เริ่มจาก เจ้าหมาตัวนี้ เป็นหมาของคนงานก่อสร้างรถไฟฟ้าเมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว

เมื่อโครงการสร้างเสร็จ คนงานก็ย้ายไปโดยทิ้งเจ้าหมาตัวนี้ไว้
(แคมป์คนงานก่อสร้างนี้ถือว่าเป็นแหล่งปัญหาสุนัขจรจัดอีกที่นึงเลยนะเราคิดว่างั้นเพราะส่วนมากเวลาย้ายไปจะทิ้งหมาแมวไว้)

เจ้าหมาตัวนี้ได้ตั้งท้องและคลอดลูก  
หลังจากนั้นประมาณ 1เดือนเราได้พาเค้าไปทำหมัน
(เค้าอาศัยอยู่ริมถนนด้านหน้าที่ทำงานที่เราเดินผ่านไปขึ้นรถเมล์)

ระหว่างที่ทำหมัน เราฝากไว้ 7 วัน  เราก็แวะไปเยี่ยมเค้า
อย่างแรก เพื่อให้คุณหมอสบายใจว่า เราไม่ได้ทิ้งหมา
(มีหมาแมวจรที่คนนำไปรักษาและทิ้งไว้ที่คลีนิคจำนวนมาก)
อย่างสอง เพื่อตรวจสอบอาการระหว่างที่เค้าทำหมัน

เมื่อทำหมันเสร็จ ตัดไหมแล้ว เราก็พาเค้ามาส่งคืนที่เดิม
เรายอมรับว่า สะท้อนใจ เราช่วยเขาได้เท่านี้จริงๆ
เพราะว่า เราเองมีภาระทั้งหมาและแมวที่บ้านแล้ว หลายสิบตัว

หลังจากนั้น นานๆ เราจะได้เจอเจ้าหมาตัวนี้
เวลาเจอ แม้จะเดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้ง
เจ้าหมานี่ก็จะวิ่งกระดิก หูลู่มาหา ด้วยความดีใจ  

จนเมื่อวาน เราเจอเจ้าหมา เราเลยเอาอาหารเม็ดให้เค้ากิน
มีคนมาพูดกับเราว่า  ระวังเหอะ  ให้อาหารหมา ต้องเป็นเจ้าของหมานะ
ถ้ามันไปทำอะไร ก็ต้องรับผิดชอบ...

เราพยายามจะหาบ้านให้เค้าหลายครั้ง  แต่ก็เงียบ ไม่เคยมีใครติดต่อมาเพื่อรับไปเลี้ยง
และสุดท้ายเค้าก็ต้องอาศัยข้างถนนต่อไป

เราไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับเค้าดี ... เราไม่อยากเจอคำว่า รักมาก เป็นห่วงมาก ก็เอาไปบ้านสิ
คือ ... ถ้าเอาไปได้เราก็คงเอาไปแล้ว
แต่ด้วยภาระอีกหลายสิบชีวิตที่ดูแลอยู่ ทำให้เราไม่สามารถทำได้

และอีกอย่างหนึ่งคือ ทำให้เราเข็ดกับการนำสุนัขจรไปทำหมัน
กลัวจะต้องเจอแบบนี้อีก ซึ่งเราก็ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี