ขอเล่าพื้นของตัวเองสักนิดค่ะ ว่าจริง ๆ แล้วอายุเราไม่ได้เยอะเท่าไร ตอนเราเกิดมาแค่ไม่กี่ปีก็เหมือนว่าฮิเดะซัง จะเสียไปเสียแล้ว แต่ที่มารู้จักกับ X-Japan ได้เพราะสมัยมัธยมปลาย ได้ดูรายการเพลงในทีวีที่ดังมากสมัยนั้น (ไม่เอ่ยชื่อละกันเนอะ) ในนั้นทำสกู๊ปข่าวเกี่ยวกับวง X-Japan ซึ่งตอนนั้นที่รายการนำบางส่วนของคอนเสิร์ตมาฉาย แค่วินาทีสั้น ๆ นั้นทำให้เรารู้สึกว่าเพลงของวงดนตรีวงนี้โดนใจเรามาก ๆ หลังจากนั้นเราก็ไปหาฟังเรื่อย ๆ จนซึมซับ และร้องได้แทบหมด 5555 ตอนนั้นที่มีคอนเสิร์ตเราก็ไปดู แม้ว่าจะไม่ได้โตมากับวงนี้ แต่ด้วยความที่เราฟังเพลงจนซึมซับ หาเรื่องราวของสมาชิกในวงอ่านเรื่อย ๆ ก็ทำให้เราก็รู้สึกผูกพันกับสมาชิกในวงโดยไม่รู้ตัว และ นอกจากการ์ตูน หรือ อาหารญี่ปุ่น X Japan ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราอยากไปญี่ปุ่น

จนเมื่อปีที่แล้วที่ไปญี่ปุ่นกับเพื่อน และประกอบกับเจอ 2 กระทู้นี้  
             https://ppantip.com/topic/30303160
             https://ppantip.com/topic/32134603
             และหลังจากที่ได้ดู We are X จบ เลยตัดสินใจขอแยกเที่ยวกับเพื่อน 1 วัน เพื่อไปทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
             วันนั้นเราออกจากที่พักย่าน Shinjuku แล้วไปถ่ายรูปใบแปะก๊วยที่มหาลัยโตเกียวก่อนค่ะ ก่อนจจะกลับไปเริ่มต้นจากสถานี Tokyo

เรานั่ง JR ไปลงที่ Yokohama ค่ะ ด้วยสาย Keikyu
แล้วไปลงที่ Miurakaigan ค่ะ หลังจากออกมาจากสถานีจะเจอร้านขายดอกไม้แบบในกระทู้ด้านบนบอกเลยค่ะ ขอโทษทีนะคะ ไม่ได้ถ่ายรูปมาเลย
** ร้านดอกไม้มีจัดเซตดอกไม้สำหรับไหว้ฮิเดะด้วยนะคะ เหมือนจะ 700 เยนค่ะ ถ้าจำผิดขออภัยนะคะ นานแล้ว 555555 **

หลังจากนั้นก็มารอรถเมล์ที่ป้ายข้าง ๆ สถานีรถไฟค่ะ โดยจะเป็นป้ายหมายเลข 2 นะคะ สังเกตป้ายให้ดี ดูเวลารถมาได้ค่ะ ตอนขึ้นรถเมล์มาใช้บัตรได้นะคะ แตะตอนขึ้นแล้วแตะตอนลงอีกทีค่ะ
(ไม่ได้ถ่ายรูปมาอีกแล้ว ตอนนั้นหนาวมาก ๆ ค่ะ เลยไม่ได้คิดอะไรเลย TT )

ดอกไม้พร้อมแล้ว ฮิเดะซังเรากำลังไปนะ ………

ระหว่างทาง …  เพิ่งรู้ตัวตอนทำกระทู้นี่แหละว่าถ่ายมุมเดียวกับ พี่เจ้าของกระทู้นี้
https://ppantip.com/topic/30303160 เลย 5555

