เกริ่นก่อนเลยนะคะ

เราคบกับแฟนมาเกือบสองปีแล้วค่ะ และเรื่องก็มาเกิดขึ้นตอนที่เราได้ไปทำงานกับที่บ้าน ทำให้เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน (เรา 22, แฟน 29)
ก่อนหน้านี้เรารักกันมากค่ะ ไม่คิดว่าตัวเองจะมาทำเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนี้ได้เลย

แต่แล้วก็เกิดเรื่องเพราะ "ความคึกคะนอง" ไม่รู้จักพอของเราเอง

เพราะว่าเรากับแฟนเวลาไม่ตรงกันค่ะ เขาทำงานเป็นกะ ส่วนเราเป็นออฟฟิศทั่วไปค่ะ แต่จะอยู่กันเป็นครอบครัว หลังเลิกงาน หรือเสาร์ อาทิตย์บางครั้งอาจจะต้องไปทำกิจกรรมกับที่บ้านด้วยค่ะ จุดนี้เองที่เป็นจุดเริ่มต้นของความเปราะบางในความสัมพันธ์ค่ะ
เพราะเวลาที่ไม่ตรงกันอยู่แล้ว และเราก็เพลียจากการทำงาน ทำให้บางครั้งเรานอนก่อนเขาตื่นไปทำงาน (เราหลับ เขาตื่น อยู่ในช่วงคาบเกี่ยวกัน)
ทำให้มีปัญหากันในเรื่องของเวลา ที่ทำให้เราได้คุยกันน้อยลง และความแย่ของเราก็ได้เริ่มขึ้นค่ะ เราได้รู้จักกับคนคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็เป็นแฟนปัจจุบันของเราเอง

ใช่ค่ะ เรานอกใจเขา และไปคบกับแฟนปัจจุบันค่ะ

ตอนแรกนั้นเขาจับได้ค่ะ และด้วยความเปราะบางกับความสัมพัน บวกกับความลุ่มหลง ความใหม่ จากการที่เราใจฟูขึ้นมาได้จากคนใหม่คนนี้ เราบอกเลิกเขาค่ะ เพื่อที่จะมาเริ่มใหม่กับอีกคน เขาก็ง้อ ขอโอกาส (จากคนที่ทิ้งเขาไป) เพราะคิดว่าเราแค่หลงผิดไป และพร้อมให้อภัยเราเสมอ ตอนนั้นไม่คิดจะกลับไปเลยค่ะ ชอบคนใหม่มาก แต่หลังจากนั้นก็ตกลงเป็นพี่น้องกันค่ะ และเรื่องนี้แฟนคนปัจจุบันของเราก็ทราบดี แต่ด้วยความสนิท ความผูกพัน ที่เขายังเป็นห่วงเป็นใยเราอยู่ บางครั้งการที่เรายังติดต่อกับแฟนเก่าในฐานะพี่น้องก็ทำให้แฟนปัจจุบันของเราไม่สบายใจ เราเลยได้ทำร้ายแฟนเก่าที่ดีแสนดีของเราคนนี้อีกครั้งค่ะ เราบอกเขาว่าเราไม่ควรติดต่อ หรือพูดคุยกันอีกดีมั้ย เราไม่อยากมีปัญหากับแฟนใหม่ เพราะตอนนี้เรากับแฟนเก่าอยู่ใกล้กันค่ะ แต่แฟนปัจจุบันเราอยู่ต่างจังหวัด (ตรงนี้อาจจะทำให้แฟนใหม่ไม่สบายใจ)

**********
มาถึงตรงนี้แล้วคงไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเราเลยใช่ไหมคะ

แต่บอกก่อนนะคะ ว่าเราเองก็พยายามเฟดตัวออกจากแฟนเก่าเราตลอดทั้งๆที่ตกลงจะเป็นพี่น้องกัน (เขาดีกับเราขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ ทั้งๆที่ทำร้ายจิตใจเขาไปขนาดนั้น) สาเหตุที่เราพยายามเฟดตัวก็เพราะว่ายิ่งเขาทำดี เป็นห่วงเรามากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้สึกแย่ และหน่วงไปทั้งใจเพราะรู้สึกผิด และละอายใจกับสิ่งที่ทำลงไป เคยบอกเขานะคะ ว่าให้เกลียดเราไปเลยยังจะดีซะกว่า แต่เขาก็ดีกับเรามากจริงๆค่ะ คอยดูแลตอนที่เราป่วย พาไปรพ. ดูแลทุกอย่าง ทั้งๆที่เลิกกันแล้ว ตรงนี้เลยทำให้เราไม่กล้าที่จะพูดคุยหรือสู้หน้าเขาได้ตรงๆ เพราะรู้สึกผิดกับเขามากจริงๆ แต่ก็ยังเดินหน้าสานสัมพันกับแฟนใหม่อยู่ค่ะ

