ย้อนไปเมื่อปลายปีที่เเล้วน่ะค่ะอยู่ๆสามีก็เอาใบหย่ามาให้หย่าช๊อคมากโทษตัวเองเป็นบ้าเป็นบอว่าเป็นผ่ายไม่ดีเองเพราะเวลาทะเลาะกันชอบท้าหย่าสามีค่ะเค้าเลยหย่าให้จริงอันนี้ตัวเองผิดเต็มๆรู้ตัวเเละมีเรื่องอื่นอีกหยุมหยิมที่สามีทนไม่ได้กับนิสัยเรา อันนี้เข้าใจสามีก็อยู่ด้วยกันมา 13 ปีเเล้วเนอะมันก็เห็นสันดานที่เเท้จริงของเเต่ละคนกันไป  เเต่เรื่องมันมีมากกว่านั้นพูดคร่าวๆคือไม่เชิงมือที่สามเเต่สามีมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง(เเม่ม่ายลูกสอง)เป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่วัยรุ่น ผู้หญิงมีปัญหาครอบครัวเลิกรากะสามีมาก่อนมาคุยระบายกะเเฟนบ่อยบางทีเราก็นั่งอยู่ด้วยบางทีเค้าก็โทรคุยกัน  ผู้หญิงเซ้นส์มันเเรงอ่ะค่ะเรารู้สึกได้ว่าเค้าสองคนคลิ๊กกัน เเต่สามียังไม่มีไรกะเพื่อนน่ะค่ะอันนี้เรามั่นใจร้อยเปอร์เซนท์เพราะพอเราจับความรุ้สึกได้เราก็รีบพูดเเซะตัดไฟเเต่ต้นลมไปซะก่อน  ส่วนเพื่อนเค้าเราว่าเค้ามีความเป็นคนดีอยู่พอตัวเลยทีเดียว  พอเค้ารู้ว่าสามีจะหย่ากะเราเค้าคงรู้สึกไม่ดีมั้งที่เค้าเข้ามาเเทรกตรงกลางระหว่างเรา  หลังจากนั้นเค้าก็หายเข้ากลีบเมฆไม่ติดต่อกะเเฟนเราอีกเลย  เเฟนเราเหรอซึมเซ้าอยู่พักใหญ่ในเวลาเดียวกันเราก็เจ็บไม่รู้จะบรรยายยังไงใครเคยถูกสามีขอหย่าคงเข้าใจเนอะ

ข้ามมา ณ ปัจจุบันน่ะค่ะเพื่อความรวดเร็วหนึ่งปีที่ผ่านมาเราปรับปรุงตัวดีขึ้นเมื่อก่อนคิดว่าจะปรับปรุงตัวเพื่อดึงเค้ากลับมา เเต่มีหลายๆเหตุการณ์เค้าพูดให้เราเจ็บช้ำน้ำใจหลายคร้งค่ะเหมือนไม่ค่อยอยากจะให้โอกาศเราปรับตัว ไม่เรียกเราที่รักเหมือนเเต่ก่อน ไม่สวืท เวลานั่งรถไปด้วยกันมีเเต่ความเงียบเชียบเปิดเพลงในรถกลบบรรยากาศเฉาๆกันไป  ไม่ค่อยมีเวลาเจอกันเค้าทำงานบ่ายเราทำงานเช้า เเละอีกหลายเหตุการ์ณเเต่เรายังดูเเลทำหน้าที่เเม่ของลูกเเละภรรยาเหมือนเดิมทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องไม่มีประชด  ยังทำกับข้าวเก้บกวาดถูบ้านอย่างเนี๊ยบเราเป็นคนละเอียดไม่ชอบบ้านรก ก้มทำทั้งๆที่ใจงี้เจ็บเเปล๊บๆ  มันท้อค่ะตอนนี้เลยคิดว่าที่ปรับปรุงตัวเราทำเพื่อตัวเองเเละลูกดีกว่าดีกว่าเยอะเลย  เรากลับมาสดใสอีกครั้งเป็นคนหุ่นดีเป็นทุ่นอยู่เเล้วก็กลับมาเเต่งตัวร่าเริงรู้สึกมีความสุขขึ้นมาก เข้มเเข็งขึ้นกล้าก้าวขาออกมาจากกรอบ กล้าที่จะไปดูบ้านไปคนเดียวบางทีก็ลากเพื่อนที่ดูเป็นไปช่วยดูอยากซื้อบ้านเป็นของตัวเอง ลืมบอกบ้านที่อยู่ทุกวันนี้คือบ้านของสามีตอนที่เค้าจะหย่าเราเค้าให้เราเป้นผ่านย้ายออกค่ะโดยที่ไม่เเคร์เลยเราจะอยู่ยังไงจะไปที่ไหนพูดกะเราว่าคนอื่นอยู่ได้เธอก็อยู่ได้ใจดำสุดๆ  เราอยุ่ต่างประเทศน่ะค่ะคนไกลบ้านอ่ะน้ำตาตกนัยหนักมาก

