"ถึงเวลาแล้วรึยังที่เราต้องลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงมัน.."


ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าแปงในซีรี่ส์นี้ทำให้เรานึกถึง "ลูลูช" กับ "สุซาคุ" จากอนิเมะ "Code Geass ภาคการปฏิวัติของลูลูช" จริงๆ
(ุถ้าคนที่เคยดูคงรู้สึกเหมือนกันนะคะ และเราจะพูดถึงความเชื่อมโยงนี้เรื่อยๆในกระทู้)


เปิดมาก็ขนลุกแล้วสำหรับอุดมการณ์ของแปงที่ต้องการสร้างความเท่าเทียมในสังคมโรงเรียนจากการที่เคยเป็นเด็กที่อยู่ในสถานะที่ต่ำสุดในโรงเรียนแห่งนี้ การที่แบ่งแยกชนชั้นในโรงเรียนทำให้เกิดคำถามและความข้องใจมากมายของเด็กในโรงเรียน มีใครหลายคนอยากเรียกร้องความยุติธรรม ทั้งเด็กธรรมดาและเด็กกิฟต์
การตาย อุบัติเหตุ หนูทดลอง...หลายสิ่งหลายอย่างถูกทำลายเพียงเพราะต้องการพัฒนาเด็กกลุ่มหนึ่งโดยทิ้งเด็กกลุ่มอื่นไว้ข้างหลัง
เพียงเพราะเด็กพวกนั้น "ไม่มีค่า ไม่มีศักยภาพพอให้พัฒนาเป็นประโยชน์กับโรงเรียน"

แปงได้รู้กรณีของครูปอมและพี่ชานนท์ พี่ชานนท์อยากแฉความเลวร้ายของโรงเรียนนี้ เห็นได้ว่าผอ.ทำลายชีวิตเด็กและเพื่อน(ครูปอม)
แต่สุดท้ายแล้ว ครูปอมก็เลือกที่จะหักหลังเพื่อนของตนเพราะว่าคิดว่านั่นจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

อดีตมันผ่านไปแล้ว...และถ้าจะไปขุดคุ้ยขึ้นมา อนาคตของเขาก็จะสลายไป...
เด็กที่ถูกทดลองพวกนั้นไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม แล้วจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน

ตอนสุดท้ายนี้ แปงกับเวฟตัดสินใจทำสิ่งที่ถูกต้องในสายตาพวกเขา นั่นคือการแฉผอ.ว่าทำอะไรกับเด็กกลุ่มอื่นลงไปบ้าง โดยที่แปงตัดสินใจเอาเองคนเดียวว่าทุกอย่างมันคงดีที่สุด ไม่อยากให้ใครเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

แต่นั่นคือการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุด...

"แต่ถ้าครูช่วยผม..ผมจะทำให้ห้องกิฟต์ไม่มีอยู่ในโรงเรียนนี้อีกต่อไป.."



แปงตัดสินใจใช้พลังของตัวเองโน้มน้าวครูลัดดาให้จัดการลบพลังเด็กกิฟต์ออกไปให้หมดโดยที่ไม่ถามความสมัครใจเพื่อนสักคำ แปงคิดว่าถ้าไม่มีเด็กห้องกิฟต์แล้ว ผอ.จะหมดอำนาจ ไม่สามารถใช้ทั้งทั้งเด็กกิฟต์และเด็กห้องธรรมดาเป็นหนูทดลองต่อไปได้อีก

แต่ไม่ใช่ว่านั่นก็ไม่ได้ทำให้แปงไม่ต่างจากผอ.หรือ?

ใช้พลังที่มี(อำนาจ)บังคับคนตามความต้องการของตัวเองโดยที่ไม่รู้หรือไม่คิดจะสนใจความต้องการของคนอื่นเลย
การเรียกร้องความยุติธรรมและความเท่าเทียมคือการพรากสิทธิพิเศษไปจากคนที่มีโดยที่ไม่คิดจะถามความเห็นของกลุ่มคนเหล่านั้นเลยสักนิด
คิดว่าถ้าลบทุกอย่าง ล้างกระดาน ทำให้ทุกอย่างเป็นศูนย์ ทุกอย่างมันจะจบ




"อุดมการณ์ของคุณอาจจะสวยงาม แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีเด็กเก่งคนไหนจะยอมลดตัวให้ต่ำกว่าเดิมหรอก พวกเขาต่อสู้แทบตายเพื่อที่จะได้สิ่งที่พิเศษมาในชีวิต แล้วใครจะยอมเสียมันเพื่อคนธรรมดา จริงๆแล้ว คุณก็รู้ดีอยู่แล้วจริงไหม?"

