เรื่องที่จะมาแชร์ให้อ่านกัน เกิดขึ้นจริง เหตุผลที่มาแชร์เรื่องที่เคยเจอให้อ่านกัน เกิดจากเราได้ฟัง หลอนศาสตร์ โดยเนื้อหาเค้าเล่าว่าตัวเค้าได้เปิดฟังรายการเดอะช็อก แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู พอเค้าไปเปิดประตู ก็ไม่เห็นใคร เลยนึกถึงเรื่องที่ตัวเองเคยเจอเหมือนกัน
ตอนปี 1 เราได้เข้ามหาวิทยาลัย ใกล้บ้านนา จังหวัดนครนายก ช่วงปี1 แรกๆทุกคณะ ก็จะจัดรับน้องส่วนใหญ่ที่นั้น พอมีวันหยุดยาว ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนก็อยากกลับบ้านกันหมดแม้แต่รุ่นพี่เองก็ยังกลับบ้านเลย แต่ช่วงนั้นตัวเราเองมีนิสัยไม่ค่อยดี ทะเลาะกับแม่ เลยกลับมานอนที่หอดีกว่า หอที่เราพักตอนนั้น เป็นหอใน เวลาที่เราถึงหอ อยู่ในเวลา 21.34 น. (หอในที่เราพัก จะปิดเวลา 22.00 น. ถ้าเกินเวลานั้นจะต้องมีเหตุผลบอกว่า สาเหตุเข้าหอสาย) เราก็เซ็นส์ชื่อเข้าหอปกติ และยืนคุยกับยามหน้าหอ ระหว่างนั้นดูรายชื่อว่าพอจะมีเพื่อนหอเดียวกันที่ยังอยู่อีกไหม เผื่อจะได้มีเพื่อน จากที่ดูแล้ว ทั้งหอ มีแค่เราคนเดียวที่เซ็นส์ชื่อเข้าหอ เราก็เข้าห้องปกติ ในห้องจะนอนกัน 4 คน เตียงเราอยู่ในสุดติดหน้าต่าง ตอนนั้นลูกบิดประตูห้องมันเสีย คือถ้าเราจะเข้าห้องก็ต้องใช้กุญแจไขเข้ามา แต่ถ้าเราจะออกจากห้อง ก็แค่บิดลูกบิดธรรมดา เราก็ทำนู้นนี่ไปเรื่อย จนมาเวลาเที่ยงคืน เราก็เริ่มง่วงๆ เลยปิดไฟ เปิดไฟแค่โต๊ะอ่านหนังสือเท่านั้น และจู่ๆๆก็สะดุ้งตื่น เพราะได้เสียงคนบิดลูกบิดประตู พยายามจะเข้าห้องให้ได้ แต่เข้าไม่ได้ บิดลูกบิดไปมา เสียงดังเลย เราก็งัวเงียเลยมาดูเวลาที่มือถือว่ากี่โมงแล้ว ตอนนั้น เวลา 04.15 น. ลุกขึ้นมาเดินมาเปิดไฟที่ผนัง ระหว่างที่เราเดิน เสียงก็ยังดังไม่หยุด หลังจากเปิดไฟทั้งห้องแล้ว เสียงก็ยังดังอยู่ จนเราวิ่งไปจะเปิด จังหวะเราจับลูกบิด เสียงที่พยายามจะเข้าห้องยังดัง จนเปิดประตู สิ่งที่เห็นคือ ความว่างเปล่า ไม่มีใครเลย ตัวเราเองแน่ใจเลย ว่าเสียงทุกอย่างมันมาเงียบในตอนที่เราจับลูกบิดประตูเปิดจริงๆ หลังจากนั้นเราคิดว่ามันเกิดจากอะไร ถ้าเป็นคน ทำไมเราไม่ได้ยินเสียงวิ่งเลย หลังนั้นเราก็กลับนอนต่อ แต่เปิดไฟทั้งห้อง ก็นอนปกติไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ตอนช่วงสาย 10.00 น. เราลงมาขอดูรายชื่อว่ามีใครเข้าหออีกไหม เท่าที่ดูมีแค่เราคนเดียวที่เข้าหอ จนบ่ายๆเพื่อนๆในห้องมา เลยเล่าให้ฟัง เพื่อนก็มีกลัวๆบ้าง แต่เราอยากพิสูจน์เลยให้เพื่อนที่เป็นนักวิ่งของมหาวิทยาลัย จำลองเหตุการณ์วันนั้น และให้เค้าบิดลูกบิดแรงๆ เริ่มวิ่งในตอนที่มือเราจับลูกบิดประตูเพื่อเปิด ให้เค้าวิ่งเข้าห้องข้างๆก็ได้ ปรากฎว่าก็ไม่ทันเราก็ยังเห็นเพื่อนอยู่เลย ทุกคนรวมถึงเราก็ปล่อยให้เรื่องนี้หาคำตอบไม่ได้ต่อไป หลังจากนั้น จนเรียนจบ ก็ไม่มีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น
ใครบิดลูกบิดประตู
ตอนปี 1 เราได้เข้ามหาวิทยาลัย ใกล้บ้านนา จังหวัดนครนายก ช่วงปี1 แรกๆทุกคณะ ก็จะจัดรับน้องส่วนใหญ่ที่นั้น พอมีวันหยุดยาว ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนก็อยากกลับบ้านกันหมดแม้แต่รุ่นพี่เองก็ยังกลับบ้านเลย แต่ช่วงนั้นตัวเราเองมีนิสัยไม่ค่อยดี ทะเลาะกับแม่ เลยกลับมานอนที่หอดีกว่า หอที่เราพักตอนนั้น เป็นหอใน เวลาที่เราถึงหอ อยู่ในเวลา 21.34 น. (หอในที่เราพัก จะปิดเวลา 22.00 น. ถ้าเกินเวลานั้นจะต้องมีเหตุผลบอกว่า สาเหตุเข้าหอสาย) เราก็เซ็นส์ชื่อเข้าหอปกติ และยืนคุยกับยามหน้าหอ ระหว่างนั้นดูรายชื่อว่าพอจะมีเพื่อนหอเดียวกันที่ยังอยู่อีกไหม เผื่อจะได้มีเพื่อน จากที่ดูแล้ว ทั้งหอ มีแค่เราคนเดียวที่เซ็นส์ชื่อเข้าหอ เราก็เข้าห้องปกติ ในห้องจะนอนกัน 4 คน เตียงเราอยู่ในสุดติดหน้าต่าง ตอนนั้นลูกบิดประตูห้องมันเสีย คือถ้าเราจะเข้าห้องก็ต้องใช้กุญแจไขเข้ามา แต่ถ้าเราจะออกจากห้อง ก็แค่บิดลูกบิดธรรมดา เราก็ทำนู้นนี่ไปเรื่อย จนมาเวลาเที่ยงคืน เราก็เริ่มง่วงๆ เลยปิดไฟ เปิดไฟแค่โต๊ะอ่านหนังสือเท่านั้น และจู่ๆๆก็สะดุ้งตื่น เพราะได้เสียงคนบิดลูกบิดประตู พยายามจะเข้าห้องให้ได้ แต่เข้าไม่ได้ บิดลูกบิดไปมา เสียงดังเลย เราก็งัวเงียเลยมาดูเวลาที่มือถือว่ากี่โมงแล้ว ตอนนั้น เวลา 04.15 น. ลุกขึ้นมาเดินมาเปิดไฟที่ผนัง ระหว่างที่เราเดิน เสียงก็ยังดังไม่หยุด หลังจากเปิดไฟทั้งห้องแล้ว เสียงก็ยังดังอยู่ จนเราวิ่งไปจะเปิด จังหวะเราจับลูกบิด เสียงที่พยายามจะเข้าห้องยังดัง จนเปิดประตู สิ่งที่เห็นคือ ความว่างเปล่า ไม่มีใครเลย ตัวเราเองแน่ใจเลย ว่าเสียงทุกอย่างมันมาเงียบในตอนที่เราจับลูกบิดประตูเปิดจริงๆ หลังจากนั้นเราคิดว่ามันเกิดจากอะไร ถ้าเป็นคน ทำไมเราไม่ได้ยินเสียงวิ่งเลย หลังนั้นเราก็กลับนอนต่อ แต่เปิดไฟทั้งห้อง ก็นอนปกติไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ตอนช่วงสาย 10.00 น. เราลงมาขอดูรายชื่อว่ามีใครเข้าหออีกไหม เท่าที่ดูมีแค่เราคนเดียวที่เข้าหอ จนบ่ายๆเพื่อนๆในห้องมา เลยเล่าให้ฟัง เพื่อนก็มีกลัวๆบ้าง แต่เราอยากพิสูจน์เลยให้เพื่อนที่เป็นนักวิ่งของมหาวิทยาลัย จำลองเหตุการณ์วันนั้น และให้เค้าบิดลูกบิดแรงๆ เริ่มวิ่งในตอนที่มือเราจับลูกบิดประตูเพื่อเปิด ให้เค้าวิ่งเข้าห้องข้างๆก็ได้ ปรากฎว่าก็ไม่ทันเราก็ยังเห็นเพื่อนอยู่เลย ทุกคนรวมถึงเราก็ปล่อยให้เรื่องนี้หาคำตอบไม่ได้ต่อไป หลังจากนั้น จนเรียนจบ ก็ไม่มีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น