มาถึงตอนเกือบสุดท้ายแล้วกับเรื่อง "ใครฆ๋าประเสริฐ" เอ้ย "เลือดข้นคนจาง"
ฉากที่อี้กับพีททะเลาะกัน แล้วมองย้อนไป ก็รู้สึกว่า นี่มันแทบจะเดจาวู นิดๆ
อี้ มีศักดิ์เป็นพี่ชายคนโต (ว่าด้วยเรื่องของอายุ และการนับถือกันในหมู่พี่น้องรุ่นหลานตระกูลนี้)
เป็นทั้งคนโตของบ้านตัวเอง ทั้งคนโตของตระกูล พอดูแล้วจะเห็นได้ว่า อี้มีความมั่นใจในความคิดตัวเองสูง
คิดเอง ทำเอง ไม่ปรึกษาใคร ดำรงตนเองเป็นพี่ใหญ่มาตลอด
ตั้งแต่ฉากที่กอดพีทหน้าห้องน้ำ นั่นก็แสดงตัวความเป็นพี่ มีความคิดเอาเองไปแล้วว่า ตนนี่ล่ะจะเป็นที่พึ่งพิงได้
ตอนที่พีทไปคุยเรื่องมรดก ถ้ามองท่าทางการนั่งของอี้ จะเห็นว่าดูวางตัวเหนือกว่า (อาจไม่ได้ตั้งใจข่ม แต่ว่าด้วยลักษณะบุคลิกความคิดมันหล่อหลอมมาตั้งนานแล้ว) ในขณะที่พีทก็ดูนอบน้อมกับอี้ แสดงให้เห็นว่า ตัวพีทน่ะ วางตัวเองเป็นน้องมาตลอด แม้จะรู้ว่าตามศักดิ์ที่กงกับม่าวางไว้ ตัวเองเป็น "ตั่วซุง" อี้บอกว่า "ไม่คิดไรมาก ครอบครัวพี่ยังไงก็ได้" นอกเหนือจากแสดงให้เห็นว่า อี้เองส่วนตัว ไม่ติดใจอะไรมรดกจริงๆ ยังแสดงให้เห็นอีกว่า
ความคิดของคนในบ้าน อี้สามารถคิดแทนได้
ประเสริฐเอง ก็จัดการอะไรเองคนเดียว คิดเองเออเอง
แบบนี้ดีที่สุดแล้วกับเมธ แบบนี้ดีที่สุดแล้วกับนิภา แบบนี้ดีที่สุดกับพีท แบบนี้ดีที่สุดกับตระกูล ภัสสรได้แค่นี้ก็ดีแล้ว...
แต่ไม่มีฉากไหนที่ประเสริฐถามความเห็นของใครเลย
-ไม่เคยถามว่า นิภาอยากจดทะเบียนมั้ย ทิ้งมา 20 ปี
-ไม่เคยถามเมธ ว่าอยากกลับไปทำงานมั้ย เอาแต่พูดว่า แกไปทำงานเถอะ ตั้งแต่ฉากแรก
- ไม่เคยถามภัสสร ว่า ได้ไป 200 ล้าน พอมั้ย ซึ่งจริงๆประเสริฐไม่ได้งกกับพี่กับน้องหรอก แค่ปล่อยทุกอย่างเป็นไป ตามที่ตัวเองคิดว่า มันดีแล้ว
จนแม้กระทั่งก่อนกระสุนปืนจะเข้าร่างตัวเอง ก็ยังไม่ถามเมธซักคำ เอาแต่พูดเองเออเองว่า ชีวิตแกน่ะต้องเดินไปข้างหน้า คิดให้ได้อะไร ทุกคนทำเพื่อแก...
