สวัสดีค่ะ เราเป็นพนักงานในห้างเงินเดือน8, 000บาท
นิดๆ สามีเราเงินเดือน 9, 000บาท เรามีลูกสาวด้วยกัน1คน จ้างให้แม่สามีเลี้ยงเดือนล่ะ 4, 000บาท
มีอยู่วันนึงรุ่นพี่ที่ทำงานชักชวนให้ลองไปทำงานกลางคืน คือพีอาร์ หรือเด็กนั่งดริ้งนั่นเอง รายได้ตกคืนนึงเยอะอยู่ค่ะ เราลองไปทำได้2วัน วันล่ะ1000บาท เราก็ออก เราลงทุนซื้อชุดพีอาร์ ซื้อรองเท้า จ่ายค่าประกันงานอีก500 ทุกอย่างรวมประมาณ3000บาทได้ สุดท้ายเราก็ต้องยอมแพ้ เรารู้สึกว่ามันฝืนมากมันไม่ใช่ตัวเรา เราต้องโดนผู้ชายลวนลาม โดนขอเบอร์ขอเฟสขอไลน์ โดนจับทุกส่วนเพื่อแลกกับเงิน พอเราออกมาแล้ว เรากลับรู้สึกท้อ ทำไทคนอื่นเขาทำกันได แต่ทำไมเราทำไม่ได้ มีเสี่ยกระเป๋าหนักมาขอเราเป็นแฟนหลายคน แต่เราก็ปฏิเสธไป... เราอยู่แบบจนๆ รถยนต์ก็ไม่มี สามีเราจนมาก แต่มาวันนี้กลับรู้สึกเสียดาย อยากทำงานก็อยาก รู้สึกอิจฉารุ่นพี่ที่เขาไปได้สวย เราเป็นอะไรกันแน่ รู้สึกเหงาด้วย เหงามากๆ ท้อแท้กับชีวิต สามีเราไม่เคยมีเวลาให้เราเลย อาจเพราะต่างคนต่างทำงาน ลูกเราก็อยู่ต่างจังหวัด เรามีหนี้อยู่5 หมื่น ยังไม่ได้ใช้ เงินเก็บมี5หมื่น บัญชีเรา2หมื่น บัญชีสามี3หมื่น เราท้อมากๆ เมื่อไหร่จะรวย อายุก็25แล้ว สามี28 ยังจนอยู่เลยย ควรทำยังไงกับชีวิตดีคะ สับสนไปหมด โอกาสได้งานที่มีเงินดีมา แต่เรากลับทิ้งไป... พอเราทิ้งงานนี้ไปเรากลับรู้สึกเสียดาย เราทำงานกลางวันเข้ากะเช้าด้วย กลางคืนกว่าจะเลิกงานกลับบ้านก็ตี3 นอนแค่ชม.เดียว งานกลางคืนต้องไปทุกร้าน ทั่วประเทศ แต่เวลาเราทำงานเราก็นั่งเงียบไม่คุยกับผู้ชายเลย เราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วด้วย ผู้ชายบางคนเห็นเราเป็นแบบนี้นึกว่าเราหยิ่ง เขาเดินหนีเราก็มีเยอะ เราทำตัวไม่ถูก อยากรวยต้องทำไง ท้อแท้เหลือเกิน เราคิดถูกใช่ไหมที่ออกจากงานเป็นเด็กนั่งดริ้ง....
รู้สึกท้อแท้กับชีวิต...
นิดๆ สามีเราเงินเดือน 9, 000บาท เรามีลูกสาวด้วยกัน1คน จ้างให้แม่สามีเลี้ยงเดือนล่ะ 4, 000บาท
มีอยู่วันนึงรุ่นพี่ที่ทำงานชักชวนให้ลองไปทำงานกลางคืน คือพีอาร์ หรือเด็กนั่งดริ้งนั่นเอง รายได้ตกคืนนึงเยอะอยู่ค่ะ เราลองไปทำได้2วัน วันล่ะ1000บาท เราก็ออก เราลงทุนซื้อชุดพีอาร์ ซื้อรองเท้า จ่ายค่าประกันงานอีก500 ทุกอย่างรวมประมาณ3000บาทได้ สุดท้ายเราก็ต้องยอมแพ้ เรารู้สึกว่ามันฝืนมากมันไม่ใช่ตัวเรา เราต้องโดนผู้ชายลวนลาม โดนขอเบอร์ขอเฟสขอไลน์ โดนจับทุกส่วนเพื่อแลกกับเงิน พอเราออกมาแล้ว เรากลับรู้สึกท้อ ทำไทคนอื่นเขาทำกันได แต่ทำไมเราทำไม่ได้ มีเสี่ยกระเป๋าหนักมาขอเราเป็นแฟนหลายคน แต่เราก็ปฏิเสธไป... เราอยู่แบบจนๆ รถยนต์ก็ไม่มี สามีเราจนมาก แต่มาวันนี้กลับรู้สึกเสียดาย อยากทำงานก็อยาก รู้สึกอิจฉารุ่นพี่ที่เขาไปได้สวย เราเป็นอะไรกันแน่ รู้สึกเหงาด้วย เหงามากๆ ท้อแท้กับชีวิต สามีเราไม่เคยมีเวลาให้เราเลย อาจเพราะต่างคนต่างทำงาน ลูกเราก็อยู่ต่างจังหวัด เรามีหนี้อยู่5 หมื่น ยังไม่ได้ใช้ เงินเก็บมี5หมื่น บัญชีเรา2หมื่น บัญชีสามี3หมื่น เราท้อมากๆ เมื่อไหร่จะรวย อายุก็25แล้ว สามี28 ยังจนอยู่เลยย ควรทำยังไงกับชีวิตดีคะ สับสนไปหมด โอกาสได้งานที่มีเงินดีมา แต่เรากลับทิ้งไป... พอเราทิ้งงานนี้ไปเรากลับรู้สึกเสียดาย เราทำงานกลางวันเข้ากะเช้าด้วย กลางคืนกว่าจะเลิกงานกลับบ้านก็ตี3 นอนแค่ชม.เดียว งานกลางคืนต้องไปทุกร้าน ทั่วประเทศ แต่เวลาเราทำงานเราก็นั่งเงียบไม่คุยกับผู้ชายเลย เราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วด้วย ผู้ชายบางคนเห็นเราเป็นแบบนี้นึกว่าเราหยิ่ง เขาเดินหนีเราก็มีเยอะ เราทำตัวไม่ถูก อยากรวยต้องทำไง ท้อแท้เหลือเกิน เราคิดถูกใช่ไหมที่ออกจากงานเป็นเด็กนั่งดริ้ง....