คือก็ไม่เชิงว่าเราชอบเค้าอะไรแบบนั้นนะคะ แค่รู้สึกประทับใจ ถ้ามีโอกาสก็อยากจะทำความรู้จักด้วยอ่ะค่ะ
   คือในวันที่ 9พ.ย. ที่ผ่านมาซึ่งเป็นวันopen house ของมศว วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกปรอยๆทั้งวัน เรากับเพื่อน2คน(รวมกันเป็น3) ก็ได้ไปดูคณะต่างๆตามปกติ เพื่อนเราอยากดูคณะอะไรสักอย่างที่ตึก cosci พวกเราเลยไปต่อแถวลงทะเบียนช่วงบ่ายและคนก็เยอะมากกกกก โดยเพื่อน2คนของเราต่อเเถวอยู่ข้างหน้าตามด้วยเราแล้วก็มีคนต่อหลังเราไปเรื่อยๆ
  ซึ่งคนข้างหลังเราเนี่ยเป็นผู้ชายตัวสูงๆผอมๆ ใส่ชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน หน้าตาก็ค่อนข้างดีแต่เราก็ไม่ได้หวีดอะไร ต่อไปได้สักพักจู่ๆจากที่ฝนตกปรอยๆก็เริ่มตกหนักขึ้นจนต้องกางร่มเพื่อนเรา2คนก็ใช้ร่มคันเดียวกันเพราะอีกคนไม่ได้เอาร่มมา เราก็เลยกางร่มของเราด้วย เเต่บังเอิญ​ว่าผู้ชายข้างหลังเราเค้าไม่มีร่มค่ะ ไอเราก็ไม่กล้าเอ่ยปากชวนว่าให้ 'มาอยู่ร่มเดียวกับเรามั้ย'​ คือเข้าใจใช่มั้ยคะว่ามันจะแปลกๆเพราะเค้าเป็นผู้ชายเราเป็นผู้หญิง เเต่ก็กลัวว่าเค้าจะโดนฝนเราเลยกางร่มให้สูงพอๆกับส่วนสูงของเค้าแล้วยื่นเยื้องๆไปทางด้านหลัง คิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะบังได้บ้างหรือไม่เค้าก็คงเข้ามาในร่มเองโดยที่เราไม่ต้องเอ่ยปาก  แล้วเราชำเลืองแอบมองด้วยหางตาค่ะว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง  แล้วเราก็สตั้น​ไปเลยค่ะเพราะเค้ามาอยู่ในร่มคันเดียวกับเราแล้ว เบลอไปหมดคือมันแบบว่ารู้สึกเกร็งๆแปลกๆอาจจะเพราะมันดูเหมือนพวกฉากในการ์ตูนนิยายอะไรแบบนั้น เราเลยสะกิดเพื่อนค่ะแบบว่า 'กูควรจะทำยังไงดี? '​
เพื่อนเราสองคนก็นิ่งๆค่ะ จนเราแอบมองเค้าอีกรอบนึง เค้าพูดกับเราประมาณ​ว่าจะเสนอถือร่มให้แล้วก็ยื่นมือมาจับตรงแกนร่มซึ่งเราก็ยังถือร่มค้างอยู่ สตงสติเรากระเจิงไปเลยค่ะ นี่ก็งงๆแบบเออแล้วเราจะจับด้ามร่มทำไมเค้าเอาไปถือแล้วก็เลยปล่อยมือค่ะ มันจะเรียกว่าเขินได้รึป่าวนะเพราะเราก็ไม่เคยเจอสถานการณ์​แบบนี้มาก่อน มันก็จะมึนๆงงๆแต่ก็เป็นความทรงจำดีๆ
  สักพักแถวที่เรากับเพื่อนต่อกันอยู่ก็ย้ายขึ้นไปตรงทางต่างระดับที่เป็นทางจะขึ้นตึกเพื่อนเราก็ปีนขึ้นไปแล้วเราก็ขึ้นตามไป ตรงนี้จะไม่ค่อยโดนฝนเพื่อนเราก็หุบร่มแต่เค้ายังอยู่ข้างล่างซึ่งเราถือร่มติดมาด้วย(ไม่รู้ตอนไหน)​ก็ถือร่มให้เค้าต่อ งงตัวเองมากอยู่ข้างบนกางร่มให้คนข้างล่างทำไมนะ?  สักพักเค้าก็ปีนตามขึ้นมาค่ะ แล้วก็ต่อแถวข้างหลังเราเหมือนเดิม เราหุบร่มเก็บ
แล้วเค้าก็พูดขอบคุณประมาณว่า'ขอบคุณ​นะที่ให้ใช้ร่มด้วย'​ อ่านดูคงแบบก็ธรรมดานี่อะไรของหล่อน แต่สำหรับเรา เราไม่เคยได้ยินใครพูดขอบคุณแบบตั้งใจอย่างงี้มาก่อน ฟังดูแล้วคือเค้าไม่ได้พูดส่งๆอ่ะค่ะ นี่แหละที่เราประทับใจ แบบว้าวพูดดีจัง เป็นคนดีนะเนี่ย ที่ผ่านมาทั้งหมดนี่คือเราแทบไม่ได้มองหน้าเค้าเลยนะคะแบบมันเขินๆรึป่าว(หรือแบบเกร็งๆไม่กล้า? )​ ก็ต่อแถวจนได้ลงทะเบียนเข้าไปดูคณะค่ะ เราก็ยังขึ้นลิฟท์​รอบเดียวกัน  เท่าที่จำได้เค้าสูงพอสมควรเลย เพราะเราก็สูงร้อยหกสิบกว่าแล้ว เพื่อนเราที่เป็นผู้ชายก็สูง177 แต่เค้าสูงกว่านั้นอีกเป็นคืบหรือมากกว่านั้น?  หน้าตาก็ถือว่าค่อนข้างดี
เป็นเด็กโรงเรียนซ.ย. ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคือรร.อะไร
เลขประจำตัว 4xxxxx
แล้วพอออกจากลิฟท์พี่ๆเค้าก็ให้ไปรอในห้อง เค้าก็เดินเข้าไปก่อน เรากับเพื่อนก็ตามเข้าไปทีหลัง เค้านั่งประมาณ​กลางห้อง ซึ่งแน่นอนค่ะเรากับเพื่อนต้องหลังสุด5555 เราก็มองเค้าจากด้านหลังแล้วก็แยกย้ายไปดูตามสายที่ตัวเองอยากเข้า เรากับเพื่อนเข้าห้องมัลติ เค้าดูอีกห้องที่อยู่ตรงข้ามกัน แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยค่ะ (จริงๆเรามีรูปที่ถ่ายจากด้านหลังแต่เราแนบรูปไม่ได้)​
  เราก็ไม่ได้ปิ๊งเค้าอะไรขนาดนั้นนะคะ แต่พอกลับบ้านมาก็คิดแต่เรื่องเค้าวนๆ เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว ได้แต่เสียดายที่ไม่ได้ขอคอนแทค​มาเลย ชอบที่เค้าพูดขอบคุณ​มากๆ ถ้ามีโอกาส​ก็อยากจะรู้จักเค้า จะหาเจอมั้ยเนี่ย ขอบคุณนะที่ผ่านเข้าเป็นความทรงจำดีๆของเรา