เราคบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ แรกๆก็ดีนะคะ แต่ก็มีปัญหาแต่ช่วงหลังๆคำพูดที่ออกมาจากเขาเหมือนจะไม่ได้ออกมาแค่จากอารมณ์ มันออกมาจากความรู้สึกเขา เขาบอกตลอดว่าเขายังไงก็ได้นะกับความสัมพันธ์ของเรา มีหรือไม่มีก็ได้ ชีวิตเขาไม่มีเราก็ได้ ชีวิตมีอะไรต้องทำ มีแต่คำพูดบั่นทอนจิตใจคนที่รักกัน บอกว่าที่ทำดีให้เพราะไล่ให้ไปก็ไม่ไปสักทีเลยต้องทำดี แต่ก่อนเขาไปรับไปส่งเราอยากเจอเราตลอด แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีคำพูดว่าเหมือนเราเป็นภาระ อีกอย่างคือเขาเข้ากับคนรอบตัวเราไม่ได้เลยชักสีหน้าใส่ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆไม่ว่าเพื่อนหรือใคร ทำให้เราอึดอัดมากๆเวลาต้องไปไหนที่ไม่ใช่ไปกัน2คน คำพูดของเขาถูกตลอดเขาบอกว่าเขาเป็นแบบนี้อยู่ไม่ได้ก็ไป ไม่เคยขอให้อยู่อยู่แล้ว เราช่วยงานที่บ้านเขานะคะ เราช่วยแบ่งเบา แต่เขาบอกว่าทำแค่นี้เองไม่มีเราเขาก็ทำได้ไม่ได้ง้อ แล้วกับครอบครัวเราเขาก็ไม่ได้รักหรืออะไร เวลาจะไปไหนจะให้เขาพาไปเขาจะมีอาการตลอดเราไม่อยากพึ่งเขาแล้ว แต่ติดอยู่แค่ความรู้สึกที่ยังรักอยู่ เวลาดีก็ดีจนใจหายดีมากตามใจอยากได้อะไรก็หามาเท่าที่หาได้ แต่พอทะเลาะหรือหงุดหงิด ความคิดไม่เคยตรงกันขัดกันตลอดถึงแม้จะไม่น่าขัดเพราะเรามีข้อมูลว่ามันจริฃแต่เขาว่าเราว่าอวดฉลาดบางอย่างที่เราพูดก็ไม่ถูกเสมอหรอก เรางงเราสับสนแต่ก็ไม่เคยใจแข็งได้สักที เราควรพอแล้วใช่ไหม เราร้องไห้เพราะคำพูดเขาเราบอกให้เขาใจเย็นๆก่อนเขาก็ไม่ฟัง เหนื่อยแต่ใจยังไม่แข้งพอ ทำยังไงให้ตัดใจได้ง่ายๆบ้างคะ😭