ขอพื้นที่บ่นหน่อยยยย อยากตะโกนดังๆๆๆ
ตอนป.ตรีเรียนสายคอม ถนัดเขียนโปรแกรม แต่หลังจากฝึกงานก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ทำงานเขียนโปรแกรม จบมาก็ไม่แตะสายนั้นเลย ช่วงจบใหม่ ๆ ช่วยงานที่บ้านอยู่พักนึงแล้วรู้สึกว่าง เลยไปเรียนป.โท (ไม่ใช่สายคอม) ระหว่างนั้นก็ออกไปทำงานบริษัทด้วย
สอบ proposal ไปตั้งแต่ปี 2 จนตอนนี้จะจบปี 4 ละไม่ไปไหน พายเรือในอ่างเรื่อยมา ด้วยความที่ไม่มีเป้าหมายในการเรียนมาตั้งแต่แรก โปรเจ็กป.ตรีก็ทำแอพแอนดรอยด์ แล้วก็ทิ้งไปนานแล้ว ก็เลยไปเอาแนวหัวข้อจากที่ปรึกษา ระหว่างทางก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเกือบ 10 หัวข้อละ พอตั้งใจได้ว่าจะทำเรื่อง xxx ตอนทำทบทวนวรรณกรรมก็สับสนในชีวิตอีก ถามตัวเองร้อยรอบได้มั้ง กุควรอ่านเรื่องอะไรบ้างวะะะะะ แต่ก็กัดฟันอ่านไปก่อน คิดซะว่าเดี๋ยวไอเดียก็มา อ่านไปเรื่อย ๆ ไปโผล่เรื่องอื่นนน โอ้ยจะบ้าตายยยยย กลับมาถามตัวเองใหม่ เรื่องที่ควรไปอ่านมันควรมาจากไหน ก็ได้คำตอบว่า ก็ต้องจากคำถามงานวิจัย/วัตถุประสงค์ที่มรืงงตั้งไว้สิ พอกลับไปอ่านคำถามแล้วก็ยังนึกไม่ออก พยายามปรับแก้คำถามให้อ่านแล้วมีไอเดียมากขึ้นก็ยังนึกไม่ออก ก็ทนกัดฟันอ่าน ๆ ไปเหมือนเดิม ฝันว่าสักวันไอเดียจะบังเกิด สุดท้ายก็ฝันลม ๆ แล้ง ๆ แล้วก็กลับสู่วัฎจักรเดิม พอลองทำคร่าว ๆ ให้ไปถึงบท 3 ระเบียบวิธีวิจัย แมร่งก็ติดอีก ป.ตรีทำเขียนโปรแกรม เรื่องที่ทำมันแนวอื่นก็ blank หน่ะสิ พยายามหาอ่านเล่มของคนอื่น อ่าน paper หาอ่านกระทู้ที่มีปัญหาเรื่องการทำวิจัย อ่านยังไงแมร่งงงก็เหมือนเดิมมม ทุกเรื่องมันเชื่อมโยงถึงกันนน กลับไปอ่าน proposal ตัวเอง นึกอย่างแรกเลย กรรมการไม่น่าใจดีให้ผ่านเลยเพราะมันห่วยแตกมาก หัวข้อกว้าง วัตถุประสงค์ไม่ชัดเจน บลาๆๆๆ สรุปแมร่งเน่าทั้งเล่ม
ปกติเป็นคนออกกำลังกายเล่นกีฬา ทุกวันนี้ไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรเลย เลิกกิจกรรมทุกสิ่งอย่าง ตอนนี้นั่งอยู่แต่หน้าคอม จากเคยเลิกบุหรี่มาหลายปี ก็กลับมาสูบอีกวันละเกือบซอง ปอดจะพัง กาแฟ 4-5 แก้ว ตอนนี้ไม่รู้จะเอาคำไหนมาบรรยายอารมณ์ บางวันแทบไม่ได้นอนไม่ได้กินข้าวเลย ไม่ใช่ไม่หิวไม่ง่วงนะ ง่วงมากหิวมากแต่แมร่งเบื่อ ไม่อยากทำอะไร เวลาคุยกับพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงต้องทำเหมือนไม่เป็นอะไร พอยู่คนเดียวจะบ้าตาย เวลาสอบก็ใกล้เข้ามาเต็มที เทอมนี้ว่าจะเป็นเทอมสุดท้ายละ ในเมื่อแมร่งโง่ขนาดนี้ออกไปทำงานหาเงินเถอะ อย่าฝืนให้เสียเวลาาาา
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย
