้เกือบปี เรารุ้สึกเหนื่อยจัง อะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวเค้าเราต้องคอยจัดการให้หมด พาไปหาหมอ พาไปนั่นนี่โน้น ทั้งเรื่องเอกสาร. เราก้อต้องจัดการให้ เลยทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า. การที่เค้ารักเรา เอาเรามายุกับครอบครัวเค้าเพื่ออะไร. รักเราจิงๆหรือหลอกใ้ช้เรา. เรายุแบบต้องดูแลตัวเองหาเงินเอง ภาระเราก้อหนักพอแล้วเพราะเราต้องคอยส่งเงินดูแลพ่อเรา เรายอมลาออกจากงานมายุกะเขาออกมาขายของ. แต่พอเรายุกะเข้า เราต้องตื่นตี5-6โมงไปตลาดซื้อของเรา มาขาย พอสายก้อต้องทำงานของบ้านแฟนร้านบ้านแฟน บ้านเค้าครอบครัวใหญ่ ยุ่กัน 7คนทั้งพ่อแม่พี่ชาย พี่สะใภ้ น้องชาย น้องสาว. แฟนเราเรายุด้วยค่าใช้จ่ายทุกอย่างของแฟนเราเราออกหมดแต่พี่ชายงานไม่ต้องงช่วยเค้าทำแค่ของร้านเค้าไม่ช่วยงานของร้านที่บ้าน พอพี่สะใภ้มาช่วยก้อได้ค่าจ้างทุกวัน แฟนเรากะเราทำไม่เคยได้อะไร. แฟนแรกๆก้อดูแลเราดี หลังๆไม่ค่อยสนใจเล่นเกมส์  คุยเฟสกะเพื่อน เหมือนต่างคนต่างยุ. เวลาเราจะปรึกษาจะคุยอะไรก้อเหมือนไม่ได้ยินเวลาคุยด้วย. ไม่รุ้ว่าไม่ได้ยินหรือไม่สนใจกันแน่ เวลาเราไม่สบาย. เราก้อต้องทำเหมือนสบายดี. แต่แอบร้องให้บ่อยๆ คิดว่าเขารักเราหรือว่าแค่ยุวันๆ. แต่พอเวลาคนบ้านเค้าไม่สบายเราก้อไม่สบายแต่เราต้องพาเค้าไปหาหมอ ทุกวันนี้เหนื่อยจัง จะยุต่อหรือหยุดแค่นี้ดีนะ 😂😂😂