ประเทศไทย ยังเป็นประเทศกำลังพัฒนา สถานะการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วที่อื่นในประเทศพัฒนาแล้วกำลังจะเกิดขึ้นที่ประเทศไทย กรณีพวกนี้ประเทศที่พัฒนาแล้ว เขาเคยเจอมาแล้ว ออกกฏหมายมาควบคุมเรียบร้อยแล้ว แต่ในประเทศไทยกฏหมายการควบคุมการผูกขาดทางการค้ามันยังไม่เข้มแข็ง ทุนใหญ่ก็ใช้ช่องว่างตรงนี้มากอบโกย บวกกันนักการเมืองไทยก็ผูกอยู่กับทุนใหญ่ ออกกฏหมายอะไรก็ต้องเกรงใจ
เช่น ในต่างประเทศ ซุปเปอร์มาร์เก๊ตใหญ่ๆ ในพื้นที่เมืองไม่ค่อยมี เพราะบางประเทศกฏหมายห้ามเปิด บางประเทศเก็บภาษีอ๊วกจนไม่คุ้มจะเปิด แต่เมืองไทย BIG C , Lotus, Makro มีทั่วทุกหัวระแหง ทำให้เจ้าเล็กๆ เจ้าใหม่ๆ เกิดยาก อยู่ไม่ได้
ถ้าระบบทุนนิยมแบบไม่มีการควบคุม สุดท้ายแล้ว ระบบเศรษฐกิจแย่ เพราะเงินไปอยู่กันทุนใหญ่ คนระดับกลาง-ล่าง เมื่อไม่มีอาชีพ เงินก็จะไม่หมุน ต้องคิดว่า เศรษฐี 1 คน ใช้เงิน 1 ล้านบาท ซื้อรถ 1 คัน เงินก็จะกระจายจากเศรษฐี ไปบริษัทขายรถ
ในทางกลับกัน คนระดับกลาง มีเงิน 1 ล้านบท อาจจะเอาไปซื้อ มอเตอร์ไซด์  กินบุฟเฟ่ต์  ซื้อเสื้อผ้า  ซื้อหวย ฯลฯ
จะเห็นว่า เงินไปหมุนกระจายไปในหลายกลุ่มมากกว่า จะหมุนได้หลายรอบมากกว่า เศรษฐกิจต้องเคลื่อนที่ด้วยการใช้จ่าย ถามว่าถ้าระบบเศรษฐกิจทั้งระบบ มีเงินอยู่ 1 ล้านบาท ถ้า 900,000 บาทอยู่กับเศรษฐี 1 คน แล้ว คนอื่นมีเงินคนละ 100 บาท 1,000 คน  กับ  300,000 บาทอยู่กับเศรษฐี 1 คน แล้ว คนอื่นมีเงินคนละ 700 บาท 1,000 คน อันหลังย่อมดีกว่าแน่นอนเพราะจะเกิดการใช้จ่าย การหมุนของเงิน ในระบบเศรษฐกิจ
และจุดจบระบบเศรษฐกิจพังคือ ปัญหาสังคมตามมาอีกมากมาย...
ตัวอย่างที่ยกมาอาจจะสุดโต่งมากเกินไป แต่เพื่อให้เห็นภาพ
ดังนั้นในกรณี 7-11 เปิดขายตามสั่ง 24 ชั่วโมง ผมมองว่า อาจจะดีต่อผู้บริโภคระยะสั้น แต่ถ้าเมื่อไรรายย่อยตายหมด แน่นอนว่า 7-11 จะโขกราคาเท่าไรผู้บริโภคก็ต้องซื้อ และเมื่อรายย่อยหาย แน่นอนว่า เราก็ต้องกินอะไรซ้ำๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ เพราะระแวกนั้นมันไม่มีอะไรขาย ถึงจุดนั้น มันก็จวนลูปว่ามีร้านรายย่อยพยายามมาเปิดแข่ง แน่นอนว่า ราคาจะสูงขึ้นกว่าตอนแรก แล้ว 7-11 ก็กลับมาลดราคาฆ่ารายย่อยอีก พอรายย่อยตายอีก ก็เข้าลูปเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ดังนั้นในระยะยาวผมว่า อาจจะไม่ดีกับผู้บริโภคเสมอไปครับ