เราอยู่ญี่ปุ่นมาได้ 2 ปีแล้วค่ะ ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด
ฟีลเหงาๆ หรือรู้สึกเฟลๆหดหู่ๆมันชอบมาเป็นพักๆ ยิ่งช่วงนี้เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว 5555
ช่วงนี้เป็นช่วง Gap รอเข้าทำงานค่ะ ทำให้ว่างมากกก ม.ก็จบแล้ว แทบไม่ได้เจอใครเลย
วันๆออกไปฆ่าเวลาหาอะไรทำข้างนอกพอตกกลางคืนก็กลับบ้าน
เพื่อนๆที่เรียนจบมาด้วยกันก็ทะยอยกลับประเทศบ้างแยกย้ายบ้างไปตามทางของตัวเอง

เวลาไปแฮงก์เอาท์กับเพื่อนก็สนุกนะคะ แต่ก็อย่างว่าต่างคนก็มีชีวิตมีหน้าที่ของตัวเอง ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด
พอกลับมาถึงบ้าน เจอบรรยากาศเงียบๆไม่มีใครก็เหงาทุกที แต่ก็พยายามท่องไว้โตแล้ว เราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้
ตอนอยู่ไทยเราเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก แต่พอมาอยู่ญี่ปุ่นเหมือนเริ่มชินกับการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
ปกติเราเป็นคนชอบทำกิจกรรมค่ะ อยู่เฉยๆในห้องไม่ได้เลยฟุ้งซ่านต้องหาเรื่องออกไปข้างนอกตลอด
ไปดูหนังคนเดียว กินข้าวคนเดียว ออกทริปคนเดียว ไปเที่ยวนู่นนี่จนไม่รู้จะไปไหนแล้ว (ไปที่ไกลๆหลายวันก็ไม่มีตังค์ แหะๆ)

ยิ่งช่วงที่เกิดปัญหานี่รู้สึกโดดเดี่ยวมาก เพราะเหมือนทุกอย่างเราต้องพึ่งตัวเองแก้ด้วยตัวเอง
บวกกับตัวเองเป็นคนคิดมากด้วย วันไหนมีเรื่องอะไรวันนั้นคือจะเฟลไปทั้งวันจนกลัวว่าถ้าหนักขึ้นเรื่อยๆจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าเข้า
คิดในแง่ดีคือเราก็เข้มแข็งขึ้น แต่ในอีกแง่นึงคือรู้สึกสภาพจิตใจของตัวเองค่อนข้างอ่อนแอลงมาก
เดี๋ยวนี้เป็นอะไรนิดๆหน่อยๆก็น้ำตาแตกง่าย โทรไปคุยกับที่บ้านทีไรน้ำตาชอบไหลเองทุกที 5555

ตอนนี้ก็เปิดเพลงในยูทูป นั่งอ่านพันทิพฆ่าเวลา แล้วเพื่อนๆล่ะคะส่วนใหญ่ทำอะไรกัน