ตอนนี้เรียนอยู่ปี 3 คณะสถาปัตย์ หลักสูตร 5 ปี แต่เอาจริงก็มีตัววิชาหลักที่ตกไป 1 ตัว เลยต้องช้าไปอีก 1 ปี
ตอนนี้รู้สึกเครียดมาก บางวันก็จิตตก บางวันก็ร้องไห้ออกมาคนเดียวเพราะเครียด  ไม่อยากบอกที่บ้าน เพราะไม่อยากให้เขาผิดหวัง เพราะค่าเทอมก็เเพง
ถ้าจะย้ายก็เหมือนเสียทั้งเวลา และเงิน
ต้องบอกก่อนเลยว่าเราไม่เคยตั้งใจจะเรียนคณะนี้แต่เเรก เราตั้งใจจะสอบเข้า ม.รัฐ สาขาเกี่ยวกับภาพยนตร์ตั้งแต่เเรก แต่ก็สอบไม่ติด  เลยต้องเรียน ม.เอกชน ซึงหากเราจะเรียนเอกชน ก็จะต้องมีค่าเทอมที่เเพงมาก ซึ่งพ่อกับแม่เราแยกทางกัน เราอยู่กับแม่เป็นหลัก เเม่เราก็เงินเดือนไม่มากอะไรนัก
การที่เราจะเรียน ม.เอกชน ก็ต้องขอพ่อ เพราะพ่อเรามีเงินส่งเรียน ม.เอกชน แน่ๆ  แต่พ่อเราอยากให้เราเรียนคณะสถาปัตย์ เราเลยคิดว่าถ้าหากเราไม่อยากให้เเม่เหนื่อยเรื่องหาเงินค่าเทอม เราคงต้องยอมเรียนคณะที่พ่ออยากให้เราเรียน เพราะกลัวว่าถ้าเรียนคณะอื่น ม.เอกชน พ่อคงจะไม่ค่อยส่งเงินค่าเทอมให้แน่ๆ นั่นเลยเป็นจุดตัดสินใจให้เราเรียนคณะนี้
แต่ตอนนี้เรารู้สึกเก็บกดมาก โดน อ.ตำหนิงาน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติทั่วไปของการเรียน แล้วจะต้องมีการตำหนิสอนงาน เราเข้าใจดี
แต่มันก็ทำให้เราท้อมาก เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราตั้งใจเรียนแต่เเรก เลยจะยิ่งรู้สึกว่าเราเหมือนคนเรียนไม่ได้เรื่องเลย  เรามักจะมีความคิดจะย้ายคณะในบางเวลาที่เรารู้สึกว่าเราเรียนไม่ได้เรื่องเลย คิดงานไม่ออก หรือเครียดจนไม่อยากไปต่อ  แต่เราก็มักจะนึกถึงแม่เวลาทำงานหนักๆ มันเลยเหมือนทำให้เราต้องแบกความหวังไว้  
เราควรที่จะเรียนต่อเพื่อให้จบๆไปสักอย่างแล้วค่อยไปทำสิ่งที่ตัวเองถนัดในวันที่เรียนจบเเล้ว  หรือควรจะย้ายเเล้วลองไปสอบ ม.รัฐ ใหม่ดู ซึ่งมันก็เสี่ยงมาก