หวังว่ากระทู้นี้จะสามารถเตือนใจใครหลายคนได้ เป็นประสบการณ์ความรักเล็กๆที่เราเจอ ผู้หญิงหลายๆคนก็เคยเจอ เรามักจะเสียเปรียบเสมอเนอะ ผู้หญิงทำไมต้องเป็นฝ่ายที่รู้สึกมากกว่า เป็นประสบการณ์ความรักที่เราคิดว่าคงเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดเท่าที่เราเคยเจอแล้ว

หลังจากที่ไม่ได้ตั้งกระทู้มานานมากก ตั้งแต่มัธยมมั้ง ตอนนั้นยังปรึกษาเรื่องเรียนอยู่เลย5555 จนกระทั่งตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว

ตั้งแต่มัธยม ชีวิตก็ไม่เคยมีแฟนกับคนอื่นหรอก มักจะโดนหลอกอยู่เสมอ จู่ๆคนที่ทักมาคุยก็มีแฟนแล้ว เอ้า ไม่คุยต่อสิ จะไปคุยกับคนที่มีแฟนได้ไง หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยเปิดใจให้ใครอีก ยอมแอบชอบคนนู้นคนนี้ไปดีกว่า ชอบในที่นี้ก็ถือว่าเป็นกำลังใจเล็กๆในการเรียนก็พอ รู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต้องเป็นอะไรไปมากกว่านั้น จนกระทั่งตอนนี้เราได้เล่นแอพแอพนึง ก็คงเป็นแอพที่ใครหลายคนรู้จัก วันๆหนึ่งก็มีคนเล่นเยอะนะ แต่แอพนี้เราจะไม่สามารถเห็นหน้าเพื่อนได้
เราก็เล่นแบบสนุกๆทั่วไปนี่แหละ จนวันนั้นได้รู้จักกับคนหนึ่งผ่านโพสของเขา จนเขาทักส่วนตัวมา บอกว่าจะขอจีบ เรารู้สึกว่าก็สนุกๆขำๆดีมั้ง จู่ๆเขาก็ทักมา วันนั้นเราคุยกันเยอะมาก แน่นอนว่าก็คุยกันผ่านแอพนั้นแหละ จนเขาขอไลน์เรา ไอ่เราก็นึกในใจ 'ใครจะให้วะ' ก็ไม่ได้ให้จริงๆ55555555555555 แล้วบอกเขาไปว่า 'ไม่ต้องคุยก็ได้นะ เพราะไม่ให้ไลน์'

เขาก็ตอบว่า 'แค่ไม่ให้ไลน์ ทำไมจะคุยต่อไม่ได้'

เออแปลกดีเนอะ คุยไม่เห็นหน้า ขำๆดี จนวันแล้ววันเล่า กลายเป็นเราเองนี่แหละที่รู้สึกว่าอยากเห็นหน้าเขา เริ่มอยากรู้ว่าที่คุยกันทั้งหมดเขาพูดเรื่องจริงรึป่าว เขาแค่โกหกรึป่าว เราถามเหตุผลไปว่าทำไมมาเล่นแอพนี้ เขาตอบเราว่า 'อกหัก เพิ่งเลิกกับแฟน สงสัยแฟนใหม่ของแฟนจะหน้าตาดีกว่าเขา' ไม่รู้ว่าเรื่องที่ผ่านมาจะเชื่อได้รึป่าว แต่ถึงตอนนั้นเราก็รู้สึกมีความสุขไปแล้ว แปลกดีเนอะ เราจะคุยกับคนที่ไม่เห็นหน้ากัน แล้วมีความสุขแบบนี้สักกี่ครั้ง
เราเริ่มคุยกันเรื่องชีวิตตัวเอง เราก็ยิ่งอยากเห็นหน้าเขา ตอนแรกเขายังอยากเห็นหน้าเราอยู่เลย5555 จู่ๆกลายเป็นเราเองที่อยากเห็นหน้า เราพยายามขอไลน์บ้าง เขาก็ไม่ให้ ขอเฟสเขาก็ไม่ค่อยเล่น ขอไอจี เขาให้นะ แต่ไม่ค่อยลงอะไรเลย เราก็เริ่มแปลกใจแหละ แต่ไม่ติดอะไร เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็ได้

จนวันนหนึ่งเขาตอบช้ามาก เราเริ่มรู้สึกว่าทำไมจู่ๆถึงหายไป ไม่รู้ว่าแบบนี้คือความรู้สึกอะไร แต่มันแปลกๆอะ เป็นห่วงนะ จู่ๆหายไป จน2วันผ่าน เขาร้องเพลงส่งมา เพลง เหตุเกิดจากความเหงา ใช่ ตอนนี้เรารู้แล้วนะ ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าเพลงชื่อว่าอะไร แต่ตอนนี้รู้แล้ว และมันก็เป็นไปตามชื่อเพลงจริงๆ
เขาให้เบอร์เรามา แต่เราไม่โทรไป เรารู้สึกกลัว ถ้าเปรียบเป็นหนังสือ เราเป็นคนนึงที่เลือกหน้าปกก่อนเนื้อหาเสมอ เราไม่เชื่อหรอกว่าใครเขาจะซื้อถ้าหน้าปกไม่สวย ปัจจุบันหายากนะ รู้ว่าถ้าเนื้อหาดีแต่หน้าปกไม่สวย มันก็มีแหละ แต่ส่วนน้อย เดี๋ยวคงอยากได้หน้าปกสวยและข้างในดีอยู่แล้ว
เราคุยกับเขามาเรื่อย ๆ จนเราเริ่มรู้สึกว่าเราเองอยากเจอเขาแล้ว เขาเคยชวนเราไปดูหนัง เราก็ไม่ไปเพราะยังไม่เห็นหน้ากัน เขาบอกว่าก็ไม่เจอกันที่ดูหนังทีเดียว ใจไม่กล้าแบบเราก็ต้องทำใจก่อน เราสองคนเลยคิดว่า 'เอาว่ะ คุยกันแบบนี้ไปก่อนละกัน' เราเลยตัดสินใจให้เบอร์เขาบ้าง เพราะเหตุผลที่ว่าเขาตอบช้า เขาเลยเลือกที่จะโทรคุยมากกว่า คืนนั้นที่เราคุยกัน เรารู้สึกว่ามันมีความสุขมาก คุยกันนานเหมือนกันนะ อีกวันนึงเขาต้องบินไปตปท เขาบอกว่าเขาจะโทรหา เขาเติมโรมมิ่งไว้ ซึ่งค่าโทรมันคงแพง ตอนนั้นใจเราไม่อยากเชื่อหรอก แต่ทุกครั้งที่เขาโทรมาในทุกๆวัน มันมีอะไรหลายอย่างที่ดูจะเชื่อได้ เราเลยเผื่อใจไว้ ถ้าเขาโกหกก็ถือว่าสนุกๆขำๆเนอะ

เราเริ่มถามเขาว่าไม่อยากให้เห็นหน้าจริงๆเหรอ เขาก็เลยให้เราดูวิดิโอหนึ่ง ให้เราไปหาว่ามีเขาอยู่ในนั้น จนเราเจอเขา เขาบอกว่าเขาไปเที่ยวกับเพื่อน มีรายการหนึ่งไปถ่ายทำแล้วเจอคนไทย เลยขอสัมภาษณ์พวกเขา ไอ่เราก็แบบใช่เหรอวะ ง่ายไปมั้ง จู่ๆจะได้เห็นก็ได้เห็น เราเลยเขาว่า 'แล้วไม่อยากเห็นเราบ้างเหรอ' เขาตอบกลับว่า 'ตั้งแต่วันที่เขาขอไลน์แล้วเราไม่ให้ วันนั้นเขาเลยรู้สึกว่า เขาคงไม่ขอเห็นก่อนแล้ว เอาไว้อยากเห็นแบบอยากเห็นมากๆ แบบคิดถึงๆจริง เขาจะมาหา' เขาไปเที่ยวตปทเกือบอาทิตย์ เขาก็โทรมาหาทุกวัน ยอมรับว่าทุกๆวันคือมีความสุขมาก เราเริ่มไม่อยากเห็นหน้าเขาแล้วเรากลัวว่าถ้าเขาเห็นเรา เขาจะไม่โอเค เพราะเราก็ไม่ได้สวย จนวันที่เขากลับมา ตอนแรกเราก็กะว่าจะไปรับ แต่จู่ๆเขาก็บอกว่าไม่ต้องก่อน เขายังไม่พร้อม เขายังอยากเก็บไว้ก่อน ค่อยเจอ แต่จริงๆแล้วเขาบอกเราว่าเขาไปขอดูรูปเรามาแล้ว จากประวัติตอนที่เราสมัครค่ายของมหาลัยเขา เขามีเพื่อนรุ่นน้องอยู่ ซึ่งเขาก็ได้เห็นหน้าเราตอนมัธยมแล้ว ตอนนั้นเราแบบ ช่างสืบจริงๆ แต่มันก็พอๆกัน เราก็สืบเหมือนๆกัน จนกระทั่งวันต่อมาตอนนั้นเขาอยู่ที่ไทยแล้ว เขาโทรมาบอกว่า วันนี้เขาจะกลับไปบ้านพ่อแม่ ไปทำธุระ แล้วตอนเย็นหรือ2-3ทุ่ม เขาจะแวะมาหาเรา ตอนนั้นเราตกใจมาก ทำไมจุ่ๆถึงจะมา ไม่ทันได้ตั้งตัวไรเลย แต่คิดในใจ เอาเถอะวันนี้จะได้เจอก็เจอไป ไปเจอกันเลยดีกว่า ถ้าคืนนี้ทุกอย่างโอเค เราอาจจะได้คุยกันต่อ  เราก็อยากรู้ว่าเราควรจะแต่งตัวยังไง คือมันก็เข้ากัน5555555ป่ะ ไม่รุ้ดิ เขาบอกให้แต่งตัวสบายๆ เราก็เลยชิวไปเลย ดีนะ แต่งแบบที่ตัวเองแต่งประจำ จนกระทั่งเขามาถึง

