ละครจีนยุคก่อนจะยึดเสียงสำเนียงจีนแต้จิ๋ว เนื่องจากคนแปลไทยขณะนั้นถนัดภาษาจีนแต้จิ๋วมากกว่าภาษาจีนกลาง ตัวนิยายฉบับแปลไทยเองก็ใช้สำเนียงแต้จิ๋วเหมือนกัน จึงยึดสำเนียงที่คนแปลถนัดเป็นหลัก ประกอบกับยุคนั้นคนเชื้อสายจีนแต้จิ๋วในไทยคึกคักมาก ก็เหมือนแปลให้คนกลุ่มนี้เข้าใจด้วย

แต่ปัจจุบันละครจีนใหม่ๆ ที่เข้าฉายในไทยนั้นใช้เสียงแบบจีนกลางตั้งแต่เอาเข้ามาฉาย จึงไม่มีปัญหา แต่ละคนจีนเก่าที่รีเมคเริ่มหันกลับมาทยอยใช้สำเนียงจีนกลาง เพราะคนยุคใหม่เรียนภาษาจีนกลางมากขึ้นเรื่อยๆ จะคุ้นชินมากกว่าใช้แบบแต้จิ๋ว พวกรีเมคแนวท่องยุทธภพเวอร์ชั่นใหม่ๆ ทั้งหลายจึงเริ่มปรับสำเนียงในหลายชื่อที่เคยคุ้นเคยให้เป็นจีนกลาง คนที่เคยชินกับละครจีนยุคก่อนคงต้องปรับตัวตาม อย่าง

เล่งฮู้ชง = ลิ่งหูชง
งักปุ๊คุ้ง = เยว่ปู้ฉวิน
ตงฟางปุ๊ป้าย  = ตงฟางปู๋ป้าย
ยิ่มอั้วเกี้ย  = เริ่นหว่อสิง
ยิ่มเอี่ยงเอี้ง  = เริ่นอิ๋งอิ๋ง
จ้อแน่เซี้ยง  = จั๋วเหลิ่งฉาน


ที่จริงบ้านเราเริ่มทยอยใช้สำเนียงจีนกลางกันมาเรื่อยๆ เท่าที่จำได้ตั้งแต่เรื่ององค์หญิงกำมะลอ 1998 เรื่องนี้ใช้ชื่อตัวละครด้วยเสียงจีนกลางทั้งเรื่อง
F4 เวอร์ชั่นไต้หวัน ปี 2001 ก็ใช้เสียงจีนกลางหมดเช่นกัน

ไม่คิดว่าคนพากย์ไม่รู้ว่าเวอร์ชั่นก่อนใช้ยังไง แต่เขาคงตั้งใจทำให้เป็นสำเนียงจีนกลางตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เนื่องจากกลุ่มคนรุ่นใหม่รู้ภาษาจีนกลางเริ่มมีกว่ากว่าภาษาจีนแต้จิ๋ว