จนกระทั่งวันที่เราไปหาหมอด้วยอาการป่วยของเรา ที่ต้องใช้ยารักษาและไม่สามารถหยุดเองได้ ต้องให้แพทย์สั่ง
ก่อนหน้านั้นเขาก็ยังคงเทคแคร์เราอย่างดีมากๆค่ะ เขาโทรมากา บอกว่าอย่าลืมมาหาหมอนะ แต่ตอนนั้นมันหลังจากที่เราบอกกับเขาแล้วว่าควรเลิกติดต่อกัน และทำให้เขาเสียความรู้สึกมากๆค่ะ และข่าวดีจากการมาหาหมอครั้งนี้คือเราได้ลดยาค่ะ หมายความว่าเราใกล้จะหายแล้ว เราดีใจมากๆเลยค่ะ คนที่นึกถึง และยิ้มอยู่ในใจ คนแรกที่เราอยากจะบอกคือเขาค่ะ แฟนเก่าเรานั่นเอง เราหยิบมือถือออกมา จ้องอยู่ที่ชื่อของเขาที่เราเมมไว้ในมือถืออยู่นาน แต่ก็ไม่ได้กดโทรออกไป เพราะว่ารู้สึกแย่อยู่ที่ทำแบบนั้นไป และหลังจากนั้นก็ยังนึกถึงเขาอยู่เรื่อยๆค่ะ อยากจะบอกเรื่องนี้กับเขา และเวลาทำอะไรเล็กๆน้อย ที่เคยทำกับเขาก็ทำให้เราคิดถึงเขาค่ะ

จนวันนึงเราได้อ่านหนังสือเล่มนึง มันทำให้เราคิดถึงเขามากขึ้นค่ะ แต่ครั้งนี้ต่างออกไป มันเป็นความคิดถึงที่มีน้ำตา และหน่วงอยู่ในอก มันโหวงๆเวลาที่เราคิดถึงเขา คิดถึงความรู้สึกของเขาที่ต้องเจ็บปวดเพราะเรา เราสำนึกผิดค่ะ เราจึงตัดสินใจโทรหาเขาค่ะ และพยายามขอโอกาสที่จะกลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยทำผิดกับเขาไว้

แต่ก็เหมือนจะช้าไปก้าวนึงค่ะ ตอนที่เราอยากโทรหาเขาครั้งแรกจนถึงตอนที่เราตัดสินใจโทรหาเขามันกินเวลาไปเดือนกว่า
และจนถึงตอนนี้ เขาได้เริ่มคุยกับอีกคนได้เดือนกว่าแล้ว และเขาก็ใจเต้นกับคนที่เขาคุยอยู่ด้วย

ตัวชาค่ะ โหวงในอก รู้สึกเจ็บนิดๆ เหมือนกับว่าเราได้เสียเขาไปแล้ว ตลอดไป
แต่ก็ยินดีกับเขานะคะ ดีใจ ที่เขาเข้มแข็ง และก้าวต่อไป และอยากให้เขาได้เจอคนที่ดีค่ะ
แล้วเขายังบอกให้เรากลับไปทบทวนให้ดีอีกครั้ง เพื่อทำในสิ่งที่เหมาะสม ให้มีคนเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้อีกครั้งให้น้อยที่สุด

แต่เราก็ตัดสินใจแล้วนะคะ เราเคลียร์ตัวเอง เลิกกับแฟนคนปัจจุบันก่อน รอค่ะ เรายังคงขอโอกาสจากเขาที่ดูแล้วแทบไม่มีเลย แต่ก็ยินดีถ้าเขาจะมีความสุขโดยที่ไม่มีเรา (งงนะ แต่เจ็บนิดข้างในใจจังเลยค่ะ) เราจะทำให้เขาเห็น และรับรู้ได้จริงๆค่ะ ว่าเราสำนึกผิดแล้ว และพร้อมที่จะเป็นคนที่ดีกว่าเดิมเพื่อที่จะเติบโตไปพร้อมๆกันอีก


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อยากจะขอความเห็นค่ะ สำหรับคุณแล้ว เราควรทำยังไง ถึงเราจะตัดสินใจทำไปแล้วก็ตามค่ะ