เบื่อป.โท เบื่อตัวเอง เบื่อทุกสิ่งอย่างงงงงง
ตอนป.ตรีเรียนสายคอม ถนัดเขียนโปรแกรม แต่หลังจากฝึกงานก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ทำงานเขียนโปรแกรม จบมาก็ไม่แตะสายนั้นเลย ช่วงจบใหม่ ๆ ช่วยงานที่บ้านอยู่พักนึงแล้วรู้สึกว่าง เลยไปเรียนป.โท (ไม่ใช่สายคอม) ระหว่างนั้นก็ออกไปทำงานบริษัทด้วย
สอบ proposal ไปตั้งแต่ปี 2 จนตอนนี้จะจบปี 4 ละไม่ไปไหน พายเรือในอ่างเรื่อยมา ด้วยความที่ไม่มีเป้าหมายในการเรียนมาตั้งแต่แรก โปรเจ็กป.ตรีก็ทำแอพแอนดรอยด์ แล้วก็ทิ้งไปนานแล้ว ก็เลยไปเอาแนวหัวข้อจากที่ปรึกษา ระหว่างทางก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเกือบ 10 หัวข้อละ พอตั้งใจได้ว่าจะทำเรื่อง xxx ตอนทำทบทวนวรรณกรรมก็สับสนในชีวิตอีก ถามตัวเองร้อยรอบได้มั้ง กุควรอ่านเรื่องอะไรบ้างวะะะะะ แต่ก็กัดฟันอ่านไปก่อน คิดซะว่าเดี๋ยวไอเดียก็มา อ่านไปเรื่อย ๆ ไปโผล่เรื่องอื่นนน โอ้ยจะบ้าตายยยยย กลับมาถามตัวเองใหม่ เรื่องที่ควรไปอ่านมันควรมาจากไหน ก็ได้คำตอบว่า ก็ต้องจากคำถามงานวิจัย/วัตถุประสงค์ที่มรืงงตั้งไว้สิ พอกลับไปอ่านคำถามแล้วก็ยังนึกไม่ออก พยายามปรับแก้คำถามให้อ่านแล้วมีไอเดียมากขึ้นก็ยังนึกไม่ออก ก็ทนกัดฟันอ่าน ๆ ไปเหมือนเดิม ฝันว่าสักวันไอเดียจะบังเกิด สุดท้ายก็ฝันลม ๆ แล้ง ๆ แล้วก็กลับสู่วัฎจักรเดิม พอลองทำคร่าว ๆ ให้ไปถึงบท 3 ระเบียบวิธีวิจัย แมร่งก็ติดอีก ป.ตรีทำเขียนโปรแกรม เรื่องที่ทำมันแนวอื่นก็ blank หน่ะสิ พยายามหาอ่านเล่มของคนอื่น อ่าน paper หาอ่านกระทู้ที่มีปัญหาเรื่องการทำวิจัย อ่านยังไงแมร่งงงก็เหมือนเดิมมม ทุกเรื่องมันเชื่อมโยงถึงกันนน กลับไปอ่าน proposal ตัวเอง นึกอย่างแรกเลย กรรมการไม่น่าใจดีให้ผ่านเลยเพราะมันห่วยแตกมาก หัวข้อกว้าง วัตถุประสงค์ไม่ชัดเจน บลาๆๆๆ สรุปแมร่งเน่าทั้งเล่ม
ปกติเป็นคนออกกำลังกายเล่นกีฬา ทุกวันนี้ไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรเลย เลิกกิจกรรมทุกสิ่งอย่าง ตอนนี้นั่งอยู่แต่หน้าคอม จากเคยเลิกบุหรี่มาหลายปี ก็กลับมาสูบอีกวันละเกือบซอง ปอดจะพัง กาแฟ 4-5 แก้ว ตอนนี้ไม่รู้จะเอาคำไหนมาบรรยายอารมณ์ บางวันแทบไม่ได้นอนไม่ได้กินข้าวเลย ไม่ใช่ไม่หิวไม่ง่วงนะ ง่วงมากหิวมากแต่แมร่งเบื่อ ไม่อยากทำอะไร เวลาคุยกับพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงต้องทำเหมือนไม่เป็นอะไร พอยู่คนเดียวจะบ้าตาย เวลาสอบก็ใกล้เข้ามาเต็มที เทอมนี้ว่าจะเป็นเทอมสุดท้ายละ ในเมื่อแมร่งโง่ขนาดนี้ออกไปทำงานหาเงินเถอะ อย่าฝืนให้เสียเวลาาาา
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย