อยากรู้ว่าอาการแบบนี้มันเข้าค่ายหรือเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย? พร้อมแนะนำวิธีการรักษา
เป็นคนคิดมากคิดเยอะคิดทุกอย่างรวมกัน กังวลจนนอนไม่หลับ บางครั้งทำอะไรสักอย่างอยู่ดีๆก็ร้องให้รู้สึกว่าเศร้าแต่ก็ทำสิ่งนั้นต่อได้ ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบเที่ยวไม่ชอบเจอคนเยอะๆรู้สึกเบื่อลำคาน เคลียดบ่อย ร้องไห้ทุกวัน วันไหนเคลียดหนักๆ จะร้องตลอดเกือบทั้งวันก็ว่าได้ นอนไม่หลับหรือหลับไม่สนิทติดต่อกันหลายวัน ไม่อยากทำอะไร เพราะรู้สึกเหนื่อยกับความคิดเหนื่อยกับสิ่งที่เป็น บางช่วงนอนทั้งวันติดต่อกันไม่ติดต่อกับใคร ไม่มีเป้าหมายอะไรที่อยากทำแต่รู้ว่าเราต้องทำอะไร  ชีวิตน่าเบื่อ ไม่มีอะไรใหม่ๆ รู้สึกเบื่อแต่ก็ไม่ชอบทำอะไรใหม่ๆ  ชีวิตดูเฉยๆเหมือนชิวๆเหมือนไม่สนใจอะไร  แต่อารมความรู้สึกความคิดข้างในมันไม่ไช่ อยู่ห้องคนเดียวแบบไม่ออกไปไหนเป็นอาทิตย์ เวลาเสียใจเหมือนเป็นเยอะกว่าคนปกติ เหมือนต้องการความอบอุ่น หาคนรักคนเข้าใจ อารมรุ่นแรงแปรปรวน
แต่ไม่เคยทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตาย  เลยสงสัยว่าเป็นมั้ยเพราะคนที่เป็นโรคนี้เขาจะชอบทำเพื่อระบาย แต่เราระบายด้วยการเขียนเป็นตัวหนังสือเหมือนมีคนรับรู้รับฟังเรื่องของเรา ร้องไห้ ฟังเพลง เก็บกวาดห้องอยู่แบบนั้น ใช้ชีวิตในกทมคนเดียว เพราะเรียน  ไม่มีเพื่อน ใช้คำว่าชีวิตคนเดียวจริงๆ เช่าห้องอยู่คนเดียวและไม่รู้จักใคร เคลียดสะสม ครอบครัวมีปัญหา ทุกอย่างพัง ไม่มีเข้าใจและเป็นที่ปรึกษา คุยบ่อยและสนิทแค่แม่กับยายในชีวิต
ปัญหาที่กล่าวมา อยากปรึกษาคนที่เข้าใจกับอาการที่เป็นไม่ไช่ว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจหรือประสาทสติเสีย อยากหาทางออกที่ถูกต้อง เพราะสิ่งที่เป็นมันทำให้เกิดปัญหาในการใช้ชีวิตการเรียน
คนใกล้ตัวก็ไม่เข้าใจว่าโลกของเรามันต่างจากเขาที่เป็นคนปกติดี