ผมแต่งงานกับแฟนมา 4 ปี มีลูกชาย 1 คน แฟนผมเป็นคนน่ารักอารมย์ดี นิสัยโกรธง่ายหายเร็ว เอาแต่ใจบ้าง เราทะเลาะกันบ่อย แต่ทุกครั้งที่งอนกันเธอมักจะเป็นฝ่ายมาง้อผมก่อนตลอด ทุกระยะเวลาที่ผ่านมา เธอทำให้ผมยิ้มได้มาตลอด เราเลิกกันหลายครั้ง ถ้ารวมครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้ว แต่ทุกครั้งที่เลิกกันเราก็กลับมาคืนดีกันอีก แต่ครั้งนี้เหมือนจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เธอเหมือนค่อยๆหมดใจจากผม แล้วก็บอกเลิกผมไป อันที่จริงผมก็เข้าใจเธอ คนเราต่างต้องการสิ่งที่ดีกว่า และผมก็รู้ตัวว่าผมดีไม่พอ ผมจึงปล่อยเธอไป แต่ใจจริงผม ไม่อยากเสียเธอไปเลย ทุกวันนี้ผมคิดถึงเธอ (ตลอดเวลา) ผมไม่มีความรู้สึกอยากหาใครใหม่มาแทน เพราะใจผมยังมีความรู้สึกต่อเธอคนเดียวทั้งที่เธอไม่กลับมาอีกแล้ว ผมอยากตัดใจจากเธอ ผมไม่อยากรู้สึกอะไรกับเธออีกแล้ว เพราะทุกครั้งที่คิดถึงเธอ มันทรมานที่อยากให้เธอกลับมาอยู่เคียงข้างเหมือนเดิม ผมอยากอยู่กับความจริงที่ถึงแม้จะไม่มีเธออีกแล้วผมก็ไม่มีรู้สึกอะไร ขอคำแนะนำดีๆที่ทำให้ผมสามารถอยู่กับความจริงได้หน่อยครับ ขอบคุณที่อ่านจบครับ