ตอนนั้นแบบใจเต้นมาๆ คิดว่าตัวเองอยุ่ในนิยายอะสส55555555555 แบบ ไรวะ จู่ๆมีใครไม่รู้รับจะพาไปกินข้าว ลงไปเจอกันจำได้ว่าแทบจะไม่มองอะไรเลยนอกจากหน้าเขาอะ555555555 เหมือนเพ้อฝันเนอะ แต่แบบมันคือเรื่องจริง เขาดูดีมากๆ แต่งตัวชิวของเขาก็ก็เสื้อเชิ้ตกับกางเกงขายาวแบบยังไงวะ อธิบายไม่ถูกอะ แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆที่เจอคนๆนี้ ระหว่างนั่งรถ เราคุยกันหลายเรื่องมาก มีความสุขนะ
ไปทานข้าวกัน เขาบอกว่าจริงๆเขาก็ชอบทานอะไรง่ายๆ แต่วันนี้เป็นวันที่เราเจอกันครั้งแรกก็เลยอยากให้มันที่สุด เขาพูดเรื่องครอบครัวให้เราฟัง อาชีพที่เขาชอบ แต่เขาก็บอกว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่ยังจะไม่บอก ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรแล้วอะ เราไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว แค่รู้ว่าตอนนี้ที่มีเขาก็มากพอแล้วอะ เรานั่งคุยนานมาก ปกติเราเป็นคนมองตาคนพูดอยู่ เขาชอบตรงที่เรามองตาเขา เหมือนให้ความสำคัญกับคนพูด มันไม่ได้รู้เขินเลย รุ้สึกธรรมชาติมาก เราคุยกันหลายเรื่องมาก เขาบอกว่าถ้าไปพ่อกับแม่เขา ท่านทั้งสองก็พูดเก่ง เขาอยากให้เราไปเจอทั้งสองคน ซึ่งตอนนั้นเรามองว่ามันเร็วเกินไป อีกอย่างเราเพิ่งจะได้เจอคนแบบนี้ แบบเขาครั้งแรก เราไม่รู้ว่าจะเชื่อใจเขาได้มากแค่ไหน
เกือบ2-3ชั่วโมงที่เรานั่งคุยกัน ทานข้าวกัน จนเขามาส่งเรากลับห้อง เราพูดกันว่าไว้จะไปทานอะไรด้วยกันอีก อยากไปที่ๆเหมือนกัน เขาถามเรื่องเพลง เราสองคนชอบเพลงคนแนวกัน แต่ก็มีบ้างที่ฟังด้วยกันได้ เขาถามว่าทำไมเราชอบเพลงเศร้า เราไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน แค่รู้สึกได้ฟังเพลงเศร้าแล้วมันได้ทิ้งความรู้สึกไม่ดีออกมามั้ง มันได้คิดถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมา เขาร้องเพลง Perfect ให้เราฟัง เราทำไมแค่ยิ้มอะ เขินไม่ไหว ทำไรไม่ได้555555555 เวลาสั้นๆก็ถือว่าทำให้เราประทับใจได้ มาถึงห้องเขาก็ได้เจอเพื่อนเรา เขาบอกว่า อยากให้เพื่อนเราไว้ใจเขา เขาพูดแบบนี้ เขาบอกอีกว่าจะให้ไลน์ก็ต่อเมื่อขอเป็นแฟน แน่นอนว่าหลังจากวันที่เราเจอกัน เราก็คุยกันทางโทรศัพท์เหมือนเดิมในทุกๆวัน บางวันก็ได้คุยกันน้อย

