สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเริ่มเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก
หากข้อความผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ของชีวิตคู่ ที่เดินทางมาถึงจุดที่เราต้องเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง...
เรากับแฟนคบกันมา 8 ปี เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกมาก เราคบกันตั้งแต่สมัยมัธยม มหาลัย และถึงช่วงชีวิตที่ต่างคนต่างทำงาน ที่ผ่านมาเราก็ผ่านอุปสรรคหลายอย่างด้วยกันมามาก มีทะเลาะ ไม่เข้าใจกัน เหมือนคู่คนอื่นทั่วๆ ไป ตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน เรารู้สึกเป็นตัวเองมากๆ และเค้ายอม ตามใจเราเกือบทุกอย่าง ให้ความซื่อสัตย์กับเรามาตลอดระยะเวลาที่คบกัน ตอนอยู่ด้วยกัน ไม่มีปัญหาอะไร เรามีความสุขค่ะ ทุกอย่างดูแฮปปี้ เราบอกได้เต็มปากว่า เค้าคือผู้ชายที่เราอยากใช้ชีวิตด้วยในอนาคตค่ะ
ในช่วงชีวิตของการทำงาน เรามีช่วงที่ห่างกันอยู่บ้าง เพราะเค้าไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่เราทั้งคู่ก็ทำทุกอย่างให้กันและกันสบายใจ คุยกันตลอด ไม่ได้มีปัญหาอะไร ความรู้สึกที่มีให้กันมันยังเหมือนเดิม แต่พอเค้ากลับมา และเข้าสู่ช่วงของการทำงาน เราก็ต่างทำงาน และเจอกันบ้าง เดือนนึงประมาณ 4 ครั้ง เรามีเวลาไปใช้ชีวิตเหมือนคู่รักแบบคนทั่วไปอยู่บ้าง ไม่บ่อยมากนัก และเริ่มมีคุยกันถึงแพลนในอนาคต การแต่งงาน การใช้ชีวิตด้วยกัน วันนี้มันมีหลายอย่างที่เราเองก็รู้สึกว่ามันลงตัว และก็มีหลายครั้งที่เราทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง มันหนักขึ้นช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมานี้ มันเป็นเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องจริงๆ บวกกับความเอาแต่ใจของเราด้วย เช่น เค้าไม่มีเวลาให้ ด้วยหน้าที่การงานของเค้า ทำให้เราสองคนไม่ค่อยได้เจอกัน เราเองก็จะเป็นคนงี่เง่ บ่นกับเค้า เป็นประจำ, เวลาไปเจอครอบครัวเค้า อันนี้ต้องยอมรับตรงๆ ว่าเราก็เห็นแก่ตัวมาก เค้าไม่ค่อยได้ไปเจอคนที่บ้าน เพราะเวลาส่วนใหญ่ที่เค้าว่าง เค้าก็ให้เราทั้งหมด เพราะกลัวเราจะนอย, ไปเที่ยวกับเพื่อนของเรา เราอยากให้เค้าไปด้วย อยากให้ไปเจอเพื่อนเราบาง เค้าก็เลือกปฏิเสธที่จะไม่ไป เพราะไล์สไตล์เค้า และเพื่อนของเราค่อนข้างต่างกัน เราเถียงกันจนถึงจุดที่เค้ายอมที่จะไปกับเรา, ปัญหาแบบนี้เกิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า มันบ่อยจนค้าก็เหนื่อย และเราก็เหนื่อย คุยกันไม่เคยเข้าใจ ไม่มีจุดจบ และยอมรับว่าการเถียงกันมันก็เกิดจากความเอาแต่ใจของเราส่วนนึงด้วย คาดหวังว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ คาดหวังว่าเค้าจะทำได้ ไปได้ เค้าจะโอเค เถียงจนมีคนๆ นึงต้องยอม
