คำเตือน : ทริปครั้งนี้เกิดขึ้นในวันที่ 20-23 ตุลาคม บินจากไทยไปลี่เจียงแล้วนั่งรถบัสขนส่งจากลี่เจียงไปแชงกรีล่า ซื้อตั๋วแบบไปตายดาบหน้า ไปถึงซื้อเลย รถมีรอบไหนขึ้นเลย ไม่แนะนำให้ทุกคนทำตามเด็ดขาด ให้เอาตามนักรีวิวท่านอื่นที่มาจองตั๋วรถล่วงหน้าหนึ่งถึงสองวันก่อนเดินทาง

ผู้ร่วมเดินทางไปจีนครั้งนี้มีคุณพ่อ คุณแม่ และแพม ทั้งสามคนพูดอังกฤษได้ ส่วนภาษาจีนมีแพมคนเดียวที่พูดได้แบบแมวสามขา คือยังไงน่ะเหรอ? อารมณ์สั่งอาหารได้แต่ไม่สามารถขอช้อนได้ไง XD


รีวิวนี้ที่จริงไม่มีอะไรมาก ไม่ขอเขียนเยอะ ขอเน้นรูปภาพรัวๆเพราะเห็นว่าในไทยยังมีรีวิวไปอุทยานแห่งชาติ Potatso น้อย ส่วนใหญ่เห็นมีแต่ทัวร์ที่เจาะลึกแชงกรีล่าที่พาไปซึ่งราคาโหดมากกกก อยากมาบอก ราคาไม่แพงอย่างที่คิดแถมยังได้วิวหลักล้าน ภาพถ่ายสวยๆอีกหลักแสน จะเป็นยังไงมาดูกันค่ะ!

เริ่มจากการเจรจาเช่ารถจากทางที่พักได้ในราคา

-ค่ารถ 150 RMB ไปอุทยานแห่งชาติ    




เช้าวันรุ่งขึ้น คนขับรถมารับจากที่พัก ระหว่างทางมีหมูป่าเดินไปมา มีคนเดินจูงลามะตัดหน้ารถไป เป็นประสบการณ์ที่สุดยอดตั้งแต่ยังไปไม่ถึง


คนขับชำนานเส้นทาง ไม่นานล้อรถก็หยุดหมุนอยู่หน้าทางเข้าอุทยานแห่งชาติ Potatso คนขับก็นัดแนะว่าเสร็จแล้วให้ WeChat มาหาเขานะ เขาจะรอที่จุดที่ปล่อยเราลง จากนั้นก็ชี้ๆไปทางจุดจำหน่ายตั๋วเข้าชมว่าซื้อได้ทางนั้น ทิ้งท้ายว่าอย่าลืมดูแลคุณแม่ดีๆละ ต้องเดินเยอะ รับคำเรียบร้อยก็เดินเข้าไปข้างใน

ภายในถูกจัดการเป็นระบบมาก ป้ายใหญ่ ตัวหนังสือชัดเจน ต้องซื้อตั๋วตรงไหน ซื้อเสร็จแล้วไปไหนต่อ ไปขึ้นรถจุดไหน ฯลฯ ไม่เหมือนที่ภูเขาอวี้หลงเสวี่ยซาน อันนั้นงงมากว่าต้องทำยังไงต่อ (ขอบ่นนิดนึง)

ราคาค่าเข้าชมรวมค่ารถตกอยู่ที่คนละ 100 RMB ตอนแรกก็งงๆว่าทำไมราคาถูกกว่าที่หาข้อมูลมาในเน็ท ปรากฏว่าบางส่วนปิดซ่อมอยู่เลยลดราคาค่าเข้าให้สมกับจำนวนเขตที่ยังเปิดให้เข้าชม


จากนั้นก็เดินตามป้าย ไปถึงจุดรอขึ้นรถบัสที่จะนำพาเราเข้าสู่ตัวอุทยาน บนบัสมีเจ้าหน้าที่คนจีนคอยอธิบายสถานที่ต่างๆเวลารถบัสเคลื่อนผ่าน แพมนี่เหมือนหลุดเข้ามาอยู่ในคาบวิทยาศาสตร์ที่มีอาจารย์บรรยายเป็นภาษาจีน ฟังรู้เรื่องแค่ต้นไม้ต้นนั้น...อากาศวันนี้...ศัพท์เฉพาะทางเยอะเกิน ขอไม่สู้ แต่โชคดีมากที่บัสที่ขึ้นมามีกรุ๊ปไทยมาด้วยพอดี สายตาเราก็มองไปนอกหน้าต่างเหมือนฟังไม่เข้าใจทั้งๆที่หูทั้งสองข้างกางออก เตรียมฟังคำอธิบายของไกด์ได้ตลอดเวลา


