คือเราเป็นผู้ชายสูงประมาณ 172 เราเคยโดนคนที่ชอบปฎิเสธเพราะความสูง เเล้วก็หลายๆอย่างกิจกรรมอย่างไหว้ครู ครูที่ปรึกษาเราเห็นเราตัวเล็กก็เลยเปลี่ยนคน พอเดินกีฬามีครูคนหนึงเลือกเราเขาบอกเราเรียบร้อยเหมาะสม เเต่พี่เขาบอกเราเตี้ยไป ซึ่งพี่เขาก็สูงเเค่ 160 เนี่ยเเละซึ่งเพื่อนเราสูงกว่าเราประมาณ 177 ซม. มันก็ได้ถือทั้ง พาน เเละกีฬาสีซึ่งเราอะเสียใจมากตอนถือพานมันคือเพื่อนสนิทเราเนี่ยเเละ มันก็พูดปลอบใจเราว่าเเบบคือ มันบอกเเบบก.. ไม่ได้อยากจะถือหรอก เเต่ครูเอาไปไม่กล้าปฎิเสธ ตอนนั้นเราเข้าใจ มันไม่ได้อยากถือจริงๆ มันก็เลยต้องถือ ครูเขาบอกกับเราว่าพานมันหนักเปลี่ยนคนถือดีกว่ากลัวถือไม่ไหวทั้งที่เราไปซ้อมทุกวัน เราก็เลยถามตรงๆกัเพื่อนสนิทเราว่า พานมันหนักหรอ มันก็บอกว่าไม่ได้หนักไรเลย คู่เองผู้หญิงมันยังถือได้ เเต่ครูเขาอยากเอามันมากกว่า เพราะมันรูปร่างสูงดีกว่าหนำซ้ำมาโดนคนที่ชอบบอกว่าเราเตี้ยไปสูงไม่ตามสเปคเขาเขาชอบผู้ชายสูง 180+ รู้สึกว่าตัวเองด้อยพอเจอผู้ชายสูงๆเราก็เเบบเหมือนมีปมในใจเห็นเขาเดินมีความมั่นใจมากกว่า เราเดินก้มหน้าบางทีผู้หญิงหันมามองเรา เราก้มหน้าอย่างเดียว ตอนเดินเข้าห้องประชุมที่รร. พ่อเราสูง 162 ซม. เเม่เราสูง 160 เราดีใจนะโชคดีที่สูงได้ถึง 172  ตอนนี้เราอายุ 19 เเล้ว เเต่มันมีปมในใจตรงนี้ทำให้เราไม่กล้า บางทีเราเดินกับเพื่อนที่สูงกว่ามันดูเเบบเราด้อกว่าไรงี้ไหมในสายตาผู้หญิงตอนนี้ในหัวเรามีเเต่ว่าเเบบผู้หญิงชอบคนสูงกว่าไปหมด เพราะครูที่เลือกถือพานเป็นผู้หญิง พี่ที่เลือกเดินกีฬาสีถือป้ายเป็นผู้หญิง เเละผู้หญิงที่เราชอบก็เคยบอกว่าชอบตัวสูงกว่า เราเสียใจพอสมควร เอาจริงๆเราคิดว่าตัวเองหน้าตาปานกลางไม่ได้ดีมากเเย่มากพอดูได้ เราไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย