เรากำลังลังเลว่าควรหยุดแค่นี้หรือพยายามปรับตัวเข้าหากันกับสามี สามีเราเป็นคนทำงานหนักมาก บ้างานก็ว่าได้ ทำงานจันทร์ถึงเสาร์ แต่ส่วนมากก้ทำทุกวันถึงวันอาทิตย์เลย ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่เจ้าชู้ ...
แต่... เรารู้สึกอึดอัดใจ เขาไม่ค่อยสนใจเราและลูกซึ่งเรากำลังท้องใกล้คลอดแล้ว เราต้องคอยจัดการกับความรู้สึกตัวเองเพราะเขามักจะพูดทำร้ายจิตใจ ไม่ค่อยรับฟังในสิ่งที่เราอยากบอก และที่สำคัญเรากำลังรู้สึกว่าตัวเองเริ่มสูญเสียความเป็นตัวเองลงไปเรื่อยๆ ไม่กล้าที่จะเถียงหรือออกความเห็นหรือทำอะไรเนื่องจากกลัวการมีปากเสียงกัน อึดอัดขึ้นทุกวัน รู้สึกว่าไม่เป็นตัวเองเวลาคุยกับเขา เราเป็น ญ ที่ทำงานนอกบ้าน หน้าที่การงานการศึกษาเราก็ถือว่าไม่ได้ด้อยอะไร จนตอนนี้สิ่งที่เราบรรยายมา มันทำให้เราลังเลว่าจะหยุดเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจาก ช คนนี้ แล้วมีชีวิตใหม่กับลูก เวลาที่นึกถึงชีวิตที่ไม่ต้องมีสามีมันมีความสุขมากเลย ขอแค่มีลูกแค่นั้น แต่สิ่งที่กังวลคือกลัวว่าลูกจะมีปมในใจหากไม่มีพ่อ หรือ พ่อแม่หย่าร้างนั่นเอง
เราอายุน้อยกว่าสามีประมาณ 5 ปี เขามักจะพูดเสมอว่าเราอ่อนประสบการณ์กว่าเขา เขาผ่านอะไรมาเยอะกว่า ส่วนตัวเราเองก็ผ่านอะไปมาเยอะ อยู่ต่างประเทศคนเดียว ทำงานกลางป่ากลางเขาเราก็อยู่ได้หมด เราไม่เคยกลัวที่จะต้องลำบากและเลี้ยงลูกเอง แต่สิ่งกลัวคือลูกจะถามหาพ่อของเขา เพราะการตัดสินใจหย่ามันต้องเด็ดขาดและคิดถึงความรู้สึกของลูกด้วย เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องคนสองคนอีกแล้ว หากใครเคยมีประสบการณ์แบบเราให้ให้คำแนะนำได้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