คือจะสังเกตป้ายด้านบนที่บอกว่า Miura rairen ค่ะ แต่คือทีนี้ด้วยความที่ถือดอกไม้มา คุณลุงคุณป้าที่จะมาสุสานเหมือนกันก็มาสะกิดแล้วก็แบบ “ฮิเดะซังเดสก๊ะ ?” ประมาณนี้ค่ะ ซึ่งเราก็พยักหน้า ๆ คุณป้าก็กวักมือบอกให้ลง ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะป้า  (อย่าลืมดูเวลารถเมล์ขากลับที่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามก่อนนะคะ ป้ายรถเมล์จะเป็นเพิงไม้เล็ก ๆ ค่ะ)  
มองมา ฝั่งนี้คือฝั่งที่เป็นสุสาน แล้วเวลาเรากลับก็ต้องกลับฝั่งนี้นะคะ

ลงมาละก็ยังเด๋อต่อ คุณลุงคุณป้าเลยทำมือเหมือนแบบ ตามมา ๆ หนู คือสุสานจะอยู่ตรงข้ามกับป้ายรถเมล์ที่ลงนะคะ ป้ายที่ลงเนี่ย รายล้อมไปด้วยทะเลเลย เดินตรงตามทางไปเลยค่ะ จะเห็นสวนผักของชาวบ้านอยู่ตามทางเรื่อยไป

เจ้าฝาท่ออันน่ารัก

ระหว่างทางคุณลุงคุณป้า ชวนคุยตลอด แม้จะฟังภาษาญี่ปุ่นแทบไม่ได้เลย แต่ก็รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ คุณลุงคุณป้าพูดด้วยหน้าที่มีรอยยิ้ม แล้วชี้นู่นนี่ให้ดู

มาถึงหน้าสุสานละค่ะ

จริง ๆ จะมีป้ายบอกโซนนะคะ ว่าตรงไหนโซนอะไร ฮิเดะซังของเราอยู่โซนที่ 3 ค่ะ แต่วันนั้นไม่ต้องใช้ป้ายเลย เพราะคุณลุงคุณป้าเดินไปส่งถึงที่ค่ะ พอถึงหลุมศพเราก็ขอบคุณคุณลุงคุณป้าแล้วก็แยกย้ายกันไป

ที่หลุมศพฮิเดะซัง มีแฟน ๆ มาเคารพด้วยนะคะ วันนั้นเจอคนที่แต่งตัวโคฟเวอร์เป็นฮิเดะซังเลย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาเพราะเกรงใจมาก ๆ ค่ะ ไอ้เราก็มอง ๆ สาวญี่ปุ่นคนข้าง ๆ ว่าเขาทำอะไรยังไง เราเองก็ทำตามค่ะ เหมือนเขาทำท่าคำนับ ๆ แล้วก็เอาดอกไม้ไปวาง แต่ทีนี้ซื้อบุหรี่มาให้ฮิเดะซังด้วย แต่ก็ไม่รู้จะทำไงดี ก็เลยวางไว้ริม ๆ ซึ่งสาวญี่ปุ่นก็ทำท่างง ๆ ว่าทำไมมาวางตรงนี้นะ เขาเหมือนก็พูด ๆ ด้วย เราก็แบบ ทำหน้างง ๆ ใส่ พยายามจะบอกว่า ไม่ใช่คนญี่ปุ่นนะ เขาเลยเปิดราวกั้นสีแดงออกให้ค่ะ แล้วบอกว่า เอาบุหรี่ไปวางใกล้ ๆ ฮิเดะซังสิ เราก็ทำตาม หลังจากวางเสร็จก็คุยกันเล็กน้อย สาวญี่ปุ่นคนนี้พอพูดภาษาอังกฤษได้ค่ะ เธอเลยถามว่าไม่ใช่คนญี่ปุ่นหรอ แล้วมาจากที่ไหนหละ เราก็บอกไปว่ามาจากไทย เธอดูตกใจมาก แล้วเธอก็เลยถามว่า ถ้าอยากขอให้เธอช่วยเขียนอวยพรวันเกิดฮิเดะซัง ให้หน่อยได้ไหม เขาต้องดีใจแน่ ๆ ที่มีแฟน ๆ มาจากเมืองไทย หลังจากนั้นเธอก็หยิบกุญแจไปไขตู้ไปรษณีย์ด้านขวาในรูป แล้วหยิบสมุดออกมา เปิดดูข้างในมีแต่คนเขียนเต็มเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ ๆ ตอนนั้นก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลย จนสาวญี่ปุ่นคนนั้นก็ร้องไห้ตามด้วย ร้องไห้ไปเขียนไป และสุดท้ายเราก็กลับลงมาจากสุสานพร้อมกันค่ะ แล้วก็คุยกันสัพเพเหระมาตลอดทาง

