ส่วนตัวยอมรับว่าอาจจะยังเด็ก

แต่ความรักมันก็แปลกๆนะ ชอบมีอะไรน่าปวดหัวเข้ามาตลอด หรือบางทีก็ดีจนอะไรก็ไม่รู้
ได้รับประสบการณ์จากคนรอบข้างมากเยอะมาก ทั้งพี่ทั้งเพื่อน น้า แม่  ยาย......

เพื่อนบางคนเปลี่ยนแฟนไปเรื่อยๆ
พี่ก็อยู่กับแฟนแต่ไม่ช่วยกันทำมาหากินเลย
ได้แต่นอนขอเงินที่บ้านใช้ไปวันๆ
น้าก็มีลูกสาม สามีเลวก็แยกกันอยู่
ส่วนแม่..มีลูกแล้วก็ไม่พอ ไปหาคนอื่นติดเพื่อนติดเหล้า สุดท้ายก็ตัวเองเสีย....

ส่วนยายเป็นคนที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่อายุได้18วัน เป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่งมากๆ
ทำถูกอย่างมาโดยตลอดไม่ว่าจะงานหนัก
งานเบา ไม่เคยหยุดเลย พอมีแฟนก็ติดการพนันจนใช้เงินหมด ยายก็หนีไปหาสามีใหม่ คนนี้รักยายมาก การพนันไม่เล่นแต่ขี้เกียจแล้วยายเป็นคนขยัน ทำนู่นทำนี่ตลอด..จนตอนนี้ตาก็เสียไปด้วยโรคเบาหวานช่วงเดือนตุลาปีที่แล้ว...

น้าอีกคนเป็นผชเคยคบแฟนมาแปดปี
จบปริณญามาด้วยกันพ่อแฟนก็เรียกเงิน
ค่าสินสอดแปดแสน...ซึ่งตอนนั้นก็ยังไม่มี
แล้วพ่อของแฟนน้าก็ให้แฟนของน้าไปแต่งกับอีกคน (คุยกันลับหลังน้านานแล้ว)
แต่งไปซักพักก็ต้องท้อง...
        แล้วปัจจุบันน้าก็คบกับผชอยู่

จนเราไม่เข้าใจว่าจริงๆการมีคนรักมันดีกว่าการอยู่คนเดียวตรงไหน ก็มีบ้างที่เหงาๆหน่อย
แต่มันก็ดีกว่าการที่เรามาคอยระแวง คอยห่วง คอยหวงใครซักคนว่าทำอะไรที่ไหนอยู่
แล้วเราก็ไม่ต้องมานั่งเจ็บปวดด้วยว่าการเลิกลามันจะมาถึงเมื่อไหร่  
   ส่วนตัวกลัวการที่ใครซักคนหายไปจากเรามากๆ ไม่อยากผูกความสัมพันธ์กับใคร แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีความรู้สึกอะไรนะ แต่กลัวมากกว่า

(นี่เคยรู้สึกใจเต้นมากับคนหลายคนมาก งงตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นผญ ผช แม้กระทั่งเกย์ เราเคยแอบมีความรู้สึกพิเศษให้กับคนเหล่านี้ แต่มันเป็นเพราะความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น แต่ก็นะ มันก็แค่ความรู้สึก.)


Ps.ความรักมันก็แค่ปฏิกิริยาทางเคมีของสมองที่มีต่อบุคคลนั้นแค่นั้นเอง..อีกอย่างมันก็มีวันหมดอายุ.....