สวัสดีค่ะ แหม่มห่างหายไปนานเลยจากพันทิป วันนี้แหม่มจะมาแชร์ประสบการณ์ การปลูกผักไทยในญี่ปุ่น ของแหม่มให้เพื่อน ๆ ฟังค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัว อีกครั้งนะคะ แหม่มชื่อ กาญจนา อิจจิม่า แต่งงานกับสามีชาวญี่ปุ่น และได้ย้ายมาอาศัยที่ อิบารากิ ประเทศญี่ปุ่นค่ะ  บ้านของแหม่มจะอยู่ห่างจาก โตเกียว ประมาณ 2 ชม…
     เมื่อก่อนตอนที่แหม่มย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นแรก ๆ ก็พักอยู่ที่โตเกียวค่ะ เช้าอพาร์ทเม้นท์เล็ก ๆ อยู่กันสองคนกับสามี สามีก็ทำงานออฟฟิศ ส่วนตัวแหม่มเองก็ทำงานที่ร้านอาหารไทย ด้วยความที่เราอยู่ร้านอาหารไทย ได้เห็น อาหารไทย ได้กลิ่นเครื่องเทศไทยทุกวัน บางครั้งที่ร้านก็จะแบ่งพืชผักมาให้ทานบ่อย ๆ ตัวแหม่มเองเลยไม่ค่อยรู้สึกว่าเราขาดอาหารไทย แหม่มกับสามีอยู่ที่โตเกียว 5 ปีค่ะ แล้วสามีต้องต้องย้ายไปทงานทางภาคใต้ของญี่ปุ่น จำได้เลยว่าก่อนที่จะย้ายไป พี่ที่ร้านอาหารไทยที่แหม่มทำอยู่ได้ให้ต้นสะระแหน่ไปด้วย แหม่มก็เอากิ่งไปปักชำ ตอนอยู่ที่ภาคใต้ก็อยู่อพาร์ทเม้นเล็ก ๆ เหมือนเดิมค่ะ อยากปลูกผักบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ได้แค่คิด แต่ไม่ได้ลงมือทำ อยู่ที่ภาคใต้ 2 ปี สามีก็ต้องย้ายมาดูแลกิจการของครอบครัวสามีที่อิบารากิ ที่อิบารากิก็ยังคงเช้าบ้านอยู่น้ะคะ บ้านที่เช่าอยู่เป็นบ้านเล็ก ๆ มีที่จอดรถเป็นพื้นราดปูนซีเม็นต์ แต่ก็ยังพอมีพื้นที่ให้วางกระถางต่าง ๆ ได้  




ทำไมถึงอยากปลูกผัก ????
สิ่งที่ทำให้อยากปลูกผักหลัก ๆ ก็มี 3 สาเหตุนะคะ  คือ
อันดับแรก คือ ความ “ ว่าง “ เป็นแม่บ้านอยู่บ้านเฉย ๆ เวลาว่างไม่มีอะไรทำแล้วหงุดหงิดค่ะ
อันดับที่สอง คือ บ้านอยู่ไกลจากเมืองค่ะ จะเข้าเมืองแต่ละครั้งต้องให้สามีเป็นคนขับรถพาไป
อันดับที่สาม คือ ผักไทยในต่างแดน ราคาแพงและหายาก แล้วก็ไม่มีความสดเลย เหี่ยว ๆ แต่ก็ขายแพง  ถ้าเพื่อน ๆ คนไทยอยู่ต่างประเทศจะเข้าใจในข้อนี้