ในขณะที่ พีท
ลูกชายคนเดียว ฐานะตั่วซุงแบบไม่ตั้งใจ ชีวิตนี้มีพี่ชายก็แค่อี้ จากบทที่เห็น พีทแทบไม่มีความสัมพันธ์กับใครเลย ดูเหมือนจะคุยกับอี้คนเดียวจริงๆ
ในฐานะลูกคนเดียว พอมีพี่ชายที่พึ่งพิงได้ มันดีมากเลยนะ
กับพ่อ ก็ดูไม่ได้สนิทใจกันเท่าไหร่
ผู้ชายที่ดูจะเป็น role model ได้ ก็มีแต่พี่ชายนอกไส้คนนี้ และเชื่อว่า ที่ผ่านมา พีทเคารถอี้มา
พีทใช้ชีวิตแบบมีความสุขตลอด มีครอบครัวใหญ่ให้พึ่งพิง มีเงินใช้ ได้เรียนต่างประเทศ
แต่ไม่เคยรู้อะไรเลย
-ไม่รู้เลยว่าพ่อตัวเองมีบ้านอื่น
-ไม่รู้เลยว่าอากงจะวางพินัยกรรมแบบนั้น (คงช๊อกเหมือนกัน เอ้าา ครอบครัวเราทำไมเป็นแบบนี้)
-ไม่คิดมาก่อนว่าแม่เป็นแบบนี้
จนโศกนาฏกรรม
ในความเคว้งคว้าง ถ้ามองแล้ว อี้ดูจะเป็นคนเดียวที่พีทอยากพึ่งพิง แต่อี้ก็ไม่ได้แยแสสนใจอะไร จากวันที่กอดหน้าห้องน้ำ ก็ไม่มีอะไรอีก
พีท คิดมาตลอดว่าอี้คือพี่ คิดว่าครอบครัวคือครอบครั
พีทพยายามหาว่าใครฆ่าประเสริฐ อี้หามาตลอดว่าทำไมคริสฆ่าประเสริฐ
แต่อี้ ที่มีน้องพ่อแม่เดียวกันตั้ง 3 คน ไม่แปลกที่พีทจะอยู่ลำดับท้ายสุด (หรืออาจไม่ได้นับจริงจังด้วยซ้ำ)
ในวันที่อี้ตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ด้วยคิดว่าผลออกมาดีที่สุด
โดยพีท ไม่รู้อะไรเลย มันเจ็บปวดนะ
พีทหมดความเชื่อใจในบ้านตัวเองแล้ว ตั้งแต่อากง พ่อ แม่ แล้วอี้ ก็คือคนสุดท้ายในชีวิตพีท แล้วยังทำแบบนี้อีก
ไม่ต่างอะไรกับเมธ เชื่อว่าเมธก็ใช้ชีวิตที่ดีมาตลอด
เมธไม่เคยคิดเป็นใหญ่ ดำรงตนเองเป็นสมองให้กิจการตระกูลเท่านั้น
ไม่ดำรงตำแหน่งเป็นตั่วซุง เมียตัวเองคือแต่งด้วยรักจริงๆ แต่พอเกิดเรื่อง...คนในตระกูลกับเลือกปกปิดตัวเอง
ทิ้งตัวเองโง่คนเดียวมาตลอด
พี่น้องญาติที่ไหนก็ไม่มี ลูกพี่ลูกน้องไม่มีเลย ครอบครัวเดียวของตัวเองมาหักหลัง
เราเห็นเงาของประเสริฐและเมธ ในตัวอี้และพีท
ความเป็นคนที่จางลง คงทำให้ความเป็นพี่น้องจางลง
เลือดที่ว่าข้น บางทีก็ไม่มีอยู่จริง
อี้ก็ไม่ต่างอะไรกับประเสริฐ พีทก็คือเงาของเมธ...ว่าด้วยความไว้ใจ พี่น้อง ครอบครัว
ฉากที่อี้กับพีททะเลาะกัน แล้วมองย้อนไป ก็รู้สึกว่า นี่มันแทบจะเดจาวู นิดๆ
อี้ มีศักดิ์เป็นพี่ชายคนโต (ว่าด้วยเรื่องของอายุ และการนับถือกันในหมู่พี่น้องรุ่นหลานตระกูลนี้)
เป็นทั้งคนโตของบ้านตัวเอง ทั้งคนโตของตระกูล พอดูแล้วจะเห็นได้ว่า อี้มีความมั่นใจในความคิดตัวเองสูง
คิดเอง ทำเอง ไม่ปรึกษาใคร ดำรงตนเองเป็นพี่ใหญ่มาตลอด
ตั้งแต่ฉากที่กอดพีทหน้าห้องน้ำ นั่นก็แสดงตัวความเป็นพี่ มีความคิดเอาเองไปแล้วว่า ตนนี่ล่ะจะเป็นที่พึ่งพิงได้
ตอนที่พีทไปคุยเรื่องมรดก ถ้ามองท่าทางการนั่งของอี้ จะเห็นว่าดูวางตัวเหนือกว่า (อาจไม่ได้ตั้งใจข่ม แต่ว่าด้วยลักษณะบุคลิกความคิดมันหล่อหลอมมาตั้งนานแล้ว) ในขณะที่พีทก็ดูนอบน้อมกับอี้ แสดงให้เห็นว่า ตัวพีทน่ะ วางตัวเองเป็นน้องมาตลอด แม้จะรู้ว่าตามศักดิ์ที่กงกับม่าวางไว้ ตัวเองเป็น "ตั่วซุง" อี้บอกว่า "ไม่คิดไรมาก ครอบครัวพี่ยังไงก็ได้" นอกเหนือจากแสดงให้เห็นว่า อี้เองส่วนตัว ไม่ติดใจอะไรมรดกจริงๆ ยังแสดงให้เห็นอีกว่า
ความคิดของคนในบ้าน อี้สามารถคิดแทนได้
ประเสริฐเอง ก็จัดการอะไรเองคนเดียว คิดเองเออเอง
แบบนี้ดีที่สุดแล้วกับเมธ แบบนี้ดีที่สุดแล้วกับนิภา แบบนี้ดีที่สุดกับพีท แบบนี้ดีที่สุดกับตระกูล ภัสสรได้แค่นี้ก็ดีแล้ว...