จนกระทั่งเรารู้สึกว่ามันนานเกินไปแล้ว เราอยากได้เฟสเขา เขามีอะไรปิดบังรึป่าว ทำไมไม่ให้เฟส เราเลยเอาเบอร์เขาไปลองโอนเงินพร้อมเพย์ เพื่อจะให้ขึ้นชื่อเขา และเราก็ได้เจอ เราได้เห็นเฟสของพ่อเขาก่อน เพราะเขาไม่ได้ตั้งชื่อตามชื่อนามสกุลตัวเอง เราเห็นว่าเขาทำอาชีพอะไร พ่อเขาทำงานแบบที่เขาบอกจริงๆ เขาไม่ได้โกหกเรา เราเลยโทรไปบอกว่าเราเจอเขาแล้ว แต่จริงๆเราเจอแค่เฟสพ่อ เขาเลยนิ่ง เขาบอกว่าเดี๋ยวอธิบายให้ฟัง ตอนนั้นเราไม่รู้สึกโกรธ แค่อาชีพที่เขาเป็นมันเหนือความคาดหมายเรา เราจะไปโกรธเขาทำไม

แต่ทั้งหมดนั้นเราและเขาเข้าใจกันละเรื่อง เขาคิดว่เราเจอเฟสเขาแล้ว แต่จริงๆเรายังไม่เจอ เราแค่ลองเชิงว่าเราเจอแล้ว แต่จริงๆเราเจอเฟสพ่อ เรื่องมันจบแบบเขาไม่ได้อธิบายอะไร เพราะเราไม่มีอะไรสงสัย จนกระทั่งเราเจอเฟสเขาจริงๆ วันนั้นเราเพิ่งคุยโทรศัพท์กันเสร็จ เราเจอแล้วเราถึงกับงง และ มันบอกไม่ถูก เราโดนหลอกเหรอ มันมีแต่คำถามนี้ในหัว เขามีแฟนอยู่แล้ว... เขาหลอกเรา นี่คงเป็นเรื่องที่เขาบอกว่า ยังไม่พร้อมที่จะบอก เราโทรไปหาเขา ถามว่านี่ใช่ไหมที่เป็นเรื่องที่ยังไม่พร้อมที่จะบอก เขาบอกว่าใช่ เขาบอกว่าเขาคิดว่าเรารู้เรื่องตั้งแต่วันแล้ว แล้ววเราโอเค แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เพราะวันนั้นเราเจอเฟสพ่อต่างหาก เราไม่รู้อะไรเลย แล้วยังไง ถ้าเราไม่เจอ เขาก็ยังคงทำแบบนี้ต่อไปเหรอ เขาจะยังคุยกับเราแบบนี้ต่อไป โดยไม่บอกอะไรเรา

วันนั้นมันจุกและร้องไห้ไปหมด ความรู้สึกเราพังไปหมด เราไม่ได้ฟังอะไรจากเขาเลย เขาบอกแค่ว่า 'พี่ขอโทษ' แค่นั้น

ที่มาตั้งกระทู้ในวันนี้ เราไม่ได้ต้องการที่จะเรียกร้องให้เขากลับมา มาเลือกเราหรืออะไรยังไง เราแค่อยากมาระบาย
ตอนนี้ ต่อให้คิดถึงเขาแค่ไหน ก็คิดถึงไม่สุด เพราะเขาไม่ใช่ของเราตั้งแต่แรก เขาไม่ได้จะเขามาเพราะจีบจริงๆ
เขาบอกเราตั้งแต่แรกๆแล้วว่า 'เหตุเกิดจากความเหงา' แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ

ตอนนี้จึงอยากบอกต่อผู้หญิงหลายๆคนว่า อย่าไว้ใจ อย่าปล่อยใจไปให้ใครง่าย ๆ ไม่งั้นจะเป็นเราเองที่เสียใจ เราเองที่ยังคงคิดถึงเขา แค่นั้นจริงๆ