ตอนที่ 1 ตัดสินใจลงมือทำ
            พออยู่บ้านเฉย ๆ เป็ฯแม่บ้านนอกเหนือจากงานบ้าน ก็พอมีเวลว่าง มานั่งคิด วางแผนจะปลูกผักก็คิดว่า คงต้องเริ่มปลูกในกระถางนี่แหระ ( เพราะบ้านเช่าที่อยู่ ไม่มีพื้นที่เป็นดิน ตรงที่จอดรถก็เป็นปูนซีเมนต์ ) ผักชนิดแรกที่แหม่มปลูก คือมะเขือเทศค่ะ ตอนนั้นคิดว่าน่าจะเริ่มจากอะไรที่ปลูกง่าย ๆ หาเมล็ดพันธุ์ได้ไม่ยาก ….. พอได้เมล็ดมาก็เริ่มปลูกเลย โดนการเอาหินใส่ที่ก้นกระถาง แล้วตามด้วยดิน แล้วนำเมล็ดพันธุ์หยอดลงดิน เอาหญ้าแห้งปิดผิวดินไว้นิดนึง  ( สมัยเรียนประถมก็ปลูกแบบนี้ ฉันรู้ ฉันเรียนมา ) รดน้ำทุกวันค่ะเช้าเย็น วาดฝันถึงมะเขอเทศแดง ๆ ลูกโต ๆ  พอเมล็ดแตกเป็นต้นอ่อนก็ดีใจมาก นับวันรอผลผลิตเลยค่ะ เหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้าง บุญมีแต่กรรมบัง มะเขือเทศที่ประคบประหงม ให้ผลผลิตแค่ลูกเดียวแถมยังไม่แดงเต็มที่ แล้วก็ลาจากโลกนี้ไปแบบไม่มีวันกลับ ( ดราม่าไปเนอะ )
       หลังจากนั้นความพยายามหมดไปหรือเปล่า???  NO ค่ะ โนสน โนแคร์ ท่องไว้ตลอดว่า ฉันจะลองใหม่ แหม่มก็เริ่มหาเมล็ดพันธุ์มาใหม่ คราวนี้ปลูกหลายอย่าง ลองหลายๆชนิด  เหมือนเดิมค่ะ พอได้เมล็ดพันธุ์มาก็เริ่มเลย ใช้วิธีเดิม เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะฉันเรียนมาแบบนี้นี่นา ไม่เคยคิดว่า ผักจะผ่านหนาวไปได้หรือเปล่า ไม่คิดว่าผักนี้จะทนฝนหรือไม่ … สุดท้ายก็คงเด่ออกนะคะ ว่า ที่ทำไปคือ “ พัง และ เสียเวลา “   สามีก็บอกว่า “ กาญจนา พอเหอะ “
       หลังจากนั้น แหม่มก็ถอดใจไปพักใหญ่ทำอาหารไทยแบบเครื่องไม่ครบ ผัดกระเพราแบบไม่มีใบกระเพราพริกใช้พริกญี่ปุ่น ( ซึ่งไม่มีความเผ็ดเลย ) จนได้มีโอกาสไปวัดไทยในญี่ปุ่น ที่วัดก็มีงานขายของไทย ในงานก็จะมีคนไทยมาขายของไทย ๆ รวมถึงมีคนญี่ปุ่นที่นำเอาต้นกล้าผักมาขายด้วย เดินดูไปเพลิน ๆ ทำให้เราคิดได้ว่า ผักที่เราปลูกเราอาจจะปลูกแบบไม่ถูกต้อง

ตอนที่ 2  เพิ่มรอยหยักในสมอง
      หลังจากกลับจากงานที่วัดไทยแล้ว ทีนี้แหม่มต้องไม่ทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว อะไรที่เคยรู้ แหม่มพับเก็บไว้ก่อน เริ่มหาข้อมูลใหม่ ทั้งจากหนักสือ จาก internet และ Facebook ….. เริ่มเรียนรู้และทำความเข้าใจก่อนว่า ผักไทยเราชอบอากาศแบบไหน และ ผักแบบไหนสามารถที่จะปลูกในสภาพอากาศของประเทศญี่ปุ่นได้ รวมไปถึงการมานั่งนับเดือนเลยว่า หน้าร้อยของญี่ปุ่น เริ่มตั้งแต่เดือนอะไร ถึงเดือนอะไร หน้าฝนกินระยะเวลากี่เดือน หน้าหนาวมีกี่เดือนและหนาวมากน้อยแค่ไหน….ไปจนถึง การลงมือปลูกมันไม่ใช่แค่หว่นเมล็ดลงดิน มันยังมีการเพาะต้นกล้าก่อน ผักบางอยากก็ปักชำได้เลย ….. โอ้โห…ยิ่งหาข้อมูลเรายิ่งรู้สึกว่าเราทำไมโง่แบบนี้ … จากที่เราไม่เคยคิดถึงจุดเล็ก ๆ นี้เลย มันทำให้เราปลูกผักไม่ประสบผลสำเร็จ