แต่ไม่มีฉากไหนที่ประเสริฐถามความเห็นของใครเลย
-ไม่เคยถามว่า นิภาอยากจดทะเบียนมั้ย ทิ้งมา 20 ปี
-ไม่เคยถามเมธ ว่าอยากกลับไปทำงานมั้ย เอาแต่พูดว่า แกไปทำงานเถอะ ตั้งแต่ฉากแรก
- ไม่เคยถามภัสสร ว่า ได้ไป 200 ล้าน พอมั้ย ซึ่งจริงๆประเสริฐไม่ได้งกกับพี่กับน้องหรอก แค่ปล่อยทุกอย่างเป็นไป ตามที่ตัวเองคิดว่า มันดีแล้ว
จนแม้กระทั่งก่อนกระสุนปืนจะเข้าร่างตัวเอง ก็ยังไม่ถามเมธซักคำ เอาแต่พูดเองเออเองว่า ชีวิตแกน่ะต้องเดินไปข้างหน้า คิดให้ได้อะไร ทุกคนทำเพื่อแก...
ในขณะที่ พีท
ลูกชายคนเดียว ฐานะตั่วซุงแบบไม่ตั้งใจ ชีวิตนี้มีพี่ชายก็แค่อี้ จากบทที่เห็น พีทแทบไม่มีความสัมพันธ์กับใครเลย ดูเหมือนจะคุยกับอี้คนเดียวจริงๆ
ในฐานะลูกคนเดียว พอมีพี่ชายที่พึ่งพิงได้ มันดีมากเลยนะ
กับพ่อ ก็ดูไม่ได้สนิทใจกันเท่าไหร่
ผู้ชายที่ดูจะเป็น role model ได้ ก็มีแต่พี่ชายนอกไส้คนนี้ และเชื่อว่า ที่ผ่านมา พีทเคารถอี้มา
พีทใช้ชีวิตแบบมีความสุขตลอด มีครอบครัวใหญ่ให้พึ่งพิง มีเงินใช้ ได้เรียนต่างประเทศ
แต่ไม่เคยรู้อะไรเลย
-ไม่รู้เลยว่าพ่อตัวเองมีบ้านอื่น
-ไม่รู้เลยว่าอากงจะวางพินัยกรรมแบบนั้น (คงช๊อกเหมือนกัน เอ้าา ครอบครัวเราทำไมเป็นแบบนี้)
-ไม่คิดมาก่อนว่าแม่เป็นแบบนี้
จนโศกนาฏกรรม
ในความเคว้งคว้าง ถ้ามองแล้ว อี้ดูจะเป็นคนเดียวที่พีทอยากพึ่งพิง แต่อี้ก็ไม่ได้แยแสสนใจอะไร จากวันที่กอดหน้าห้องน้ำ ก็ไม่มีอะไรอีก
พีท คิดมาตลอดว่าอี้คือพี่ คิดว่าครอบครัวคือครอบครั
พีทพยายามหาว่าใครฆ่าประเสริฐ อี้หามาตลอดว่าทำไมคริสฆ่าประเสริฐ
แต่อี้ ที่มีน้องพ่อแม่เดียวกันตั้ง 3 คน ไม่แปลกที่พีทจะอยู่ลำดับท้ายสุด (หรืออาจไม่ได้นับจริงจังด้วยซ้ำ)
ในวันที่อี้ตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ด้วยคิดว่าผลออกมาดีที่สุด
โดยพีท ไม่รู้อะไรเลย มันเจ็บปวดนะ
พีทหมดความเชื่อใจในบ้านตัวเองแล้ว ตั้งแต่อากง พ่อ แม่ แล้วอี้ ก็คือคนสุดท้ายในชีวิตพีท แล้วยังทำแบบนี้อีก
ไม่ต่างอะไรกับเมธ เชื่อว่าเมธก็ใช้ชีวิตที่ดีมาตลอด
เมธไม่เคยคิดเป็นใหญ่ ดำรงตนเองเป็นสมองให้กิจการตระกูลเท่านั้น
ไม่ดำรงตำแหน่งเป็นตั่วซุง เมียตัวเองคือแต่งด้วยรักจริงๆ แต่พอเกิดเรื่อง...คนในตระกูลกับเลือกปกปิดตัวเอง
ทิ้งตัวเองโง่คนเดียวมาตลอด
พี่น้องญาติที่ไหนก็ไม่มี ลูกพี่ลูกน้องไม่มีเลย ครอบครัวเดียวของตัวเองมาหักหลัง
เราเห็นเงาของประเสริฐและเมธ ในตัวอี้และพีท
ความเป็นคนที่จางลง คงทำให้ความเป็นพี่น้องจางลง
เลือดที่ว่าข้น บางทีก็ไม่มีอยู่จริง