อ้อ พื้นที่ตรงนี้มีเหมาหนิว (วัวมีขน) อยู่อาศัย อ้อ ต้นไม้ที่ได้ยินคือกำลังเปลี่ยนสีนี่เอง //พยักหน้าหงึกหงักในใจ


และแล้วรถบัสก็หยุดจอดลงที่จุดๆหนึ่ง เห็นมีคนสามสี่คนลุกขึ้นเตรียมลงแล้ว แพมเลยทำท่าจะลงตามบ้าง โชคดีที่คุณไกด์ที่เคารพรักแปลให้กับลูกทัวร์ฟังก่อนว่า จากจุดนี้เป็นจุดลงของคนที่ชอบ Trekking ค่อยๆเลาะไปตามทาง 2-3 กิโลเมตรเพื่อไปยังทะเลสาบ พวกเราไม่ต้องไปด้วย รถบัสจะแล่นไปจอดที่ทะเลสาบเลย


ฟังจบลูบอกตัวเอง  2-3 กิโลเมตรเอง...จะบ้าเหรอ! ดีนะเนี่ยที่ยังไม่ก้าวลงจากรถ



เมื่อรถมาจอดที่จุดปลายทาง วิวทิวทัศน์ตระการตาก็เริ่มปรากฏให้เห็น จากนี้เป็นต้นไปไม่สามารถต่อรถไปได้ไกลกว่านี้แล้ว เป็นการเดินล้วนๆ ที่สำคัญคือพกช็อคโกแลตมาทานเพื่อเพิ่มพลังงาน และพกอ็อกซิเจนกระป๋องมาด้วยจะดีมาก อากาศเบาบางกว่าลี่เจียงเยอะ เดินแป๊ปๆก็เหนื่อยแล้ว






เดินต่อไปเรื่อยๆ เจอเรือ ค่าบริการเรือเก็บเพิ่มต่างหากสำหรับคนที่ต้องการนั่งเรือชมธรรมชาติเพราะขี้เกียจเดิน ไหนๆเรามาทั้งทีแล้วจะไปนั่งเรือทำไม





นี่คือทิวทัศน์เดียวกับที่แพมมองเห็นผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ขณะกดถ่ายรูป






เดินต่อไปเรื่อยๆ









อ้ะ! นั่นคุณม้านี่!!!!!












ที่นี่มีเช่าชุดพื้นเมืองไว้สำหรับถ่ายรูปด้วย คืออยากแนะนำมากกกกก เพราะชุดที่นี่สวยและเข้ากับบรรยากาศเป็นที่สุด ราคาไม่แพงมาก 30 RMB ต่อคน ไม่จำกัดเวลา เพราะโพสถ่ายได้ไม่นานก็เหนื่อย เช่น





กว่าจะได้ภาพพวกนี้มานานคือยืนแกว่งมือร่วม 5 นาที แต่เป็น 5 นาทีที่ใช้พลังงานเยอะเหมือนไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมา 1 รอบ ขอย้ำอีกสักครั้ง อากาศ-เบา-บาง-มาก หายใจลำบาก ไม่ต้องไปพูดถึงการเต้นแร้งเต้นกา กระโดดถ่ายรูปไปมาเลย




เมื่อไปจนสุดทางใช้เวลาประมาน 2-3 ชม. ก็มองเห็นร้านขายอาหาร ถัดไปข้างๆเป็นรถบัสบริการพากลับไปส่งถึงทางออก ทริปนี้เต็มไปด้วยความประทับใจตั้งแต่ต้นจนจบ หวังว่าเรื่องราวและรูปภาพที่ถ่ายทอดไปจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับทุกคนที่เข้ามาอ่านได้นะคะ


ปล. ขอดักทางคนถามไว้ ภาพถ่ายทั้งหมดใช้กล้องมือถือ โทรศัพท์ถ่ายนะคะ แอบกระซิบอีกนิด มันคือ Huawei P20 Pro
ใครอยากสอบถามอะไรเพิ่มเติม ไม่งก ถามได้เลย ถ้าอยากให้ตอบเร็วใน IG : Pamlighty นะคะ พันทิปเล่นไม่บ่อย นานๆโผล่มาครั้งงงง