เราเริ่มรู้สึกดีกับพี่คนนี้เมื่อตอนม.5 ก่อนหน้านี้
ตอนม.4 เราเคยเห็นแต่ก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร มียุวันนึงเราเข้าเฟสแล้วเลื่อนๆไปเจอเฟสคนๆนึงรู้สึกว่าคุ้นๆ พอเข้าไปดูใช่เลยพี่คนนี้ที่เราเคยเจอกันที่ รร. เราไลค์รูปโปรให้รู้สึกว่า2-3รูป จากนั้นเขามาโพสหน้าเฟสเราว่า "แต้งไลค์นะคับ"จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกตอนขึ้น ม.5ที่โรงอาหาร เราซื้อน้ำหันกลับมาเกือบชนเขาเลย  เราแอบดีใจนะเพราะรู้ว่าพี่เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยอะไรกับใคร เท่าที่เราเคยเจอเขาก็จะประมานนี้ แต่เขามาโพสหน้าเฟสเรา ความรู้สึกเดิมๆก็เปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้เราไม่เคยรู้สึกดีกับใครเลย  จนมาเจอพี่คนนี้ ทุกทีที่เจอเขาคงจำเราได้และยิ้มให้ตลอด ตอนเข้าเเถวเราก็ชอบหันไปมอง พอหันไปบางครั้งพี่เขาก็มองอยู่ เราก็ตกใจเหมือนกัน^^ แต่ทุกทีที่เจอในโรงอาหารหรือว่าที่ไหนพอเราหันไปเขาเห็นเราจะหลบตลอด เราก็น้อยใจนะว่าทำไมเป็นแบบนี้ เราผิดอะไร หรือเขาไม่อยากจะเห็นเรา แต่บางครั้งก็เห็นนะว่าเขามองอยู่ก็ดีใจแค่เวลานั้น จนวันนึงเขาไปทัศนศึกษา ก่อนหน้านี้พี่เขาเคยบอกฝันดีเรา เราก็เคนได้คุยกับเขา เราเลยทักไปว่าอย่าลืมของฝากนะ 
พี่เขาตอบมาว่าไม่ลืมหรอก เราพูดเล่นๆไม่นึกว่าเขาจะซื้อให้ เป็นตุ๊กตาพวงกุญแจ. พอเพื่อนคนนึงเห็นเราก็รู้ว่าเขาไม่ชอบเรา  เพราะเขาชอบพี่คนนี้อยุ่และพี่คนนี้ได้ซื้อของมาฝากเรา เราเป็นคนชอบคิดมากเลยเงียบไปหลายวัน พี่เขาทักมาถามว่าชอบมั้ยเป็นไงบ้าง เราก็ดีใจ เขาบอกว่าทำไมเราไม่ค่อยยิ้มเลย เราก็บอกปกตินะ เราไม่เป็นไร พอเราโพสอะไรพี่เขาก็จะทักมาว่าเป็นอะไรรึป่าว ทำไมเราถึงจำเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นได้ ไม่ลืมสักที  ลืมบอกไปตอนเราจะขึ้นม.5เราจะย้าย รร.แต่โชคไม่ให้เลยจำเป็นต้องอยู่ที่เดิมและได้มารุ้จักและพูดคุยกับพี่คนนี้ ขอบคุณโชคชะตาที่ดึงเราให้อยู่ที่เดิม. ถ้าเราย้ายเราคงไม่คุยไม่ได้เจอกับเขา  ความรู้สึกดีๆแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นแน่ คงไม่ได้ของฝากจากพี่เขา คงไม่ได้เห็น ขอบคุณชะตาชีวิต เราเก็บความรู้สึกมาตลอด เพราะรู้ว่ามีคนชอบพี่เขาเยอะ จนพี่เขาจะจบ ม.6 ในอีกไม่กี่เดือนแล้ว เราคิดอยุ่ทุกวันมา2ปี ว่าจะทำยังไงดี มันอึดอัดในใจ จำได้ว่าเป็นวันขึ้นปีใหม่ เราตัดสินใจบอกชอบพี่เขา 
ทั้งๆที่เราก็มีสัญญากับตัวเองว่า จะไม่มีวันบอกชอบ ผช.ก่อน แต่ทุกๆก็เปลี่ยนไป เราไม่เคยชอบหรือรู้สึกดีกับใครมาก่อนขนาดนี้ จนเวลา 00.00 วันขึ้นปีใหม่เราตัดสินใจบอกชอบ พี่เขาส่งสติ๊กเกอร์ยิ้ม แล้วตอบว่า "ขอบคุณนะที่ชอบพี่อ่ะ" ยังไงปีใหม่แล้วน้องต้องยิ้มมากๆนะ มีความสุขเยอะๆ พี่นอนก่อนนะ ฝันดีปีใหม่นะ เราได้เห็นข้อความนี้. เราก็รู้ผลลัพธ์แล้ว ก่อนหน้าที่เราจะบอกชอบไป. พี่เขาส่งสติ๊กเกอร์สวัสดีปีใหม่มาหาเราก่อน ทุกอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นเราได้จดบันทึกไว้หมดรวมถึง วัน เวลา เขาเล่นตระกร้อตอนเย็นๆพอเราเดินผ่านก็จะหันมองเราตลอด เพราะบางครั้งเพื่อนเห็นเพื่อนก็บอก เราหันไปเขาก็รีบหันกลับ เรารู้สึกไม่ดีเลย ตอนนั้นเหมือนจะร้องไห้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่สรุปแล้ว ทุกอย่างที่เห็นทุกรอยยิ้มที่เขายิ้มให้ ทุกมามองมา เราคงคิดไปเองทุกอย่าง 
แต่ก็ขอบคุณที่มาเป็นเรื่องราวดีๆ มาเป็นความรู้สึกดีๆให้กับน้องคนนี้ ถึงแม้จะลืมไม่ได้ ก็เก็บไว้ในส่วนลึกก็แล้วกันว่าครั้งนึง ความรู้สึกดีๆจากน้องคนนี้มันเคยเกิดขึ้น เปิดใจครั้งแรกก็เจ็บปวดซะแล้ว คงต้องปิดต่อไปจนกว่าจะเจอคนๆนั้นอีก หวังลึกๆว่าจะมีไหมที่เขาจะนึกถึงเราบ้าง ตอนนี้พี่เขาไปเรียนต่อที่ ม.ราม แล้ว ตั้งแต่วันจบเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่เราก็ดีใจที่ได้ของขวัญไป ของขวัญวันจบม.6.  เราให้นาฬิกา กับผ้าเช็ดผ้า ปักตัวย่ออังกฤษ ชื่อเรา F 
ดีใจที่ได้ให้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขาจะใส่มันไหม จนตอนนี้เราจะจบ  ม.6 แล้ว  พี่เขาก็ใกล้จะจบ ปี1 เรายังคิดถึงเขาเสมอ. พอลืมไป นึกขึ้นได้ก็รู้สึกคิดถึง ทำไมไม่ลืมสักที ทั้งๆที่หลายคนก็เข้ามาชอบ คนดีๆที่พ่อแม่รู้จักก็เข้ามาชอบ มีหลายคนที่พร้อมทุ่มเทให้เรา  แต่เราก็เฉยๆ ไม่เคยรู้สึกดีเลย ถ้าโชคดีมีวาสนาต่อกันหวังว่าจะได้เจอเขาอีก  #พี่คนนั้น. "ต" เรื่องราวทุกอย่างจะจดจำไว้ตลอดไป ถ้าเข้ามาอ่านจนจบก็ขอบคุณมากๆนะคะ😥😊