วันนี้มาถึงจุดที่เค้าบอกกับเราว่า เค้าไม่รู้ว่าเค้ารักเราจริงๆ รึเปล่า แล้วเริ่มไม่มั่นใจว่าเราสองคนจะไปกันต่อได้มั๊ย เริ่มไม่มั่นใจว่าตัวเองจะต้องยอมเราแบบนี้ในเกือบๆ ทุกเรื่องในอนาคตได้รึเปล่า ตัวเค้าเองจะแฮปปี้มั๊ย เค้าไม่แน่ใจว่าความรักมันคืออะไร มันไม่ใช่รู้สึกไม่รัก เพราะถ้าไม่รักเราคงเลิกกันไปนานแล้ว เราเองเปิดใจคุยกัน และยอมรับว่าเราเสียใจมาก มากจริงๆ เพราะที่ผ่านมา 8 ปี เราเข้าใจ เชื่อมาตลอดว่าผู้ชายคนนี้รักเรามาก รักเราจริงๆ จริงใจกับเราจริงๆ ดีกับเราในทุกเรื่อง แต่มาวันนี้กลายเป็นความรู้สึก "ไม่รู้" "ไม่มั่นใจ" และเค้าเริ่มบอกกับเราว่า ไลฟ์สไตล์เราสองคนไม่ตรงกัน แบบนี้เราทั้งคู่จะโอเคใช่มั๊ย เค้าเชื่อว่าต่อไปนี้ หากทั้งเค้า และเรา เป็นตัวของตัวเองกันทั้งคู่ มันจะเวิคหรอ มันก็จะต้องกลับมาที่จุดเดิมคือ ต้องมีใครคนใดคนนึงต้องยอมเพื่ออีกคนรึเปล่า เราบอกเค้าไปว่า ต่อไปนี้เราจะคุยกัน และให้แชร์ตรงๆ อะไรที่โอเคจะไปด้วยกัน อะไรที่ชอบ อะไรที่ไม่ชอบให้บอก คือสำหรับเราเราก็พร้อมที่จะฟังเค้า และคิดว่าคงไม่ปล่อยมือผู้ชายคนนี้ไปแน่ๆ จะลดความเอาแต่ใจ หาจุดตรงกลาง ยอมรับในตัวของกันและกัน ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่เราอาจไม่ค่อยโอเค/ไม่ชอบ และอีกเรื่องที่เค้าบอกกับเราก็คือ เรื่องแต่งงาน ที่ยังไม่อยากให้เป็นไปตามแพลนที่คุยกันไว้ เพราะเค้ารู้สึกว่าเราต้องเริ่มต้นใหม่ เรียนรู้กันอีกครั้ง เค้าอยากเริ่มต้นใหม่กับเรา และคิดว่ามีเราอยู่ข้างๆ ก็คงดีกว่า เรื่องทั้งหมดที่เล่ามาเราเองยอมรับว่าปัญหาที่เรื้อรังมานาน ส่วนนึงก็เกิดจากเรา และหวังว่าเวลาต่อจากนี้จะเยียวยาให้ทุกอย่างกลับมาดีดังเดิมได้ แต่เราเองก็มีคำถามในใจ และไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เค้ารู้สึกกับเรา ที่เป็นอยู่ตอนนี้ คือเค้าหมดรัก หมดความพยายาม หรือรักเราไม่มากพอรึเปล่า
อยากสอบถามว่า คู่ไหนเคยมีประสบการณ์คล้ายๆ กับเราบ้างคะ หรือหากมีคำแนะนำหรืออยากแชร์วิธีการอะไรที่จะทำให้รักของเราแข็งแรงกว่าเดิม ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
เมื่อชีวิตคู่ถึงคราวที่ต้องเริ่มต้นกันใหม่
หากข้อความผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ของชีวิตคู่ ที่เดินทางมาถึงจุดที่เราต้องเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง...
เรากับแฟนคบกันมา 8 ปี เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกมาก เราคบกันตั้งแต่สมัยมัธยม มหาลัย และถึงช่วงชีวิตที่ต่างคนต่างทำงาน ที่ผ่านมาเราก็ผ่านอุปสรรคหลายอย่างด้วยกันมามาก มีทะเลาะ ไม่เข้าใจกัน เหมือนคู่คนอื่นทั่วๆ ไป ตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน เรารู้สึกเป็นตัวเองมากๆ และเค้ายอม ตามใจเราเกือบทุกอย่าง ให้ความซื่อสัตย์กับเรามาตลอดระยะเวลาที่คบกัน ตอนอยู่ด้วยกัน ไม่มีปัญหาอะไร เรามีความสุขค่ะ ทุกอย่างดูแฮปปี้ เราบอกได้เต็มปากว่า เค้าคือผู้ชายที่เราอยากใช้ชีวิตด้วยในอนาคตค่ะ
ในช่วงชีวิตของการทำงาน เรามีช่วงที่ห่างกันอยู่บ้าง เพราะเค้าไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่เราทั้งคู่ก็ทำทุกอย่างให้กันและกันสบายใจ คุยกันตลอด ไม่ได้มีปัญหาอะไร ความรู้สึกที่มีให้กันมันยังเหมือนเดิม แต่พอเค้ากลับมา และเข้าสู่ช่วงของการทำงาน เราก็ต่างทำงาน และเจอกันบ้าง เดือนนึงประมาณ 4 ครั้ง เรามีเวลาไปใช้ชีวิตเหมือนคู่รักแบบคนทั่วไปอยู่บ้าง ไม่บ่อยมากนัก และเริ่มมีคุยกันถึงแพลนในอนาคต การแต่งงาน การใช้ชีวิตด้วยกัน วันนี้มันมีหลายอย่างที่เราเองก็รู้สึกว่ามันลงตัว และก็มีหลายครั้งที่เราทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง มันหนักขึ้นช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมานี้ มันเป็นเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องจริงๆ บวกกับความเอาแต่ใจของเราด้วย เช่น เค้าไม่มีเวลาให้ ด้วยหน้าที่การงานของเค้า ทำให้เราสองคนไม่ค่อยได้เจอกัน เราเองก็จะเป็นคนงี่เง่ บ่นกับเค้า เป็นประจำ, เวลาไปเจอครอบครัวเค้า อันนี้ต้องยอมรับตรงๆ ว่าเราก็เห็นแก่ตัวมาก เค้าไม่ค่อยได้ไปเจอคนที่บ้าน เพราะเวลาส่วนใหญ่ที่เค้าว่าง เค้าก็ให้เราทั้งหมด เพราะกลัวเราจะนอย, ไปเที่ยวกับเพื่อนของเรา เราอยากให้เค้าไปด้วย อยากให้ไปเจอเพื่อนเราบาง เค้าก็เลือกปฏิเสธที่จะไม่ไป เพราะไล์สไตล์เค้า และเพื่อนของเราค่อนข้างต่างกัน เราเถียงกันจนถึงจุดที่เค้ายอมที่จะไปกับเรา, ปัญหาแบบนี้เกิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า มันบ่อยจนค้าก็เหนื่อย และเราก็เหนื่อย คุยกันไม่เคยเข้าใจ ไม่มีจุดจบ และยอมรับว่าการเถียงกันมันก็เกิดจากความเอาแต่ใจของเราส่วนนึงด้วย คาดหวังว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ คาดหวังว่าเค้าจะทำได้ ไปได้ เค้าจะโอเค เถียงจนมีคนๆ นึงต้องยอม
วันนี้มาถึงจุดที่เค้าบอกกับเราว่า เค้าไม่รู้ว่าเค้ารักเราจริงๆ รึเปล่า แล้วเริ่มไม่มั่นใจว่าเราสองคนจะไปกันต่อได้มั๊ย เริ่มไม่มั่นใจว่าตัวเองจะต้องยอมเราแบบนี้ในเกือบๆ ทุกเรื่องในอนาคตได้รึเปล่า ตัวเค้าเองจะแฮปปี้มั๊ย เค้าไม่แน่ใจว่าความรักมันคืออะไร มันไม่ใช่รู้สึกไม่รัก เพราะถ้าไม่รักเราคงเลิกกันไปนานแล้ว เราเองเปิดใจคุยกัน และยอมรับว่าเราเสียใจมาก มากจริงๆ เพราะที่ผ่านมา 8 ปี เราเข้าใจ เชื่อมาตลอดว่าผู้ชายคนนี้รักเรามาก รักเราจริงๆ จริงใจกับเราจริงๆ ดีกับเราในทุกเรื่อง แต่มาวันนี้กลายเป็นความรู้สึก "ไม่รู้" "ไม่มั่นใจ" และเค้าเริ่มบอกกับเราว่า ไลฟ์สไตล์เราสองคนไม่ตรงกัน แบบนี้เราทั้งคู่จะโอเคใช่มั๊ย เค้าเชื่อว่าต่อไปนี้ หากทั้งเค้า และเรา เป็นตัวของตัวเองกันทั้งคู่ มันจะเวิคหรอ มันก็จะต้องกลับมาที่จุดเดิมคือ ต้องมีใครคนใดคนนึงต้องยอมเพื่ออีกคนรึเปล่า เราบอกเค้าไปว่า ต่อไปนี้เราจะคุยกัน และให้แชร์ตรงๆ อะไรที่โอเคจะไปด้วยกัน อะไรที่ชอบ อะไรที่ไม่ชอบให้บอก คือสำหรับเราเราก็พร้อมที่จะฟังเค้า และคิดว่าคงไม่ปล่อยมือผู้ชายคนนี้ไปแน่ๆ จะลดความเอาแต่ใจ หาจุดตรงกลาง ยอมรับในตัวของกันและกัน ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่เราอาจไม่ค่อยโอเค/ไม่ชอบ และอีกเรื่องที่เค้าบอกกับเราก็คือ เรื่องแต่งงาน ที่ยังไม่อยากให้เป็นไปตามแพลนที่คุยกันไว้ เพราะเค้ารู้สึกว่าเราต้องเริ่มต้นใหม่ เรียนรู้กันอีกครั้ง เค้าอยากเริ่มต้นใหม่กับเรา และคิดว่ามีเราอยู่ข้างๆ ก็คงดีกว่า เรื่องทั้งหมดที่เล่ามาเราเองยอมรับว่าปัญหาที่เรื้อรังมานาน ส่วนนึงก็เกิดจากเรา และหวังว่าเวลาต่อจากนี้จะเยียวยาให้ทุกอย่างกลับมาดีดังเดิมได้ แต่เราเองก็มีคำถามในใจ และไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เค้ารู้สึกกับเรา ที่เป็นอยู่ตอนนี้ คือเค้าหมดรัก หมดความพยายาม หรือรักเราไม่มากพอรึเปล่า
อยากสอบถามว่า คู่ไหนเคยมีประสบการณ์คล้ายๆ กับเราบ้างคะ หรือหากมีคำแนะนำหรืออยากแชร์วิธีการอะไรที่จะทำให้รักของเราแข็งแรงกว่าเดิม ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