อันนี้เป็นบรรยากาศรอบ ๆ ป้ายรถเมล์ที่ต้องลงนะคะ มีแต่ทะเลล้อมรอบเต็มไปหมด จนนึกไปถึงว่า
ฮิเดะซังดีจังนะที่ได้อยู่ล้อมรอบ บรรยากาศดี  ๆ แบบนี้

หลังจากที่ได้ทำความตั้งใจเสร็จแล้ว ก็กลับมายังสถานี Miurakaigan เพื่อนั่งรถไฟกลับไป Yokohama เพื่อไป Aquarium ต่อกับเพื่อนร่วมทริป

ก็อยากจะขอบคุณ 2 กระทู้นี้มาก ๆ อีกครั้งนะคะ (แปะอีกรอบ ถ้าไม่ได้พี่ ๆ เขาเราคงแย่)
ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปที่เข้าใจและยอมไปคนเดียวเพื่อให้เราทำความตั้งใจของเราให้สำเร็จ
ขอบคุณคนระหว่างทางที่คอยช่วยเหลือด้วยความจริงใจอย่างเต็มที่ แม้เราจะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม
ขอบคุณวง X Japan ที่สร้างสรรค์งานออกมาให้เรายังมีกำลังใจในการทำสิ่งต่าง ๆ ต่อไป ทุกครั้งที่เราเหนื่อย X Japan นี่แหละที่เป็นแรงในการให้เราทำอะไร ๆ ต่อไปได้ รักทุกคนในวงดนตรีวงนี้มากจริง ๆ รักฮิเดะซังมาก ๆ ด้วยแม้จะไม่เคยเจอกัน
ระหว่างทางที่นั่งรถจาก Tokyo ไป Yokohama และต่อไป Miurakaigan ถามตัวเองซ้ำ ๆ ตลอดเลยว่าเราทำไรอยู่วะ เรามาเที่ยวต่างประเทศ แล้วนั่งรถไฟออกมาตั้งไกลขนาดนี้ทำไม ระหว่างทางที่รู้สึกว่าไกล ก็ถามตัวเองตลอด ๆ ว่า เราทำไปทำไม แต่พอได้มาเจอฮิเดะแล้ว คำถามพวกนั้นกลับหายไปเดี๋ยวนั้น  วินาทีนั้นที่ยืนอยู่รู้สึกได้ว่าเรามีความสุขจริง ๆ แม้จะไม่รู้เลยว่าที่ร้องไห้ออกมานั้น เพราะสุขหรือเศร้ากันแน่  และทุกวันนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจถูกจริง ๆ ที่ได้ทำแบบนั้น มันเป็นความทรงจำที่มีค่าสำหรับแฟนคลับของ X Japan คนนึงมาก ๆ

ทั้งหมดนี้ ………………………….  แด่ฮิเดะซัง ที่จะเป็นที่รักของพวกเราตลอดไป ………………………………………..