เราเป็นคนค่อนข้างให้เกียรติคนอื่นอะ
ไม่ค่อยส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น เวลาจาม ไอก็จะปิดปากทุกครั้ง
ถ้าเดินชนใครหรือแค่เตะเท้าเราก็จะพูดขอโทษทุกครั้ง เวลาใครพูดอะไรต่อให้น่าเบื่อ เราจะพยายามฟัง
ไม่พยายามเอามือถือขึ้นมากดหรือมองไปทางอื่นที่แสดงให้เห็นทางอ้อมว่าไม่อยากฟัง
เวลาใครรู้สึกแย่เราก็จะถามว่าเป็นอะไรไหม โอเคไหม
เวลาเราเดินสวนใครต่อให้ไม่สนิทมากเราก็จะยิ้มให้
แต่ถ้ายิ่งเป็นคนสนิทเราจะกระดี๊กระด๊ามาก
เวลาเจออาจารย์หรือรุ่นพี่ในคณะ เราก็จะยกมือไหว้ตลอด
เวลาเราขึ้นลิฟเรามักจะออกเป็นคนสุดท้ายหรือถ้าเราออกก่อนคนสุดท้ายเราจะหันไปพูดขอบคุณทุกครั้ง
เวลาข้ามถนน พอรถหยุดให้เรา เราจะก้มหัวทุกครั้งอีกเช่นกันเพื่อแสดงความขอบคุณ
เวลาใครทำอะไรเพื่อเราๆจะดีใจมากๆ และขอบคุณหลายครั้ง
บางทีพยายามจับแขนจับมือ ที่เราอยากแทนคำว่าขอบคุณจริงๆ
หรือเวลาเราทำอะไรผิดเราจะพูดขอโทษ บางครั้งอาจจะพูดเกินหนึ่งครั้ง แต่ระยะเวลาต่างกัน

แต่เเล้วเรารู้สึกว่าบุคลิกเรามันไปขดหูขัดตาคนบางคน
เหมือนเค้ามองว่าเราดูเยอะเกินไปสำหรับเค้า เค้างงว่าทำไมเราเกินๆ
เอาจริงๆจะให้เราเดินชนคนแบบไม่สนใจ
เปิดประตูทับหน้าคนอื่น เดินออกจากลิบตัวปลิวแต่ลิปเกือบหนีบคนข้างหลง
หรือแม้กระทั่งการไอใส่หน้าคนอื่นแล้วกดมือถือต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราคงทำไม่ได้

เราไม่ใช่คนดีเลยนะคะ เป็นคนโมโหร้าย หยาบคายด้วยซํ้า
ตอนเด็กเรามีปัญหาโดนเพื่อนbully ไปหาจิตแพทย์บ่อยมาก
พยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง เรารู้สึกเหมือนเราแปลกแยก
คนก็ไม่ชอบเราก็เยอะ ซึ่งข้อเสียของเราคือเป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่น
บางทีเราเองก็คิดว่ามันมากไป และไม่รู้วามันเป็นเรื่องเดียวกับการมีมารยาทไหม
แต่ที่แน่ๆคืออนนี้เหมือนมันย้อนกลับมาทำร้ายความรู้สึกเรา
เราโดนมองข้าม หรือพูดจาแย่ๆใส่บ่อยมาก
หลายครั้งคนรู้จักล้อเลียนพฤติกรรมเราและมองว่าเป็นเรื่องตลก
ตอนนี้เราสับสนในตัวเองมาก ไม่รู้จะต้องทำอะไรต่อไปดี