สามเดือนที่เเล้วเราหยิบใบหย่าที่เว้นช่องเราไว้ยังไม่ได้ลงชื่อนึกไงไม่รู้อยู่ๆก็ลุกมาเซ็นท์เเล้วโทรบอกเค้าที่ทำงานอ่ะฉันเซนท์ให้เเล้วน่ะเอาไปจัดการให้เรียบร้อย เค้าช๊อคเลยค่ะเค้ายื้อเรื่องไม่ยอมเปิดซองเอกสารไม่ยอมดูทำเป็นมองไม่เห็นทั้งๆที่ก็วางตำลูกกะตาอยู่หน้าคอม ทำตัวยุ่งตลอดเวลาสามเดือนนี่เราคุยกะเค้ามาสามรอบเเล้วค่ะว่าทำไมไม่จัดดการให้เรียบร้อยเราพร้อมจะเดินไปข้างหน้าจะเเย่อยู่เเล้ว

เราปรึกษากะคนที่สนิทๆบางก็ว่าให้ให้โอกาศเสามีหน่อยจะให้โอกาศอะไรเค้าเป็นคนขอหย่าเราน่ะคิดอยู่ในใจ บ้างก็ว่าอย่าอยู่อย่างนี้เลยมันตัดโอกาศตัวเองที่จะออกไปเจอคนใหม่ให้โอกาศตัวเองที่จะมีความสุขดีกว่า เราสับสนค่ะเเฟนก็เป็นสามีที่ดีมากๆคนนึงน่ะเเต่เรามีความรู้สึกตั้งเเต่เกิดเรื่องความรู้สึกเรามันต่อไม่ติดอ่ะมันไม่เหมือนเดิม คือให้อยู่เเบบนี้ก็อยู่ได้น่ะอยู่กันเเบบเพื่อนช่วยกันดูเเลลูกช่วยกันเรื่องเงินค่าใช้จ่ายเเต่ต้องหย่ากันก่อนเเฟร์ๆกันทั้งสองฝ่ายเกิดวันใดวันนึงไปคุยกะใครจะได้ไม่รู้สึกผิด พอเราอธิบายไปเเบบนี้เค้าจะร้องไห้เลยค่ะ ทำไมค่ะคุณผู้ชายถามหน่อยตอนคุณอยากจะเลิก คุณเอยากจะเลิกเเทบเป็นเเทบตายเเต่พอเค้ายอมถอยจะเซนท์ให้ทำไมลังเลทั้ังๆที่คุณก็ไม่ได้รักภรรยาเเล้ว  เสียดายหรือตัวเลือกเค้าไม่อยุ่เเล้วหรือมีเหตุผลอะไรอื่นๆมั๊ยใครรู้หรือใครเคยเจอเหตุการ์ณคล้ายๆเราช่วยมาตอบหน่อย  จะกราบขอบพระคุณอย่างสุงเลยค่ะ