เราผญ.อายุ 41 ปี เป็นข้าราชการ แต่งงานกับสามี มาได้ 6 ปี สามีอายุน้อยกว่า 7 ปี เป็นข้าราชการเหมือนกัน หลังแต่งงานไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน สามีต้องไปทำงานต่างจังหวัด หลายที่ แต่ก็ไม่เคยมีพฤติกรรมนอกใจ สามีเป็นคนขี้หึง หวงเรามาก จากที่เราเคยมีเพื่อนไปเฮฮา ปาร์ตี้ กลับบ้านมาต้องทะเลาะกันทุกครั้ง จนเราไม่ไปไหน ทำงาน ออกกำลังกาย ทำสวน ทำงานบ้าน แต่ที่เราไม่ทำคือ ทำอาหาร แต่ก็จะซื้อจัดเตรียมให้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดว่าสามีรักเรา หวงเรามาก    
            มาเกิดเรื่องตอนสามีต้องไปเรียนต่อที่สถาบันแห่งหนึ่งเป็นเวลา 1 ปี   เราไม่มีลูกด้วยกัน เราเริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป ไม่สนใจ ไม่โทรหา ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยโทรอยู่แล้ว (เราเป็นคนไม่ตาม นิสัยค่อนข้างเหมือนผู้ชาย ไม่ขี้อ้อน) และไปเห็นเฟสว่า ไม่มีรูปที่เราเคยแท็ก เราสืบรู้ภายในคืนเดียว ถามเค้ายอมรับว่ามี  หลายเดือน เกือบปีที่มาเรียน เราถามเค้าว่าเลิกได้มั้ย เค้าบอกว่าตอนนี้ยังไม่ได้ (นี่คือเรื่องเก่าผ่านมา 9 เดือนละ) กลายเป็นว่าผู้หญิงไปมีผู้ชายคนใหม่ คือผู้หญิงนี่ศัลยฯ มาทั้งตัว ได้ผู้ชายเกือบทุกรุ่น แต่สามีเราก็คงรักเค้ามาก น่าจะอกหัก  เราก็พยายามปรับตัว ดูแลเค้ามากขึ้น แต่ก็ไม่เหมือนเดิม
           ตอนนี้บ๊อกเฟสเรา เพราะบอกว่าเราไปยุ่งกับชีวิตเค้ามากเกินไป ไม่อยากไปไหนด้วยเพราะรู้สึกไม่สนุก เราเลยถามว่าตอนนี้ความรู้สึกเป็นยังงัย
เค้าตอบว่า ไม่ได้รักแล้ว ถ้ารักอยู่ คงไปมีคนอื่นไม่ได้ และไม่รับปากว่าจะซื่อสัตย์ แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่องหย่า ว่าจะเอางัย บอกว่าก็อยู่กันไปแบบนี้ แต่อย่ามายุ่งกับชีวิตเค้า เพื่อนเค้า ไม่ต้องมีไปเที่ยวเพราะไปกับเราไม่สนุก ไม่ชวนกลับบ้าน ตอนนี้ก็แยกกันนอน ชั้นบนชั้นล่าง  สรุปมีแค่ทะเบียนสมรสที่ยังยืนยันว่าเรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่  คนที่สนิทก็จะเริ่มรู้ และเหมือนเค้าพยายามให้คนในเฟสรู้ว่าเค้าอยู่คนเดียว
          เราไม่เค้าใจว่า  เค้าจะอยู่เพื่อ ทำไมไม่หย่าและแยกย้าย  ส่วนเรายังไม่พร้อมที่จะอยู่คนเดียว อย่างน้อยมีเค้าเป็นเพื่อน เพราะบ้านเราอยู่สุดซอยเลย และก็ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ส่วนคนอื่นเราก็ไม่แคร์นะ
          เพื่อนๆ คนไหนพอมีประสบการณ์ ช่วยชี้แนะเราด้วย ตอนนี้ ก็น่าจะเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าละ เพราะบางวันไม่ได้พูดกับใครเลย เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว ที่ช่วยได้ตอนนี้คือฟังธรรมะ ทำใจให้ถอยห่างออกมา รู้ว่าต้องตัดใจ เพราะชัดเจนกับคำตอบ แต่มันก็ยากเหลือเกิน