ตอนที่ 3 เมื่อความสำเร็จมาเยือน
        หลังจากที่เติมสมองมาอย่างเต็มที่ก็พร้อมลงมือทำ แหม่มเริ่มจากปลูกผักในกระถางนะคะ เพราะว่าที่บ้านเช่าไม่มีพื้นดินให้ปลูก ปลูกหลายอย่างหลายชนิด บางช่วงหน้าหนาวมาไว ก็ยกกระถางเข้าบ้าน ตอนนี้เริ่มมีความสุขมากขึ้น เนื่องจากเราเป็นคนไทยเนอะ อาหารอะไรจะอร่อยเท่าอาหารไทย และแหม่มโชคดีอีกอย่างที่สามีก็ชอบอาหารไทยมาก ตอนนี้เริ่มมีผักไทย ๆ รับประทานโดยที่ไม่ต้องไปซื้อแพง ๆ ในเมือง ( แต่บางอย่างก็ซื้อนะคะเพราะแหม่มเองก็ไม่ได้เก่งที่จะปลูกเองทุกอย่าง )  



ตอนนี้หน้าบ้านก็จะเต็มไปด้วย กระถาง กระบะปลูกผัก ตรงหน้าต่างก็เอาเชือกทำเป็นร้านสำหรับปลูกพวกไม้เลื้อยเช่นมะระ    
         วันนึงคุณลุงเจ้าของบ้านเช่าก็มาหาที่บ้านแล้วพูดว่า “ เห็นว่าชอบปลูกผัก ลุงมีที่ว่างตรงโน้น ถ้าจะใช้พื้นที่ตรงโน้นปลูกผักก็ได้น้ะ ลุงอนุญาต “





ตอนที่ 4 พื้นที่ ๆ ใหญ่ขึ้น
        หลังจากคุณลุงเจ้าของบ้านเช่าให้ใช้พื้นที่ว่างปลูกผักได้ แหม่มก็ไม่รอช้า จัดการเคลียพื้นที่ก็ใช้จอบกับสองมือนี่แหระค่ะ ค่อย ๆ ทำไป ทีละนิด ๆ ปรับพื้นดิน ดายหญ้า ยกร่องผัก เหนื่อยนะคะ แต่มีความสุข ตรงที่ปลูกผักก็ไม่มีสายอยางให้รดน้ำผักนะคะ ก็ต้องหิ้วน้ำใส่ถังน้ำไปรดน้ำผัก หลังจากที่เราได้พื้นที่ปลูกผักที่มากขึ้น ผักที่เราปลูกก็มากขึ้นและหลากหลายขึ้น แน่นอนค่ะ ผลผลิตก็มากขึ้น ส่วนนึงแหม่มเก็บเอาไว้ทำพันธุ์สำหรับเพาะปลูกในปีหน้า ส่วนนึงเก็บถนอมอาหารไว้สำหรับกินตอนหน้าหนาว อีกส่วนแหม่มก็เอาไปแบ่งให้เพื่อนค่ะ และสุดท้าย แหม่มก็ขายให้กับเพื่อน ๆ คนไทยในญี่ปุ่นในราคาที่ถูกกว่าท้องตลาดมาก





ตอนที่ 5 ความสุข
        การอยู่ต่างประเทศแต่มีอาหารไทยกินทุกวันและมีอาหารไทยกินทั้งปีเปรียบเสมือนสวรรค์ของคนไทยในต่างแดนเลยค่ะ
และที่มากกว่านั้นใครจะรู้ว่า แค่การปลูกผัก ทำให้เรามีความความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนบ้านกับชุมชน

“ มีคนบอกว่า แถวนี้มีผู้หญิงไทยปลูกผักเก่ง เลยขอมาดู “ และสิ่งที่แหม่มทำคือ การให้ผักเค้าได้กลับไปรับประทาน จากไม่รู้จักกลายเป็นคนรู้จักและกลายมาเป็นเพื่อน


สุดท้ายน้ะคะ เรื่องของแหม่มไม่ใช่เรื่องใหม่นะคะ เพราะเพื่อน ๆ ที่อยู่ต่างประเทศแทบทุกคนก็ปลูกผักไทยกันทั้งนั้น แต่ที่แหม่มนำมาเล่าวันนี้ อยากให้เพื่อน ๆ เห็นว่า แหม่มไม่ได้เก่ง แหม่มล้มเหลวก็หลายครั้ง ปลูกผักตายก็เยอะ แต่สิ่งที่เราต้องมีความความรู้ความเข้าใจค่ะ เข้าใจในผักที่เราจะปลูก เข้าใจสภาพภูมิอากาศในที่ ๆ เราอยู่ หวังว่าเรื่องราวของแหม่มคงจะเป็นประโยชน์เป็นแนวทางสำหรับเพื่อน ๆ นะคะ