เหตุผลที่ทำแบบนั้นคิดว่ามีสองปัจจัยหลักคือ
1) ไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นเข้ามาข้องเกี่ยวเพราะไม่แน่ใจว่าจะเห็นด้วยกับแผนนี้หรือไม่ และคือเป็นห่วงด้วย


2) เพราะคิดว่าพลังของตัวแปงเองที่โน้มน้าวใจคนจะสามารถเอาชนะได้ทุกอย่าง


นี่คือปัจจัยหลักที่เราคิดว่าทำให้แปงรู้ตัวตนจริงๆว่าก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผอ.  เหมารวมคิดเอาเองว่าตัวเองเหมาะสมกับการทำแบบนี้ที่สุด ใช้พลังที่มีทำลายพลังของเพื่อนทิ้งไป เพราะงั้นมันก็ไม่ต่างกับการเหมารวมว่าศักยภาพทุกคนเป็นภัยทั้งที่ความจริงแล้ว มันมีอีกหลายหนทาง

"อุดมคติของคุณมันจอมปลอมสิ้นดี! คนอย่างคุณต่อให้คิดที่จะเปลี่ยนโรงเรียนแห่งนี้อีกสักกี่ครั้ง ก็ไม่มีวันที่คุณจะทำสำเร็จหรอก"

แปงคิดอยากจะให้ลดเด็กกิฟต์ลงไปเป็นคนธรรมดา เพียงเพราะเขาเคยอยู่ในสถานะเด็กห้องแปดมาก่อนโดยไม่เคยคิดถึงใจเด็กห้องสูงๆเลย

ทุกคนต่างก็มีสิทธิเท่าเทียม จะเป็นเด็กห้องสูงห้องต่ำก็ควรมีสิทธิ์ที่จะมีความเห็นของตน แล้วคือแปงไปตัดสินชะตาของเพื่อนแบบนั้น

ใช่...ไม่ต่างกับผอ.ที่เขาเกลียดนักเกลียดหนาเลย


น้ำตาที่หลั่งออกมาตอนที่ไม่มีเพื่อนคนไหนสักคนที่จะก้าวเท้าออกมาร่วมอุดมการณ์...มันคือน้ำตาของความเสียใจที่ทรนงกับพลังของตัวเอง..พลังแห่งราชันย์ที่สั่งการได้ทุกคนแต่เคยคิดถึงหัวใจของคนที่สั่งไปหรือผลของการกระทำนั้นไหมว่ามันจะทำให้เพื่อนของเขาเสียใจแค่ไหน...


"ครูปอม...ผมขอโทษ"




เศร้าตรงที่ในใจครูปอมพยายามต้านคำสั่ง น้ำตาที่ไหลคืออความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง แต่สมองฝืนคำสั่งนั้นไม่ได้
"ถึงวันนี้เราจะแพ้ มันจะมีสักวันนึงที่เราจะชนะ"
ครูปอมที่กลับมามีอุดมการณ์เหมือนกันแต่ถูกใช้เป็นเครื่องมือทำลายคนสำคัญของตัวเองถึงสองคน
คนนึงคือเพื่อนที่เชื่อใจ..ส่วนอีกคนคือนักเรียนที่สอนมากับมือและกำลังจะสานต่อเจตนารมย์ของเพื่อนคนนั้น


แต่อย่างน้อยสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างไม่ไร้ค่าคือการที่เมสเสจของเขาสามารถส่งต่อไปถึงเพื่อนๆได้


"ปล่อยให้รอซะนานเลยนะ พร้อมยัง?"
ขนลุกมาก ชอบการที่แปงตัดสินใจกำสัญลักษณ์เด็กห้องกิฟต์ไว้ เหมือนเป็นสัญลักษณ์ว่าเขายอมรับศักยภาพพิเศษของการเป็นส่วนหนึ่งในห้องกิฟต์นี้ จะสู้กับคนที่มีพลังพิเศษได้ คุณต้องยอมรับให้มันเป็นส่วนหนึ่งของคุณ



การเรียกร้องความยุติธรรมไม่ใช่การลบความพิเศษจากคนที่พิเศษลงไปเป็นคนธรรมดา
แต่เป็นการดึงคนธรรมดา ทุกคนล้วนมีพลัง มีศักยภาพขึ้นมาเป็นเด็กกิฟต์ต่างหาก


เหมือนกับเขา..เด็กห้องแปดแสนห่วยที่ค้นพบศักยภาพของตน




และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่ทุกคนพบศักยภาพของตัวเอง
วันนั้นจะเป็นวันที่ความเท่าเทียมมาถึงอย่างแท้จริง..


"ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ถ้าคุณอยากเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ คุณจะเปลี่ยนมันได้ แต่เราต้องร่วมมือกัน สู้ไปด้วยกันและเชื่อผม เราจะสำเร็จไปด้วยกัน"



เชิญพบกับ Code Gifted ภาคการปฏิวัติของแปง R2
(พูดตามตรง ซีรี่ส์ทำให้นึกถึง Code Geass จริงๆ แปงเหมือนลูลูชกับสุซาคุมาปั่นรวมกัน555)



เอาล่ะค่ะ จบไปแล้วกับการระบายความรู้สึก555




คำถาม :  ทำไมถึงไม่มีเด็กกิฟต์รุ่นพี่ม.5 หรือม.6 เลย?
- ที่จริงสงสัยมาตั้งแต่เริ่มเรื่องแล้ว เพราะเด็กกิฟต์คือการสอบคัดเลือกแยกห้องตอนม. 4 ถ้าแบบนั้นก็ควรจะมีรุ่นพี่ด้วยสิ!
แต่ที่สำคัญถ้าจะมีซีซั่น 2 เรื่องเริ่มจากการเปิดมาเทอมสอง เราว่าน่าจะมีการเปิดตัวรุ่นพี่ได้แล้ว เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีรุ่นพี่เนอะ
เราคิดว่าน่าจะเก็บไว้สำหรับซีซั่นหน้า


ศักยภาพของแต่ละคนจะพัฒนาไปในรูปแบบไหนอีก?
- พลังมองเห็นความรู้สึกของแคลร์ : เราอยากให้นางพัฒนาไปจนถึง "ควบคุมความรู้สึกของคนได้" ถ้าเป็นแบบนั้นนี่คือจะเทพมากๆ ลองนึกดูว่าถึงเป็นแปงหรือเป็นผอ.ก็เหอะ เจอนางทำให้กลัวหรือสติแตกไปก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
- พลังนอนไม่หลับ(?)ของกร : นี่คือข้องใจที่สุดแล้ว เราว่ามันไม่ใช่แค่นั้น กรน่าจะมีพลังแบบ Healing Factor ร่างกายที่สามารถซ่อมแซมตัวเองได้ เหมือนแบตมือถือที่กลับมาเต็ม 100% ได้เสมอ เลยไม่ต้องการการพักผ่อนอะไรอีก
- พลังโน้มน้าวของแปง : รู้สึกว่าแปงยังทำได้แค่จับแล้วสั่ง แต่คิดว่าซีซั่นสอง น้องน่าจะสามารถพัฒนาจนไม่ต้องจับตัวคนได้แล้ว (ลูลูชชัดๆ555)


แล้วความทรงจำที่กลับมาของแปงล่ะ? ผอ.จะทำยังไงต่อ?
- คิดว่าเรื่องน่าจะดำเนินเรื่องตาม Code Geass R2 คือพระเอกอย่างลูลูชที่มีพลังแบบแปงถูกลบความจำและส่งกลับไปเป็นเด็กธรรมดา ภายหลังได้ความทรงจำกลับคืนและดำเนินแผนการปฏิวัติของตัวเองต่ออย่างลับๆและแสร้งเป็นว่าความจำยังไม่กลับมา

คิดว่าแปงก็น่าจะทำแบบนั้น

แต่อย่างที่ผอ.บอกไปว่าแปงมีศักยภาพที่น่าสนใจที่สุด คิดว่าคนอย่างผอ.จะปล่อยน้องแปงเดินไปเดินมาสบายๆเลยเหรอ เราว่าไม่ค่ะ คิดว่าน่าจะมีมาตรการป้องกันอะไรสักอย่างแน่ๆเผื่อถ้าความทรงจำแปงกลับมา เพราะฉะนั้นน้องแปงต้องแกล้งทำเป็นว่าความทรงจำยังไม่กลับมา

และเราคิดว่าแผนการแฉนี้คงไม่สามารถพึ่งผู้ใหญ่อย่างกระทรวงได้อีก(จาก EP นี้ทุกคนคงเห็นแล้ว) เพราะงั้นคิดว่าแผนต่อไปต้องใหญ่กว่านั้น คือการต้องเผยให้สังคมรับรู้และเป็นผู้ตัดสินใจว่าควรจะทำอย่างไร

สุดท้ายนี้ ขอบอกว่าซีรี่ส์นี้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบคาร์แรคเตอร์น้องแปงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (อาจเพราะว่าเราเห็นตัวละครที่รักสองตัวในตัวแปง555)
ชอบ Character Development ในเรื่องของแต่ละตัวละครด้วย


รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


หวีดหนักมากค่ะ ชอบ