ก็เคยทำใจไว้ในระดับนึงว่ายังไงสักวันเขาคงดำเนินชีวิตของเขาต่อไป เขาคงได้พบเจอผู้คนมากมาย ได้เริ่มรู้จัก ได้คุย ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆสังคมใหม่ๆ แล้ววันนี้ก็มาถึงเราได้รู้ว่าเขาได้คุยได้คบ เริ่มต้นใหม่กับคนของเขา เราก็ได้แต่แอบอวยพรให้เขามีความสุขมากๆมีแต่รอยยิ้ม แต่ใจลึกๆก็เจ็บปวดเพราะเรายังคงอยู่ที่เดิมอยู่กับวันเก่าๆความทรงจำเก่าๆ ข้างๆเขาไม่ใช่เราอีกต่อไปแล้ว
เห้อทำไมมันเศร้าแบบนี้นะ