‘รณภพ’ คือนิยามของคำว่าสุภาพบุรุษ เขาอ่อนโยน สุภาพ ใจเย็น
แต่ ‘ไลลา’ รู้ดีที่สุดว่า ‘อดีตว่าที่พี่เขย’ ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเขาว่ากัน
เมื่ออายุเจ็ดขวบเธอแอบเห็นเขาทำเรื่องบางอย่าง เรื่องที่ร้ายแรง
นับแต่นั้นมาก็เหมือนคำสาปที่ทำให้เธอหนีจากเขาไม่พ้น

เขาขู่เธออย่างเลือดเย็นที่รู้ตัวตนของเขา
ฝังลึกในใจของเด็กเจ็ดขวบจนฝันร้ายไปหลายปี

ต่อให้พยายามหนีอย่างไร สุดท้ายโชคชะตาหรือแรงโน้มถ่วง
ก็เหวี่ยงให้เธอกลับมาเจอเขาอยู่ดี
และคราวนี้ เขากลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง ในฐานะ ‘เจ้านาย’
วินาทีนั้น ไลลาตระหนักได้แล้วว่า...เธอไม่มีทางหนีเขาพ้น!

“เธอไม่ใช่คนโง่ เธอน่าจะรู้จุดประสงค์ของพี่ที่เรียกเธอเข้ามาทำงานด้วย
ใช่ไหม?”

เขาค่อยๆ ประสานมือหนาใหญ่เข้ากับมือเล็กที่เปียกชื้นจากความตื่นเต้น
บีบมันเบาๆ ก่อนพูดด้วยสุ้มเสียงที่หนักแน่นและดุดัน

“เธอไม่มีทางหนีพี่พ้นหรอก อย่าพยายามเลย”

ป.ล. พระเอกเรื่องนี้จิตมาก คลั่งนางเอกมาก ชอบๆ อ่านเรื่องนี้แล้วหน้าณเดชลอยมาเลยค่ะ